Το 1947 φαίνεται ότι ωρίμασε η συνεργατική ιδέα να αποκτήσουν να φτιάξουν οι συνεταιρισμοί ένα δικό τους εργοστάσιο. Έτσι ο ένας μετά τον άλλο οι εννέα αμιγείς ρητινικοί συνεταιρισμοί αποφάσισαν να εξουσιοδοτήσουν την Ένωση Γεωργικών Συνεταιρισμών Κορινθίας (ΕΓΣΚ) να προχωρήσει στην σύναψη δανείου με την ΑΤΕ για να αγοράσει οικόπεδο και να ιδρύσει το Πρώτο συνεταιριστικό Ρητινεργοστάσιο στην Ελλάδα που θα επεξεργάζεται το ρετσίνι τους χωρίς να τους εκμεταλλεύεται.
Το 1949 έως το 1950 κατασκευάστηκαν οι εγκαταστάσεις κοντά στον Ισθμό της Κορίνθου. Δηλαδή τα κτίρια και εγκαθίσταται ο μηχανολογικός εξοπλισμός με ευθύνη της ΑΤΕ.
Το 1951 το εργοστάσιο λειτούργησε για πρώτη φορά και απέτυχε στην παραγωγή ποιοτικών προϊόντων εξ αιτίας της κακής κατασκευής της απειρίας και κυρίως του κακού μηχανικού εξοπλισμού! Η χρονιά κλείνει με τεράστια ζημιά.
Το 1952 το εργοστάσιο ανακατασκευάστηκε και λειτούργησε με κέρδος
Το 1953 λειτούργησε με ζημιά
Το 1954 μέχρι περίπου το 1958 λειτούργησε με κέρδος.
Το 1959 η Διοικούσα Επιτροπή του Ρητινεργοστασίου χάνει τον έλεγχο και το εργοστάσιο παίρνει την άγουσα για την χρεοκοπία. Την ίδια χρόνια η ΔΕ ενοικίασε το εργοστάσιο στο επιχειρηματία Γεωργιάδη & Σια.
Το 1960 είναι σταθμός για την ιστορία του εργοστασίου. Αυτή την χρονιά συμβαίνουν δυο σημαντικά γεγονότα
- Η Ένωση Γεωργικών Συνεταιρισμών μεταβιβάζει τα ακίνητα και τις εγκαταστάσεις στην νεοσυσταθείσα το (1960) Ένωση Ρητινικών Συνεταιρισμών Κορινθίας (ΕΡΣΚ) που ιδρύθηκε από τους οχτώ ρητινικούς Συνεταιρισμούς.
- Τον Αύγουστο του ιδίου χρόνου (1960) ιδρύεται η {Κοινοπραξία ΑΤΕ -Ρητινικών Συνεταιρισμών — Ρητινεργοστάσιο Ποσειδωνίας} με συμμετοχή της ΑΤΕ 51%,συμμετοχή της Ένωσης Ρητινικών Συνεταιρισμών 5% και οι 8 Ρητινικοί συνεταιρισμοί Σοφικού, Περαχώρας, Ρητού, Κατακαλίου, Αλμυρής, Πισσίων, Λουτρακίου και Αγίων Θεοδώρων με 44%.
Το Ρητινοεργοστάσιο υπό το καθεστώς της Κοινοπραξίας δούλεψε περιοδικά ορισμένες χρονιές μέχρι όπως φαίνεται από τις πληροφορίες το 1973 όποτε και έπαψε οριστικά να λειτουργεί…
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η είσοδος τύπου «γέφυρας» για τα φορτηγά προς άδειασμα της πρώτη ύλης, η οποία καταλήγει στην κορυφή των σιλό. Κάτω από την είσοδο αυτή είναι χτισμένα αποθήκες γραφεία και διάφοροι βιομηχανικοί χώροι.
Οι τελετές μαύρης μαγείας.
Την δεκαετία του 90 είχε γίνει ξακουστή η Κόρινθος για τις τελετές μαύρης μαγείας που λάμβαναν χώρα μέσα στο εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο.
Σήμερα πάνω από 20 χρόνια ακόμα απεικονίζονται τα σύμβολα του Σατανά καθώς επίσης και χαρακτηριστικές προειδοποιητικές φράσεις όπως «η πόρτα του Σατανά» όπου ακόμα και σήμερα σου προκαλεί ανατριχίλα και αισθάνεσαι σε όλη την ατμόσφαιρα ότι πίσω από αυτούς τους γκρίζους τοίχους υπάρχει κάτι κακό, πιθανώς μία οντότητα που το στοιχειώνει, ή μήπως όχι;
