Μια εκδρομή στον Αχλαδόκαμπο μπορεί να εκπλήξει ευχάριστα τον επισκέπτη. Το ορεινό χωριό, που ανήκει στον Δήμο Άργους – Μυκηνών, βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα του νομού και συγκεκριμένα επί των νότιων πλαγιών του όρους Αρτεμίσιο και είναι χτισμένος σε μέσο υψόμετρο 479 μέτρων.
Ο Αχλαδόκαμπος απλώνεται αμφιθεατρικά και οι επισκέπτες θαυμάζουν τα περιποιημένα σπίτια με τις στέγες με τα κεραμίδια, με τους φιλόξενους ανθρώπους.
Στα καφενεία και τις ταβέρνες θα μείνετε ικανοποιημένοι, ενώ αξίζει να περάσετε το κατώφλι των παντοπωλείων, του ζαχαροπλαστείου και του φούρνου, όπου θα βρείτε αγνά ντόπια προϊόντα. Στο χωριό τα τελευταία χρόνια λειτουργεί και ξενώνας με πισίνα.
Μια παρθένα περιοχή της Ελλάδας, που μαγεύει όλες τις εποχές του χρόνου, με πολλές όμορφες εκπλήξεις τριγύρω.
Το χωριό είναι χτισμένο σε υψόμετρο 479 μέτρων. Καταλαμβάνει συνολική έκταση 105,9 τ.χλμ και σύμφωνα με τα στοιχεία της απογραφής του 2011, ο πληθυσμός του ανέρχεται στους 497 κατοίκους.
Το σημερινό χωριό είναι χτισμένο κοντά στην αρχαία αργολική πόλη Υσιές και αναφέρεται στη βενετική απογραφή του 1700, σύμφωνα με την οποία είχε πληθυσμό 21 οικογενειών. Το 1805, ο Άγγλος περιηγητής Ουίλιαμ Μάρτιν Ληκ αναφέρει πως ήταν κεφαλοχώρι που ανήκε στο βιλαέτι του Αγίου Πέτρου και διέθετε για λόγους ασφαλείας φρουρά που συντηρούσε με δικά της έξοδα η τοπική κοινότητα.
Στα χρόνια της επανάστασης του 1821 χρησίμευσε κυρίως ως βάση εφοδιασμού για τις ελληνικές δυνάμεις. Κατά το πρώτο έτος της εξέγερσης, 200 ένοπλοι με επικεφαλής τον Στάικο Σταϊκόπουλο οχυρώθηκαν στον οικισμό προκειμένου να αποτρέψουν την αποστολή ενισχύσεων από την Τριπολιτσά στους Οθωμανούς που είχαν αποκλειστεί στο πολιορκημένο Ναύπλιο. Τον Ιούλιο του 1822 πραγματοποιήθηκε στον Αχλαδόκαμπο συνάντηση μεταξύ υψηλόβαθμων Ελλήνων στρατιωτικών (μεταξύ άλλων συμμετείχαν οι Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης), ενώ στα τέλη του 1826 ένοπλοι των Χατζημιχάλη Νταλιάνη και Παναγιώτη Νοταρά αναχαίτησαν επίθεση Αιγύπτιων στρατιωτών. Από αυτό το ορεινό χωριό καταγόταν ο αγωνιστής της επανάστασης Κωνσταντίνος Αργύρης. Αργότερα, κατά την περίοδο 1832 – 1833, έδρευε στο χωριό δύναμη ιππικού με διοικητή τον Δημήτριο Καλλέργη.
Από την περιοχή διέρχονταν στο παρελθόν ο βασικός οδικός άξονας της κεντρικής και νότιας Πελοποννήσου και σιδηροδρομική γραμμή. Στο παρελθόν αποτελούσε εξαιρετικά προβληματικό τμήμα του εθνικού οδικού και σιδηροδρομικού δικτύου.
Το σιδηροδρομικό δίκτυο ήταν σε κακή κατάσταση, κυρίως εξαιτίας της καταστροφής της γέφυρας από την οποία διερχόταν το τραίνο το 1948, κατά την διάρκεια του εμφυλίου πολέμου. Μέχρι την αποκατάσταση της γέφυρας το 1974 το τρένο πραγματοποιούσε μεγάλη παράκαμψη.
Ο οδικός άξονας Άργους – Τριπόλεως, διέσχιζε την περιοχή και ήταν ο κύριος οδικός άξονας προς τη Λακωνία και τη Μεσσηνία. Το τμήμα του δρόμου που ξεκινούσε έξω από τους Μύλους Αργολίδας και έφτανε σχεδόν μέχρι την κορυφή του βουνού είχε μείνει γνωστό με το όνομα «Κολοσούρτης». Ο δρόμος ήταν πολύ ανηφορικός, με πολλές ανάποδες στροφές και μάλιστα 180 μοιρών. Δεν υπήρχαν ούτε προστατευτικά κιγκλιδώματα. Στο πιο ψηλό σημείο του δρόμου λειτουργούσαν οι ταβέρνες «Πολυβολείο» και ο «Εικοσιπένταρχος» στις οποίες πολλοί σταματούσαν για γίδα βραστή. Ο δρόμος σταμάτησε να λειτουργεί σαν κύριος άξονας όταν παραδόθηκε στην κυκλοφορία η Σήραγγα Αρτεμισίου. Πλέον έχει αναβαθμιστεί, με σωστές κλίσεις και προστατευτικά κιγκλιδώματα.
Η διαδρομή από τον Κολοσούρτη:
