Η παράσταση «Τρωάδες» του Ευριπίδη στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου δεν έφερε απλά στο προσκήνιο μια αρχαία τραγωδία, αλλά δημιούργησε μια σπάνια σύνδεση με το κοινό μέσα από την εκπληκτική ερμηνεία των ηθοποιών. Μέρος της παράστασης του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος εκτυλίχθηκε ανάμεσα στο κοινό, δημιουργώντας μια συναρπαστική εμπειρία και συνδέοντας τον αρχαίο πολιτισμό με τη σύγχρονη πραγματικότητα.
του Άκη Γκάτζιου
Οι ηθοποιοί, υπό την ευφυή καθοδήγηση του Χρήστου Σουγάρη, μετέφεραν το κοινό σε άλλες εποχές. Τολμώντας να παίζουν ανάμεσα στους θεατές δημιούργησαν μια αίσθηση εγγύτητας και συμμετοχής, σαν να μοιράζονταν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους με τον κόσμο στις κερκίδες.
Οι συγκινητικές ερμηνείες τους άγγιξαν τις καρδιές του κοινού, ενώ η ατμόσφαιρα που δημιούργησαν προσέδωσε μια ξεχωριστή διάσταση στην απόλαυση του έργου. Καθώς οι ηθοποιοί κινούνταν ανάμεσα στους θεατές, ανεβαίνοντας και κατεβαίνοντας τα σκαλιά του αρχαίου θεάτρου, οι συναισθηματικές αντιδράσεις του κοινού γίνονταν ένα με την εξέλιξη της παράστασης.
Ο ρόλος της Εκάβης, που υποδύθηκε εξαιρετικά η Ρούλα Πατεράκη, έλαμψε με την έντονη ερμηνεία της, ενώ ο χορός και η συνολική ερμηνεία όλων των ηθοποιών εντυπωσίασε το κοινό. Η μουσική από τον Στέφανο Κορκολή, αποτέλεσε ένα αναπόσπαστο κομμάτι της παράστασης, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα που ενίσχυσε το συναισθηματικό φορτίο του έργου.
Το σκηνικό της παράστασης ήταν λιτό, με έναν τηλεφωνικό θάλαμο που φιλοξενούσε την Εκάβη, το πιάνο του Στέφανου Κορκολή, ένα τσουκάλι και βαλίτσες. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, το κοινό να εστιάσει την προσοχή του στις ερμηνείες και στην περιγραφή των συναισθημάτων των χαρακτήρων.
Οι «Τρωάδες» από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και τον Χρήστο Σουγάρη ανέδειξαν μια ιδιαίτερη εκδοχή της αρχαίας τραγωδίας, όπου οι ηθοποιοί διαδραματίζουν τους ρόλους τους ανάμεσα στο κοινό, δημιουργώντας μια ανεπανάληπτη εμπειρία για τους θεατές. Μέσα από αυτήν την παράσταση, αναδεικνύεται η δύναμη της τέχνης να συνδέει διαφορετικές εποχές και να αναδεικνύει την ανθρώπινη διάσταση με ευαισθησία και σεβασμό προς το αρχαίο πνεύμα.
Οι συντελεστές
Μετάφραση Θεόδωρος Στεφανόπουλος
Σκηνοθεσία Χρήστος Σουγάρης
Σκηνικά – Κοστούμια Ελένη Μανωλοπούλου
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση Στέφανος Κορκολής
Κίνηση Ερμής Μαλκότσης
Σχεδιασμός φωτισμών Αλέκος Αναστασίου
Παίζουν (αλφαβητικά) Μελίνα Αποστολίδου (Αθηνά), Λουκία Βασιλείου (Αθηνά, Ελένη), Μομώ Βλάχου (Αθηνά), Χαρά Γιώτα (Αθηνά), Ηλέκτρα Γωνιάδου (Αθηνά), Μαρία Διακοπαναγιώτου (Κασσάνδρα), Αντώνης Καφετζόπουλος (Ποσειδώνας), Χριστίνα Μπακαστάθη (Αθηνά), Αλέξανδρος Μπουρδούμης (Μενέλαος), Μπέττυ Νικολέση (Αθηνά), Ρούλα Πατεράκη (Εκάβη), Κλειώ Δανάη Οθωναίου (Αθηνά, Ελένη), Δημήτρης Πιατάς (Ταλθύβιος), Πολυξένη Σπυροπούλου (Αθηνά), Βιργινία Ταμπαροπούλου (Αθηνά), Θεοφανώ Τζαλαβρά (Αθηνά), Μαρίζα Τσάρη (Ανδρομάχη), Μάρα Τσικάρα (Αθηνά)
Έκτακτη αντικατάσταση Γιάννης Χαρίσης
Γυναίκες Μαριάννα Αβραμάκη, Μελίνα Αποστολίδου, Λουκία Βασιλείου, Μομώ Βλάχου, Χαρά Γιώτα, Ηλέκτρα Γωνιάδου, Ζωή Ευθυμίου, Ηλέκτρα Καρτάνου, Εύη Κουταλιανού, Λωξάνδρα Λούκας, Ελένη Μισχοπούλου, Χριστίνα Μπακαστάθη, Χρυσή Μπαχτσεβάνη, Μπέτυ Νικολέση, Κλειώ Δανάη Οθωναίου, Πολυξένη Σπυροπούλου, Βιργινία Ταμπαροπούλου, Θεοφανώ Τζαλαβρά, Φωτεινή Τιμοθέου, Μάρα Τσικάρα
Άντρας Χριστόφορος Μαριάδης
Οι Τρωάδες, η μόνη σωζόμενη τραγωδία της ευριπίδειας τριλογίας για τον Τρωικό Πόλεμο, διδάχτηκαν το 415 π.Χ. στα Μεγάλα Διονύσια. Το έργο γράφτηκε λίγο μετά την καταστροφή της Μήλου το 416 π.Χ., όταν οι Αθηναίοι, με απάνθρωπη βιαιότητα, σκότωσαν όλους τους ενήλικες άντρες της Μήλου και πούλησαν για δούλους τις γυναίκες και τα παιδιά.
Ο Ευριπίδης επιχειρεί να προειδοποιήσει για τις συνέπειες της ασυδοσίας των νικητών και να υπενθυμίσει τη σημασία του να παραμένει κανείς άνθρωπος, μακριά από την ψευδαίσθηση παντοδυναμίας που προκαλούν οι εφήμερες νίκες. Στις Τρωάδες ο ποιητής αναδεικνύει την ανθρώπινη διάσταση του εχθρού και, εστιάζοντας στο μεγαλείο των γυναικών της Τροίας, προβάλλει τη δύναμη εκείνη που κάνει τον άνθρωπο να επιμένει ακόμα και μετά την καταστροφή.
