Μελίνα Μερκούρη. Πόσα πολλά προσόντα έχει μαζεμένα μια γυναίκα σύμβολο. Γράφουμε έτσι, γιατί κανείς μας δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει παρελθόντα χρόνο, σε κάποιον που ζει ακόμα ανάμεσά μας.
Η Μελίνα είναι ιδέα, είναι σύμβολο, είναι πνεύμα, που στριφογυρνά τις νύχτες πάνω απ’ τα μέρη που αγάπησε. Μοιράζεται, ανάμεσα στην Επίδαυρο, τη Γαλλία, το Βρετανικό μουσείο κοιτάζοντας με θλίψη τα μάρμαρα που τόσο αγωνίστηκε να φέρει πίσω. Είναι η Στέλλα, η Φαίδρα, είναι το κορίτσι του Ποτέ την Κυριακή κι ας ταξίδεψε Κυριακή. Είναι στοιχειό των πολιτικών και θεατρικών δρώμενων, που παρατηρεί με τα τεράστια εκφραστικά μάτια της, που πότε γελούν και πότε συννεφιάζουν τα καλά και τ΄ άσχημα.
Το τεράστιο στόμα της, που η ίδια έλεγε πως στην αρχή ήταν εμπόδιο στην καριέρα της. Αυτά τα τόσο διαφορετικά και όμορφα χείλια της που μας καθήλωναν, η Μελίνα η αρχόντισσα, η Μελίνα η βασίλισσα, που έμελλε η τελευταία της παράσταση στην Επίδαυρο να είναι η Κλυταιμνήστρα, στρυμωγμένη μέσα σ ένα κατάμεστο θέατρο, που λέγεται πως εκείνο το βράδυ έφτασε τους 18.000 θεατές. Στρυμωγμένοι, ο ένας πάνω στον άλλον, ακόμα κι απ’ τα κλαδιά των πεύκων κρέμονταν θεατές. Η ώρα της υπόκλισης ήταν θρίαμβος. Σείστηκε το αρχαίο Θέατρο, ξύπνησαν οι Θεοί ανταρεμένοι και η εκείνη έλαμπε μέσα στο χρυσό αρχαίο ένδυμα.
Η Μελίνα, ήταν αλλιώς. Ήταν η το κορίτσι, που τσιμπούσε τα μαγουλάκια και χάιδευε τα μαλλιά των παιδιών, που γυρνούσε ανέμελη και πρόσχαρη, απλή μέσα στο μεγαλείο της, στους δρόμους της Νέας και της Αρχαίας Επιδαύρου, αλλά και του Λυγουριού, που ζούσε πάνω απ’ τον μισό χρόνο και πολύ αγαπούσε. Ήταν μια αμφίδρομη αγάπη, γιατί και οι ντόπιοι τη λάτρευαν.
Η συνέντευξη
Είχαμε την τιμή, να μας μιλήσει για την Μελίνα Μερκούρη, η κυρία Εμμανουέλα Παυλίδη, μια γλυκύτατη αγαπημένη παρουσία, διευθύντρια του Ιδρύματος Μελίνα Μερκούρη. Το κυριότερο όμως είναι ότι η κυρία Παυλίδη, είναι ο μόνος άνθρωπος που γνώριζε τόσο καλά τη Μελίνα, όσο κανένας άλλος. Έζησε δίπλα της, σαν παιδί της, από πολύ μικρή ηλικία.
ΕΡ. Τί ήταν αυτό που σας κράτησε δίπλα στη Μελίνα;
ΠΑΥΛΙΔΗ: Η βαθιά αγάπη, η συνενοχή, η γενναιοδωρία της, το ότι μ’ έμαθε να ονειρεύομαι.
ΕΡ. Σε τι ταυτιζόσασταν μαζί της;
ΠΑΥΛΙΔΗ: Στην επαναστατικότητα της, στην ειλικρίνεια της, στον αυθορμητισμό της.
ΕΡ. Μελίνα πολιτικός ή ηθοποιός ;
ΠΑΥΛΙΔΗ: Η Μελίνα ήταν η Μελίνα, έδωσε και στα δύο την δική της ξεχωριστή ερμηνεία.
ΕΡ. Πώς αντιμετώπιζε ο Ντασσέν μια γυναίκα σαν την Μελίνα;
ΠΑΥΛΙΔΗ: Ισότιμα και με μεγάλη αγάπη.
ΕΡ. Πώς αντιμετωπίζατε τον εκρηκτικό της χαρακτήρα;
ΠΑΥΛΙΔΗ: Με πολλές εκρηκτικές στιγμές.
ΕΡ. Στην πορεία της πολιτικής ιστορίας της χώρας πού πιστεύετε ότι έχει δικαιωθεί;
ΠΑΥΛΙΔΗ: Στις μεγάλες της πρωτοβουλίες για τον Πολιτισμό όπως η πρωτοβουλία και η καμπάνια για την Επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα, η ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων της Αθήνας, ο θεσμός των Πολιτιστικών Πρωτευουσών της Ευρώπης, τα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα, το Πρόγραμμα Μελίνα – Εκπαίδευση και Πολιτισμός κ.α.
ΕΡ. Μετά το φιάσκο με το Βρετανικό Μουσείο πιστεύετε ότι είμαστε ένα βήμα μπροστά στην απόκτηση των μαρμάρων;
ΠΑΥΛΙΔΗ: Πιστεύω ότι είμαστε ένα βήμα μπροστά αλλά υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος.
ΕΡ. Ποιές ήταν οι εμμονές της Μελίνας;
ΠΑΥΛΙΔΗ: Η ελευθερία, η δικαιοσύνη, η φιλία, ο έρωτας.
ΕΡ. Η εμπειρία που αποκτήσατε δίπλα της ποια στοιχεία του χαρακτήρα σας δυνάμωσαν;
ΠΑΥΛΙΔΗ: Την αυτοπεποίθηση μου, την υπομονή μου και ότι έμαθα να ονειρεύομαι.
ΕΡ. Πείτε μας μια εμπειρία από την Επίδαυρο με την Μελίνα.
ΠΑΥΛΙΔΗ: Η Επίδαυρος είναι ταυτισμένη με την Μελίνα. Τα καλοκαίρια που περνάγαμε εδώ, οι συζητήσεις, οι αναλύσεις, το θέατρο, η θάλασσα.
ΕΡ. Πείτε μας το μότο της ζωής σας.
ΠΑΥΛΙΔΗ: Το μότο της ζωής μου είναι θετική σκέψη.
Α.Γ.
