Στο πέρασμα των χρόνων πέρασαν πολλοί δημοτικοί άρχοντες με καλές προθέσεις, αλλά ελάχιστοι έκαναν τη δουλειά… Άραγε, τι δήμαρχο θέλουμε;
Μεγάλη συζήτηση γίνεται τελευταία για το τί δήμαρχο χρειάζεται το Ναύπλιο. Ποιος είναι αυτός που μπορεί να αναλάβει τις τύχες μιας πόλης, που για πολλούς το τελευταίο διάστημα είναι αφημένη στην τύχη της. Πολλές υποψηφιότητες, αρκετές φιλοδοξίες, ουκ ολίγοι φιλόδοξοι να υπηρετήσουν τους δημότες. Θεμιτό και αναμενόμενο σε μια πόλη με τέτοια ιστορική και δημοκρατική παράδοση στις μάχες της αυτοδιοίκησης. Αλλά και των κομμάτων.
Το πώς μεγάλωσε και γιγαντώθηκε τούτη η πόλη, το πώς ο αστικός της ιστός τείνει να γίνει μια μικρογραφία της Αθήνας, εκτός την παλιά πόλη του Ναυπλίου, πώς γέμισε αυθαίρετα όλη η περιοχή εκτός της παλαιάς πόλης, πώς τοποθετήθηκε στο καλύτερο σημείο της η Βιομηχανική Περιοχή της Νέας Τίρυνθας, πώς εξελίχθηκε το πολεοδομικό μπάχαλο. Προφανώς, η ευθύνη βαραίνει κυρίως τις δημοτικές ηγεσίες, πολλές από τις οποίες πέρασαν και δεν ακούμπησαν. Δεν έβλεπαν μακριά, δεν μπορούσαν να σχεδιάσουν το μέλλον, δεν είχαν οραματική διάθεση, σχέδιο. Θα μου πείτε δεν έπαιξε ρόλο το αθηνοκεντρικό – υπουργοκεντρικό κράτος; Όλα έχουν την σημασία τους. Αλλά ο πρώτος δημότης του Ναυπλίου κάθε φορά χρεώνεται τα λάθη, την απραξία και την αδράνεια.
Είχαν καλές προθέσεις, είχαν όνειρα και προσδοκίες; Ναι, αλλά στη διαδρομή παρά τις τόσες ομορφιές που επαγγέλλονταν, προέκυψε η …κόλαση. Έτσι γίνεται. Γεμάτη αγαθές προθέσεις. Το Ναύπλιο, όπως κατέληξε, θα μπορούσε να είναι μια πόλη που έπρεπε να μπει στο …μουσείο. Να τη δείχνουμε για το πως …δεν πρέπει να γίνονται οι πόλεις!
Ξέρω τί θα πουν οι φιλίστορες αναγνώστες. Έτσι, ήταν πάντα. Ιστορικά αναφερόταν το Ναύπλιο ως πανέμορφη πόλη, με την πολεοδόμηση και την αρχιτεκτονική της σχεδίαση, αλλά όλα για την παλαιά πόλη. Ποιός δεν έχει ακούσει για την οδό της «πλάνης» που …ξεγελούσε τον κάθε επισκέπτη που ερχόταν από την Πύλη της Ξηράς και έμπαινε στην πόλη; Περιδιαβαίνοντας τον Μεγάλο Δρόμο έβλεπε εντυπωσιακά κτήρια. Σου λέει …Βενετία είναι εδώ. Και στο τέλος απογοητευόταν, όταν έμπαινε στα στενοσόκακα και στους τουρκικής εμπνεύσεως μαχαλάδες. Κι αυτή ήταν η εικόνα για τους ξένους. Για τους ντόπιους η ζωή ήταν πολύ δύσκολη, ειδικά στα ζητήματα του νερού και της καθαριότητας.
Για χρόνια δεν άλλαξαν πολλά στην πόλη. Με εξαίρεση 1-2 φωτεινές εξαιρέσεις δημάρχων, το Ναύπλιο ατύχησε. Αποδείχθηκε ότι στην πολιτική, όπως και στη ζωή, το αποτέλεσμα μετράει και όχι οι καλές προθέσεις. Φυσικά πλην ελαχίστων που έδειξαν να μην έχουν όρεξη, διάθεση και φαντασία οι περισσότεροι προσπάθησαν. Αλλά απέτυχαν. Και το ξαναλέω. Εκ του αποτελέσματος όλα αυτά. Η ιστορία τα έχει κρίνει.
Ξέρω, θα πείτε, επίσης ότι ορισμένοι δήμαρχοι ιστορικά έχουν δικαιολογίες. Άλλωστε στη μεταπολίτευση χάθηκαν μεγάλες ευκαιρίες. Πενήντα χρόνια, με μικρές εξαιρέσεις δεν έγιναν αυτά που θα ήθελαν οι Ναυπλιείς. Προχώρησαν πράγματα, έγιναν έργα, δημιουργήθηκαν νέοι θύλακες, αλλά η πόλη ούτε άλλαξε, ούτε εκσυγχρονίστηκε, όπως οι καιροί απαιτούσαν. Κανένας δεν έλυσε το βασικό πρόβλημα της δόμησης, της γιγάντωσης της πόλης, δεν έδωσε διέξοδο στον αστικό ιστό που έγινε άλλος τόσος χωρίς κανένας να πάρει χαμπάρι!
Τα λέμε όλα αυτά, όχι για να ρίξουμε ανάθεμα στους δημοτικούς άρχοντες. Αλλά για να δούμε την μεγάλη εικόνα και να επιλέξουμε με βάση τις ικανότητες και όχι τί θα μας πουν τα κόμματα, οι παράγοντες, ο ένας κι ο άλλος. Γιατί στην πολιτική είναι αξίωμα πως «είμαστε αυτό που κάνουμε και όχι αυτό που λέμε ή σκεπτόμαστε ή αισθανόμαστε.». Κι αυτή πρέπει να είναι η λογική που θα διέπει την επιλογή μας ως δημότες και κάτοικοι σε μια από τις ιστορικές πόλεις της χώρας.
Ο Μέτοικος
