Πώς θέλουμε το Ιστορικό Κέντρο του Ναυπλίου και τί κάνουμε για να το διατηρήσουμε και ζωντανό – τουριστικά αξιοποιήσιμο -, αλλά και κατοικήσιμο από τους μόνιμους κατοίκους;
του Άκη Γκάτζιου
Αφορμή ένα σημείωμα του υπογράφοντος σε κοινωνικό δίκτυο που σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως από ανθρώπους που αγαπούν την Παλιά Πόλη και ανησυχούν για αυτήν και το μέλλον της, που νοιάζονται για αυτήν.
Το σημείωμα αφορούσε στην κακή οικονομική εκμετάλλευση των επισκεπτών και στον κίνδυνο απώλειας του μεγάλου τουριστικού ρεύματος που έχει την τύχη να απολαμβάνει το Ναύπλιο τα πολλά τελευταία χρόνια, έχοντας μπει στον αυτόματο πιλότο, χάρη και μόνο στην μοναδική ομορφιά του. Όπως παραδείγματα του παρελθόντος στο διπλανό Τολό, που χάρη στην κακή διαχείριση ορισμένων επαγγελματιών έπαψε να είναι προορισμός και πάλεψε πολύ και επί σειρά ετών για να επανέλθει, και σε άλλες πόλεις που κάποιοι βλέποντας μόνο ως πορτοφόλι τον τουρίστα, τον έδιωξαν σε άλλους προορισμούς.
Τα παραδείγματα αυτά δεν βάζουν μυαλό στους Ναυπλιώτες.
Πολυποίκιλα προβλήματα στην Παλιά Πόλη του Ναυπλίου
Τα σχόλια όμως κάτω από την ανάρτηση του υπογράφοντος στο κοινωνικό δίκτυο, ανέδειξαν τα πολυποίκιλα προβλήματα του ιστορικού κέντρου, πέραν της ορθής και συνετής αντιμετώπισης εκ μέρους των επαγγελματιών.
Τα σχόλια ανέδειξαν κύρια το γεγονός ότι ποτέ μέχρι τώρα δεν έγινε μια σοβαρή και τεκμηριωμένη προσπάθεια να λειτουργήσει η Παλιά Πόλη, συνδυάζοντας την τουριστική αξιοποίηση και μάλιστα αυξάνοντας την και παγιοποιώντας την, και παράλληλα το ευ ζην των μόνιμων κατοίκων.
Είναι ένα θέμα που κρύβουν κάτω από το χαλί οι μέχρι τώρα δημοτικές αρχές, και αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι οι νέοι υποψήφιοι δήμαρχοι, με την λογική ενδεχομένως να μην σπάσουν αυγά, σε ένα πλαίσιο ψηφοθηρικής πρακτικής.
Η ασυδοσία ορισμένων επαγγελματιών, που θεωρούν την Παλιά Πόλη δική τους, κλείνοντας παράνομα σοκάκια και πλατείες με τραπεζοκαθίσματα, με αποτέλεσμα να αλλοιώνουν την εικόνα του ιστορικού κέντρου, έρχεται σε αντίθεση με την εμμονή ορισμένων εκ των ντόπιων που δεν θέλουν καν την τουριστική ανάπτυξη. Επίσης, η έλλειψη χώρων στάθμευσης σε συνδυασμό με την “αναγκαστική” άναρχη κυκλοφορία, η έλλειψη πεζόδρομων που δήθεν υπάρχουν αλλά ουσιαστικά δεν υφίστανται – πλην ελαχίστων εξαιρέσεων -, η έλλειψη σχεδιασμού και κανόνων που θα σέβονται όλοι, είναι μόλις μερικά από τα ζητήματα που δεν λύνονται.
Ποτέ δεν μελετήθηκε πώς μπορεί να λειτουργήσει ιδανικά η Παλιά Πόλη του Ναυπλίου, όπως έχουν κάνει άλλοι σύγχρονοι δήμοι στο εξωτερικό, ποτέ δεν υπήρξε μια ολική αντιμετώπιση των προβλημάτων που υπάρχουν, ποτέ δεν έγινε μια ολοκληρωμένη προσπάθεια επίλυσης των ζητημάτων που αντιμετωπίζει ο τουριστικός πνεύμονας που διατηρεί αυτόν τον τόπο ζωντανό και οικονομικά εύπορο.
Κρύβοντας κάτω από το χαλί ένα πρόβλημα δεν το επιλύουμε, αλλά το μεγεθύνουμε. Η δειλία και το “βόλεμα” των μέχρι τώρα δημοτικών αρχών και των φιλόδοξων υποψηφίων που επιθυμούν να διαδεχθούν τους προηγούμενους, αφήνουν το διαμάντι της πόλης στην τύχη του.
