Την Κυριακή 29 Οκτωβρίου ο Ορειβατικός Σύλλογος Καλαμάτας συμμετείχε σε μια ξεχωριστή διαδρομή στον ανατολικό Πάρνωνα από τη μεριά της Κυνουρίας διασχίζοντας μια πανέμορφη διαδρομή από τον Πραστό έως την Καστάνιτσα Αρκαδίας.
Ξεκίνησαν νωρίς το πρωί της Κυριακής με προορισμό τον Πραστό γεμάτοι κέφι και ανυπομονησία για το ταξίδι και την διαδρομή.
Ο Πραστός, ένας οικισμός στις πλαγιές του Πάρνωνα αποτελούσε από τα Μεσαιωνικά χρόνια την πρωτεύουσα της παραδοσιακής περιοχής Τσακωνίας. Ακόμη και σήμερα ομιλείται από τους γηραιότερους ως τσακωνική διάλεκτος. Το μονοπάτι ήταν αρκετά εύκολο, ειδικά για τους έμπειρους ορειβάτες ακόμη για αρχάριους και άπειρους. Ήταν και λίγα τα χιλιόμετρα η απόσταση μεταξύ αυτών των δύο οικισμών είναι πολύ μικρή. Η διαδρομή την οποία ακολούθησαν μετά τον Πραστό άρχιζε να κατηφορίζει σε ένα “πολύχρωμο” φαράγγι. Πέρνούσε το φαράγγι της Μάζιας. Ένα φαράγγι με φθινοπωρινό τοπίο και φθινοπωρινά χρώματα. Τα δέντρα και οι φυλλωσιές μέσα του είχαν όσα χρώματα ήθελες. Πορτοκαλί, κόκκινο, καφέ, κίτρινο ίσως κι άλλα. Σειρές ολόκληρες από κάτι σαν πολύχρωμο δάσος αποτελούσε ένα μαγευτικό τοπίο και νιώθεις σα να είσαι στον παράδεισο. Σού δίνει κάτι συναισθήματα που δεν τα νιώθεις συχνά. Σε κάνει τα αφεθείς από πολλά πράματα και να ταξιδεύει η φαντασία σου. Μετά από αυτό το πέρασμα του φαραγγιού πέρασαν από την απέναντι μεριά και κατευθύνθηκαν προς την Καστάνιτσα. Το μονοπάτι ήταν μαγευτικό και εκεί καθώς ήταν πλημμυρισμένο από καστανιές. Απέραντο δάσος από κάστανα έκανε μια εντύπωση τέλειας εμπειρίας σε φθινοπωρινό δάσος με τα χρώματά του.
Έπειτα οι ορειβάτες από την Καλαμάτα έφθασαν στην Καστάνιτσα, ένα παμπάλαιο χωριό χτισμένο προ τουρκοκρατίας το 1292, είναι χτισμένο στα 840μ. υψόμετρο ανήκοντας στα Τσακωνοχώρια. Το χωριό διατηρεί αναλλοίωτα στοιχεία της Τσακωνικής παράδοσης και έχει ανακηρυχθεί παραδοσιακός οικισμός. Η Καστάνιτσα είχε ντυθεί με τα γιορτινά της και ζωντάνεψε με τον κόσμο και τη διασκέδαση.
Πριν το ταξίδι του γυρισμού έκαναν μια τελευταία βόλτα στο πανηγύρι και μετά κάθισαν στην καφετέρια του χωριού. Φεύγοντας από το χωριό περνούσαν ξανά από το δάσος με τις καστανιές λίγο παραπέρα από την άλλη μεριά του χωριού. Έπειτα αποχαιρέτησαν την Καστάνιτσα με εικόνες με το καλύτερο τοπίο της περιοχής.
