Ο Χάρης Βαρθακούρης, γιος ενός εκ των διασημότερων τραγουδιστών των τελευταίων τριάντα – και ίσως παραπάνω χρόνων, του Γιάννη Πάριου, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1975. Μετά το πέρας της βασικής σχολικής του εκπαίδευσης, συνέχισε τις σπουδές του στο Berklee College of Music στις ΗΠΑ.
Το περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγάλωσε και ανδρώθηκε, ήταν προφανώς το έναυσμα να ακολουθήσει τους δρόμους του, φτιάχνοντας όμως το δικό του μύθο. Με μια σπάνια φωνή, ευέλικτη όσο λίγων συναδέλφων του, σε κάνει να νιώθεις ότι κρύβει δέκα είδη διαφορετικούς μουσικούς τόνους στο λαρύγγι του. Είναι ο άνθρωπος που δεν τον συνεπήρε η δόξα του πατέρα του. Πατά πολύ γερά στα πόδια του, είναι απόλυτα προσγειωμένος και εξαιρετικά φιλικός.
Το 2010 παντρεύτηκε την Αντελίνα Τελώνη – Βαρθακούρη, με πολιτικό γάμο. Έκτοτε ζουν ευτυχισμένοι με τις δυο κόρες τους, τη Μελωδία και τη Λιόνα, μοιράζοντας τον χρόνο τους μεταξύ Αθήνας και Παλαιάς Επιδαύρου, όπου βρίσκεται και το δεύτερο σπίτι τους.
Η συνέντευξη
ΕΡ. Έχεις πάθει ποτέ ζημιά στην φωνή σου;
ΒΑΡΘΑΚΟΥΡΗΣ: Τα Χριστούγεννα του 2019 πέρασα μια τρομάρα που με ταλαιπώρησε για ενάμιση μήνα περίπου και τελικά απεδείχθη γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση την οποία αντιμετώπισα με κάποιες μικρές αλλαγές στη ζωή μου και η φωνή επανήλθε. Κατά τ’ άλλα αν εξαιρέσουμε παροδικές ασθένειες (γρίπες, κρυώματα, covid) που, δυστυχώς, το πρώτο που επηρεάζεται είναι ο λαιμός μου και, κατ’ επέκτασιν, η φωνή μου, να χτυπήσω ξύλο, δεν έχω πάθει καμία ζημιά.
ΕΡ. Έχεις προγραμματίσει κάποιες ζωντανές συμμετοχές στο εγγύς μέλλον;
ΒΑΡΘΑΚΟΥΡΗΣ: Εννοείται πως έχω προγραμματίσει. Αυτή είναι η δουλειά μου. Από αυτές μπαίνει φαγητό στο τραπέζι… διότι από όσο ξέρω δεν έχω πιάσει το τζόκερ…ακόμα.
ΕΡ. Ετοιμάζεις κάποια δισκογραφική δουλειά;
ΒΑΡΘΑΚΟΥΡΗΣ: Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση είναι πάντα ΝΑΙ. Το θέμα είναι πότε θα αξιωθώ να την παραδώσω στη δισκογραφική εταιρία που την έχω στο «περίμενε». Είμαι αναποφάσιστος. Τη μία μέρα το υλικό που έχω μου αρέσει, την επόμενη μέρα κάτι με ενοχλεί και το αμφισβητώ. Τη μεθεπόμενη όλα είναι τέλεια, μια μέρα μετά έχω πάλι αμφιβολίες και θεωρώ ότι κάτι λείπει. Απλώς πρέπει κάποια στιγμή να το πάρω απόφαση και να το αφήσω ελεύθερο, να φύγει.
ΕΡ. Αισθάνεσαι περισσότερο συνθέτης ή ερμηνευτής;
ΒΑΡΘΑΚΟΥΡΗΣ: Αισθάνομαι περισσότερο συνθέτης. Αν έπρεπε να επιλέξω ένα από τα δύο, αυτό που με ευχαριστεί περισσότερο, αυτό που γεμίζει είναι η δημιουργία. Λατρεύω να περνάω ώρες ατέλειωτες στο στούντιο, είτε γράφοντας, είτε ενορχηστρώνοντας. Μου αρέσει να πειραματίζομαι. Στην προκειμένη όμως είμαι τυχερός που διαθέτω και τέτοια φωνή που μου επιτρέπει να τραγουδάω κιόλας.
ΕΡ. Λίγα λόγια για τις σπουδές σου;
ΒΑΡΘΑΚΟΥΡΗΣ: Με απλά ελληνικά, σπούδασα την εφαρμογή των υπολογιστών στη μουσική. Αυτό έγινε στο Berklee College of Music, στη Βοστόνη. Μάλιστα είχα και υποτροφία. Ήταν μια σημαντική περίοδος της ζωής μου, όχι τόσο για τις σπουδές, όσο για το ότι ήταν η πρώτη φορά που έφυγα από το σπίτι μου και ξαφνικά έμεινα μόνος. Και πού; Στην Αμερική! Όχι σε μια ευρωπαϊκή χώρα όπου θα μπορούσα, στη χειρότερη, να πάρω ένα αεροπλάνο και να «πεταχτώ» σπίτι μου, αν ένιωθα την ανάγκη. Ήταν σπουδαία εμπειρία και μάθημα ζωής, όλη η περίοδος εκείνη.
ΕΡ. Για ποιο λόγο έφυγες από την Αμερική;
ΒΑΡΘΑΚΟΥΡΗΣ: Διότι έληξε η φοιτητική μου βίζα. Επίσης μου έλειπε η Ελλάδα.
ΕΡ. Ποιος καλλιτέχνης επηρέασε αρχικά την μουσική σου;
ΒΑΡΘΑΚΟΥΡΗΣ: Όταν έχεις πατέρα τραγουδιστή, θέλοντας και μη, η πρώτη σου επιρροή είναι εκείνος. Εγώ απλώς ήμουν ευλογημένος που ο πατέρας μου έτυχε να είναι τεράστιος τραγουδιστής. Τεράστιος καλλιτέχνης. Τεράστιος δημιουργός. Τι άλλο μπορεί να ζητήσει κανείς; Μεγαλώνοντας και κάνοντας πλέον συνειδητές επιλογές, η μουσική μου επηρεάστηκε σίγουρα από τον επόμενο αγαπημένο μου καλλιτέχνη, τον Stevie Wonder.
ΕΡ. Πόσο δύσκολο ή εύκολο είναι να ισορροπείς ανάμεσα στην δημιουργικότητα και την καθημερινότητα;
ΒΑΡΘΑΚΟΥΡΗΣ: Μόνο για μένα μπορώ να μιλήσω. Όπως «τρώγοντας έρχεται η όρεξη», έτσι γίνεται και με την έμπνευση. Όταν θα καθίσω να παίξω μουσική, όταν θα αρχίσω να σκαλίζω τα πλήκτρα στο στούντιο, ανεξαρτήτως καθημερινότητας και ρουτίνας, ξεχνιέσαι. Βυθίζεσαι στη μουσική. Ξεχνάς τα υπόλοιπα. Και κάπως έτσι έρχεται και η έμπνευση.
ΕΡ. Πώς βλέπεις τον εαυτό σου σε 5 χρόνια;
ΒΑΡΘΑΚΟΥΡΗΣ: Μέσα στα επόμενα 5 χρόνια σκοπεύω να δημιουργήσω μαζεμένα όσα δεν έκανα τα προηγούμενα είκοσι. Ωστόσο, για να μη λέω μεγάλα λόγια, πάνω από όλα θα ήθελα να είμαι γερός να χαίρομαι την οικογένειά μου και να με χαίρεται κι εκείνη.
ΕΡ. Ποια συνήθεια θα ήθελες να κόψεις και ποια να ξεκινήσεις;
ΒΑΡΘΑΚΟΥΡΗΣ: Να κόψω… τις μεταμεσονύκτιες λιχουδιές και γενικώς τις άστατες ώρες φαγητού. Πράγμα που για έναν ξενύχτη είναι πολύ δύσκολο. Ήμουν που ήμουν ανέκαθεν νυχτόβιος, έχω και μια τρέλα με το αμερικάνικο μπάσκετ και μου αρέσει να παρακολουθώ τους αγώνες ζωντανά. Όλο και κάτι θα μασουλήσω βλέποντας!
Να ξεκινήσω… να τρώω πιο υγιεινά και να αθλούμαι. Περνάω όλες μου τις ώρες καθισμένος στην καρέκλα του στούντιο. Τουλάχιστον έχω πάρει πολύ καλή καρέκλα.
ΕΡ. Λίγα λόγια για την μουσική στην Ελλάδα του σήμερα;
ΒΑΡΘΑΚΟΥΡΗΣ: Όταν επιλέγω να ακούσω μουσική, αυτή είναι μουσική που πρέπει να με ευχαριστεί, να με ενθουσιάζει. Αυτό συμβαίνει με ξένη κυρίως μουσική. Για να μην πω αποκλειστικά με ξένη. Οπότε δεν έχω ιδέα τι συμβαίνει γύρω μου στη μουσική Ελλάδα του σήμερα. Το μόνο που πλαγίως διαπιστώνω εδώ και μια τριετία είναι ότι όλοι το έχουν ρίξει στην τραπ. Σημεία των καιρών.
ΕΡ. Πώς είναι η ζωή σου όταν μένεις στην Επίδαυρο;
ΒΑΡΘΑΚΟΥΡΗΣ: Η Επίδαυρος πλέον είναι σπίτι μου. Άρα νιώθω όπως όταν είμαι στο σπίτι μου. Νιώθω ασφάλεια, νιώθω όμορφα. Την αγαπώ. Είναι συνυφασμένη με πολύ όμορφες στιγμές. Και τα δυο μας παιδιά, πχ, αέρα Επιδαύρου ανέπνευσαν πρώτη φορά μετά το μαιευτήριο. Από Επίδαυρο είναι οι περισσότερες παιδικές καλοκαιρινές τους αναμνήσεις. Συν την ευκολία που, ως νησιώτης, δεν είχα ποτέ. Οδική πρόσβαση. Σπουδαίο πράγμα όταν έχεις παιδιά, σκυλιά και πολλές υποχρεώσεις που μπορεί να προκύψουν ξαφνικά και χρειάζεται να επιστρέψεις Αθήνα. Δεν γίνεται να μη την ερωτευτείς την Επίδαυρο. Δεν σε αφήνει.
Α.Γ.
