Είναι εδώ και δύο χρόνια που η Καλλιόπη Αναγνωστοπούλου έχει βγάλει δίπλωμα για φορτηγό, θέλοντας να στηρίξει και εκείνη την οικογενειακή επιχείρηση. Ο άντρας της οργώνει τις εθνικές οδούς από το 1986, πλέον έχουν αποκτήσει τρία αυτοκίνητα, τα οποία δουλεύουν από κοινού με τους γιους τους. Στις 4 Δεκεμβρίου στις 3 το μεσημέρι επέστρεφε στην Πάτρα από Αθήνα, όπου είχε φορτώσει γαλακτοκομικά, όταν στο ύψος της αερογέφυρας του Ζευγολατιού άγνωστοι εκσφενδόνισαν από την αερογέφυρα πέτρες που έσκασαν πάνω στο παρμπρίζ, στη μάσκα, στα φανάρια.
«Και μόνο που το σκέφτομαι ξαναανατριχιάζω. Νόμιζα ότι είναι αδέσποτες σφαίρες, νόμιζα ότι κάποιος πυροβολεί, ότι γίνεται κάτι και με έχουν χτυπήσει. Δεν ακινητοποίησα το φορτηγό επί τόπου φοβούμενη μήπως εμπλακώ κάπου. Κράτησα την ψυχραιμία μου και κάλεσα το 100. Μου είπαν να σταματήσω στο Κιάτο όπου θα με περίμενε περιπολικό. Έτσι κι έγινε».
«Όταν ακούς έναν τέτοιο θόρυβο δεν μπορείς να εκτιμήσεις τι γίνεται», λέει στην «Καθημερινή». Μετά την κατάθεση στους αστυνομικούς στο Κιάτο, συνέχισε την πορεία της. Πήρε το καράβι για Ανκόνα με τελικό προορισμό το Μιλάνο.
«Θα σκότωνε τη γυναίκα μου και το παιδί μου»
Όταν έγινε γνωστή η περιπέτεια της κ. Αναγνωστοπούλου, πολλοί συνάδελφοί της ανέφεραν παρόμοια εμπειρία στο ίδιο ακριβώς σημείο. Μεταξύ άλλων, ο Χάρης Κοντογιάννης. «Ηταν 9.30 το βράδυ, στις 12 Οκτωβρίου. Οδηγούσα στο δεξί ρεύμα από Κόρινθο προς Πάτρα όταν στην αερογέφυρα του Ζευγολατιού ακούω ένα πολύ δυνατό μπαμ», αναφέρει.
«Δεν μου πήγε το μυαλό, νόμιζα ότι πάτησα κάτι ή έπαθα λάστιχο. Φοβήθηκα γιατί είχα το παιδί και τη γυναίκα μου μέσα». Ο κ. Κοντογιάννης σταμάτησε στα διόδια για να ελέγξει το φορτηγό. Δεν είδε σκασμένο λάστιχο. Δύο μέρες αργότερα όμως βλέπει μια μεγάλη πέτρα καρφωμένη στην πίσω πλευρά του θαλάμου του φορτηγού. «Ανοιξε τρύπα στη συμπαγή καμπίνα. Φανταστείτε να πέρναγε το παρμπρίζ. Θα σκότωνε τη γυναίκα μου και το παιδί μου». Η γυναίκα του ήταν για αρκετό καιρό μετά σε σοκ. «Είχα ακούσει από συναδέλφους ότι σε εκείνο το σημείο καλύτερο είναι να οδηγείς στην αριστερή λωρίδα γιατί συμβαίνουν τέτοια περιστατικά. Εκείνη τη στιγμή όμως δεν το σκέφτηκα».
Ποιος βρίσκεται πίσω από τις επιθέσεις;
Κανείς δεν ξέρει ποιος βρίσκεται πίσω από αυτές τις επιθέσεις και αν γίνονται για πλάκα ή για άλλο σκοπό, αλλά ανεπίσημες πληροφορίες «δείχνουν» ως υπαίτιους νεαρούς από την περιοχή.
«Στη βία δεν απαντάς με βία», λέει η κ. Αναγνωστοπούλου. «Θέλω να πάω εκεί και να τους μιλήσω. Να τους πω, γιατί σε εμάς; Το λέω και δακρύζω. Γιατί σε εμάς; Εχουμε χύσει αίμα να σταθούμε στα πόδια μας. Το φορτηγό είναι σαν το σπίτι μας, στο κανονικό μας σπίτι μετράμε στιγμές και όταν βρισκόμαστε όλοι μαζί εκεί είναι σαν γιορτή. Συνήθως κορναριζόμαστε στον δρόμο ή βλεπόμαστε στο καράβι. Μόλις δώσαμε 8.500 ευρώ για να το φτιάξουμε το συγκεκριμένο φορτηγό για να μπορέσει να ξαναβγεί στη δουλειά και να μας το πετροβολήσουν. Ο άντρας μου μου είπε να μην πάω, αλλά θέλω να πάω να τους βρω να μιλήσουμε. Να τους μιλήσω σαν μάνα. Αν είναι πιτσιρίκια που κάνουν χαβαλέ να μην κάνουν. Αν έχανα τον έλεγχο και μου δίπλωνε το φορτηγό, θα έλεγαν φορτηγό σκόρπισε τον θάνατο με μια βλαμμένη στο τιμόνι».
«Θα γίνει μεγάλο ατύχημα κάποια στιγμή», λέει και ο κ. Κοντογιάννης. «Αν έκανα ζιγκ ζαγκ και ερχόταν Ι.Χ. από αριστερά τι θα γινόταν;».
Τι κάνουν οι Αρχές
Η «Ολυμπία Οδός» είναι ενήμερη για τα περιστατικά και βρίσκεται σε συνεννόηση με τις Αρχές για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Η αστυνομία από την πλευρά της λέει ότι γίνονται περιπολίες.
«Στην Autostrada, στην Ιταλία, οι γέφυρες έχουν τζάμια», λέει η κ. Αναγνωστοπούλου. «Θα μπορούσαν και εδώ να μπουν πλέγματα ή τζάμια ώστε να μην μπορεί κανείς να πετάξει αντικείμενο στην εθνική. Μόνο ένα φορτηγό αφήνει 100 ευρώ σε διόδια από Πάτρα – Αθήνα με επιστροφή. Φανταστείτε πόσα φορτηγά περνάνε κάθε μέρα. Το κόστος δεν είναι μεγάλο και το πρόβλημα θα λυνόταν αμέσως. Η αστυνομία μου πρότεινε να υποβάλω μήνυση κατ’ αγνώστων. Ομως δεν είναι άγνωστοι όσοι δεν λαμβάνουν μέτρα προστασίας».
