Χιλιάδες, στην κυριολεξία, υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι, αλλά και περιφερειακοί από το ένα άκρο της Πελοποννήσου ως το άλλο. Πολίτες που νιώθουν την ανάγκη να βγουν από το καβούκι τους, να σηκωθούν από τον καναπέ τους και να εκτεθούν σε έναν αγώνα, κατά βάση άνισο και δύσκολο.
Άνισο, γιατί ο παλιός είναι αλλιώς, ο έχων θεσμική εκπροσώπηση, βαρύ όνομα, μόνιμη σχέση με την πολιτική εκπροσώπηση και κομματική νομιμοποίηση, ξεκινά από άλλη βάση από τον μεμονωμένο πολίτη που αποφασίζει να βγει στο… κουρμπέτι!
Κι όμως το αποφασίζει. Λέει το ναι στο ψηστήρι που του γίνεται, πιθανότατα κάποιοι απ’ αυτούς να έχουν και το ζιζάνιο μέσα τους, αφού υπάρχουν κι εκείνοι που παρόλο που πήραν την κρυάδα από τη συμμετοχή τους και την… απόρριψη τους από το εκλογικό σώμα σε προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, δεν το βάζουν κάτω, και βγαίνουν στη δημόσια θέα. Δεν είναι εύκολο, πιστέψτε με. Θέλει μεράκι, όρεξη, ελεύθερο χρόνο, διάθεση για προσφορά κι ένα μικρό-μεγάλο έξοδο ανάλογα τη φιλοδοξία του καθένα και της καθεμιάς, το χρειάζεται! Κι όμως είναι εκεί, είτε επειδή είναι έρωτας με την πολιτική με την πρώτη ματιά, είτε από υποχρέωση και λίγο παραπάνω πίεση, είτε κι από ιδιοτελή κίνητρα (υπάρχουν κι αυτά, πως θα μπορούσαν να λείπουν άλλωστε, αφού η πολιτική είναι μέρος της ζωής;).
Δηλώνουν “παρών” πάντως, ετοιμάζουν κάρτες, φυλλάδια, και ξεκινάνε τα τηλέφωνα σε συγγενείς, φίλους και παλιούς συμμαθητές, γιατί αν δεν αγκαλιάσουν οι άνθρωποι σου τη φιλοδοξία σου, πως θα το κάνουν οι άγνωστοι; Κι έτσι βρεθήκαμε στην γνώριμη πια θέση, όπως συνήθως συμβαίνει στις αυτοδιοικητικές εκλογές, να μην υπάρχει σπίτι, σόι, γειτονιά ή γραφείο που να μην έχουμε το δικό μας υποψήφιο!
Το έχουμε οι Έλληνες γενικά μέσα μας το μεράκι με την πολιτική. Δεν είναι κακό, ίσα ίσα στον τόπο που γεννήθηκε η Δημοκρατία, τι καλύτερο από το να συναντάς ενεργούς και πρόθυμους πολίτες. Το μεγάλο στοίχημα για όλους όσοι ασχολούνται με τον όμορφο κόσμο της μικροπολιτικής σε επίπεδο πόλης και γειτονιάς είναι να μείνουν και την επόμενη μέρα, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, παρόντες πολίτες. Να μπολιάζουν το αρχικό ενδιαφέρον τους για συμμετοχή και να αποτελεί αφετηρία κι όχι κατάληξη της προσπάθειας τους. Να νοιάζονται για το χωριό, την πόλη τους ή τη γειτονιά τους και την επόμενη ημέρα, ειδικά μετά από μια προσωπική ήττα και να μην ξεφουσκώνει το ενδιαφέρον τους, επειδή δεν θα βρεθούν τελικά στο πλάι του δημάρχου.
Πόσο αλήθεια διαφορετική θα ήταν η εικόνα στη Πελοπόννησο, αν όλοι όσοι τώρα τρέχουν για την εκλογή τους, παραμείνουν ενδιαφερόμενοι και δραστήριοι πολίτες και βέβαια, να πεδίο δόξης λαμπρό για τους φιλοδοξούντες να διοικήσουν τις πόλεις μας, αν τους δώσουν κίνητρο, χώρο και πεδίο δράσης για να είναι διαθέσιμοι και μετά τις εκλογές. Γιατί δεν ξέρω αν θα έχουμε μια καλύτερη πόλη, αλλά σίγουρα θα έχουμε μια ομορφότερη κοινωνία… Αυτό δεν είναι το ζητούμενο;
Ο Μέτοικος
