Το διορθώσαμε λίγο το έργο αυτή τη φορά . Εκεί που μας έκαναν μαύρη τη ζωή και βάφαμε τον εκλογικό χάρτη μπλε, τώρα στραπατσάραμε λίγο το μπλε. Οι ξωμάχοι του Θεσσαλικού κάμπου άνοιξαν τον χορό της νίκης με 80% άνοδο της Λαϊκής Συσπείρωσης. Ακολούθησε η Αττική με 70%. Οι νησιώτες σε Βόρειο και Νότιο Αιγαίο, η Δυτική Ελλάδα, η Ήπειρος, η Στερεά Ελλάδα, η Μακεδονία. Είχαμε άνοδο και σε 250 δήμους. Σε 30 μεγάλους δήμους πήραμε ποσοστά από 15% έως 40%.
Εδώ στην Αργολίδα, μας νίκησε το μπλε. Στο Άργος πήρε 83% και στο Ναύπλιο 70%. Από κοντά και οι Ενωμένες Ναυπλίες και οι Πάμε Αλλιώς, φόρεσαν την προβιά του ανεξάρτητου και έπεισαν τους νέους μας ότι η αλλαγή έρχεται. Στο δεύτερο γύρο ξέχασαν την αλλαγή και τις διακηρύξεις τους και έτρεξαν να συνδράμουν το μπλε. Συνεπείς με το ρόλο τους. Ισαποστασίτες πάνω απ’ όλα, μέσα σ’ όλα και με όλους. Οραματίζονται τα υψηλά και τα υπέροχα, συμβιβασμένοι με όλα προκαταβολικά.
Δε θα με πείραζε αν ήταν κόντρα σε εμάς αλλά πραγματικοί ανεξάρτητοι, στοχεύοντας στους αγώνες και όχι στη διαχείριση. Αν αναδείκνυαν τις πραγματικές αιτίες των προβλημάτων.
Για άλλη μια φορά εγκλώβισαν κόσμο προοδευτικό που συμμετείχε το προηγούμενο διάστημα στους κοινωνικούς αγώνες. Ίσως φταίμε και εμείς που δεν τους πείσαμε να βάλουν υποψήφιοι με εμάς.
Τώρα που σβήσανε τα φώτα της σκηνής, εμείς οι πολλοί, κόκκινοι, ροζ, πράσινοι, μπλε θα βολοδέρνουμε στα αδιέξοδα του καπιταλισμού.
Θα εργαζόμαστε όσοι έχουμε δουλειά για να πληρώνουμε λογαριασμούς. Οι άνεργοι, στα συσσίτια και στα κουπόνια. Δε θα ταξιδεύουμε, γιατί τα διόδια είναι ακριβά, τα καύσιμα πανάκριβα. Τον χειμώνα θα παγώσουμε. Φέτος δε θα φάμε και λάδι. Είναι λίγο και ακριβό. Αν βάλουμε διατίμηση στο λάδι 3€, λέει ο Σκρέκας, ο υπουργός, θα εξαφανιστεί και αυτό το λιγοστό από την Ελλάδα. Δυστυχώς, μας λέει, αυτή είναι η ελεύθερη αγορά Πάντως με αυτά και με αυτά, το βράδυ των εκλογών είδα ένα όνειρο.
Είδα όλους αυτούς τους νέους, ωραίους και σπουδαγμένους να κατεβαίνουν στο δρόμο και να ζητάνε δουλειές με δικαιώματα. Τους είδα να μπαίνουν μπροστά και να ακυρώνουν πλειστηριασμούς φτωχών συνανθρώπων μας. Να μαζεύουν υπογραφές για να φτιαχτούν σχολεία. Αρνήθηκαν μαζικά να πληρώσουν τις αυξήσεις στα δημοτικά τέλη.
Είδα τους εργάτες του νομού μας να εκλέγουν αγωνιστές – προέδρους στα εργατικά κέντρα. Άκουσα να μιλούν με αγάπη για τους διαφορετικούς ανθρώπους. Πέταξαν κατουρημένες ποδιές στα μούτρα του Μπέου. Φώναξαν ότι στις φωτιές, φέτος το καλοκαίρι, δεν κάηκαν 17 Έλληνες και 17 λαθρομετανάστες αλλά 34 άνθρωποι από την εγκληματική πολιτική της ΝΔ στη πυρόσβεση και το μεταναστευτικό . Δεν καταδικάσανε την εισβολή των Παλαιστινίων στο Ισραήλ γιατί αλλιώς θα έπρεπε να καταδικάσουν και την Άλωση της Τριπολιτσάς. Αν είναι τρομοκράτες οι Παλαιστίνιοι τότε είναι και οι προγονοί μας. Λυπήθηκαν και στις δύο περιπτώσεις για τον χαμό των αμάχων. Είδαν όμως και τον αίτιο. Τότε η Οθωμανική αυτοκρατορία, σήμερα το κράτος δολοφόνος του Ισραήλ. Και στις δύο περιπτώσεις είχαμε και έχουμε έναν ολόκληρο λαό να καταδικάζεται σε εξαθλίωση και απίστευτες ταπεινώσεις.
Ξύπνησα από το όνειρο με ανάμεικτα συναισθήματα. Έφτιαξα καφέ και σκέφτηκα: «Ρε λες, όλοι αυτοί οι νέοι, ωραίοι και σπουδαγμένοι να θέλουν να κυβερνήσουν την χώρα;». Στο κάτω κάτω της γραφής, η ζωή είναι μπροστά τους. Μετά πάλι σκέφτηκα πως πριν ένα μήνα, τρέχανε πίσω από φουστάνια και παντελόνια. Έδιναν λευκή επιταγή στους σωτήρες της πόλης για να κυβερνηθούν χωρίς αυτούς. Αναρωτήθηκα, τι από τα δύο θα γίνει στο μέλλον.
Πιστεύω πως θα βγει το όνειρο. Πρώτον, γιατί τα αδιέξοδα του σάπιου καπιταλισμού είναι πολλά. Όσο για τους σωτήρες, θα τους πάρουν με τις πέτρες. Δεύτερον, πιστεύω στη μαρξιστική ιδεολογία μας που λέει ότι οι άνθρωποι αλλάζουν προς το καλύτερο. Πως για την κατάντια τους φταίει η κοινωνία που επιβάλλει την ατομική κυρίαρχη άποψη. Νέοι, νέες, ωραίοι και σπουδαγμένοι… βγάλτε από μέσα σας τον καπιταλιστή. Κοιταχτείτε στον καθρέφτη και σκεφτείτε ταξικά. Βοηθήστε να γίνει το όνειρο, πραγματικότητα.
Σημείωση: Για όσους δεν κατάλαβαν την πρώτη φορά που έγραψα , η νεανική φωτογραφία μου, συμβολίζει πως αν και περνούν τα χρόνια , οι ιδέες μας μένουν νέες και επαναστατικές.
(Γιώργος Πινάτσης)
