Το παραθαλάσσιο Κιβέρι, χτισμένο μπροστά σε µια πεντακάθαρη παραλία µε λευκό βότσαλο, έχει θέα μεγάλο μέρος του Αργολικού Κόλπου. Αν είναι καθαρή η ατμόσφαιρα φαίνεται απέναντι η Ακροναυπλία.
Στο λιμάνι θα περπατήσει ο επισκέπτης, θαυμάζοντας την απέραντη θάλασσα, θα δει τους ψαράδες να φτιάχνουν τα δίχτυα τους, θα απολαύσει τον καφέ του ή το φαγητό του. Κατά τη μυθολογία εδώ είχε αγκυροβολήσει ο Δαναός.
Φημίζεται για το εξαιρετικό του κλίμα, ένας λόγος για τον οποίο ανέκαθεν ήταν παραθεριστικό θέρετρο.
Στρίβοντας δεξιά στην Εκκλησία του χωριού και περνώντας μέσα από ελαιώνες και εσπεριδοειδή, παρατηρώντας τους αγρότες να μοχθούν για να παράγουν καλύτερα προϊόντα, θα φτάσει κανείς, στην παλιά Εθνική οδό Άργους – Τριπόλεως και λίγο αργότερα θα στρίψει αριστερά προς την Ανδρίτσα.
Η Βελανιδιά, είναι ο πρώτος οικισμός την διαδρομή. Στην είσοδο του χωριού, αριστερά, µε μεράκι ένας κάτοικος της περιοχής έχει δημιουργήσει ανοιχτό «μουσείο» µε μηχανήματα των προηγούμενων αιώνων: Μια μυλόπετρα κινούμενη µε ζώα, φαντάζει έτοιμη να λειτουργήσει, το ίδιο και το χειροκίνητο πιεστήριο για την έκθλιψη του ελαιόκαρπου. Παραδίπλα βρίσκεται ένα μαγκανοπήγαδο και ένα πέτρινο αλώνι, όλα διατηρημένα σε άριστη κατάσταση.
Ο δρόμος περνά κάτω από ένα παλαιό υδραγωγείο που φτάνει σε ένα εγκαταλειμμένο λιοτρίβι και νερόμυλο μαζί. Στο κέντρο του οικισμού, βρίσκεται µια παλιά πέτρινη βρύση.
Ο δρόμος συνεχίζει, σε πολλά σημεία, παράλληλα µε τις γραμμές του σιδηροδρόμου. Παλιές μοναδικές πετρόχτιστες γέφυρες µε καμάρες, έλκουν το βλέμμα. Επιβλητικές είναι και πετρόχτιστες γέφυρες του σιδηροδρόμου, καθώς και τα φυλάκια, όπου θα οι σταθμάρχες παλιά, περίμεναν υπομονετικά το τρένο να περάσει.
Κάτω από µια επιβλητική γέφυρα του σιδηροδρόμου, μέσα από τις καμάρες, που μοιάζουν µε πύλες, συνεχίζει ο δρόμος προς την Ανδρίτσα.
Ο οικισμός αυτός, στο νοτιοδυτικό άκρο του νομού, είναι ένα ξεχωριστό απομονωμένο μικρό χωριό στο τέλος της διαδρομής.
Ο σιδηροδρομικός σταθμός, είναι χαρακτηριστικός της αρχιτεκτονικής που χρησιμοποίησε ο ΟΣΕ σε όλη την Πελοπόννησο γι’ αυτά τα χτίσματα. Δίπλα, βρίσκεται το μνημείο των πεσόντων.
Ευκαιρία για να ξαποστάσει ο επισκέπτης, είναι οι κρυστάλλινες πηγές που αναβλύζουν, στο κάτω μέρος του χωριού. Η σκιά από τα τεράστια πλατάνια που θεριεύουν µε το τρεχούμενο νερό, δροσίζει ακόμα και στο κατακαλόκαιρο.
Ένα μονοπάτι προκαλεί τον περιπατητή να περιπλανηθεί στην γύρω περιοχή.
