Ο Θεόδωρος Πάγκαλος ήταν ένας πληθωρικός πολιτικός. Και ευφυής, αλλά και αμετροεπής. Λέγοντας το περίφημο «μαζί τα φάγαμε» έδειξε το τέλος της μεταπολίτευσης και την χρεωκοπία του πολιτικού της προσωπικού.
Γράφει ο Τόλης Κοΐνης
Ήταν όμως από τους πολιτικούς που δεν φοβόταν να συγκρουσθεί και με ισχυρότερους. Παραδοσιακή έχει μείνει και η φράση του για τη Γερμανία ότι είναι «ένας γίγαντας με μυαλό μωρού». (Άδικο δεν είχε, αλλά τέτοιες κουβέντες δεν λέγονται από το στόμα του Υπουργού Εξωτερικών).
Ο Πάγκαλος ήταν εγγονός του προπολεμικού δικτάτορα (είχε και το όνομά του), από την εφηβεία του είχε προσχωρήσει στο ΚΚΕ (!!!) από το οποίο αποχώρησε το 1968, χωρίς όμως να προσχωρεί στο «Εσωτερικού», το 1974 προσχώρησε στο ΠΑΣΟΚ και το 1978 κατέβηκε ως υποψήφιος Δήμαρχος στην Ελευσίνα, από το 1981 ως το 2009 εκλεγόταν συνέχεια στο «Υπόλοιπο Αττικής». Από το 2012 και μετά είχε αποσυρθεί.
Στην περιοχή μας είχε κάνει δυο εμφανίσεις: Η πρώτη τη δεκαετία του 1990 όπου είχε μιλήσει σε μεγάλη συγκέντρωση στο Άργος, την είχε οργανώσει η Τ.Ο.. Μετά ο τότε βουλευτής Γιάννης Μελίδης είχε δώσει ένα δείπνο στο Βιβάρι. Σε αυτό μάθαμε δυο λεπτομέρειες…
Ο πρώτος άνθρωπος που γνώρισε ο Πάγκαλος από την Αργολίδα ήταν ο Κολοκοτρώνης (παππούς ή πατέρας του μακαρίτη του Βασίλη, δεν κατάλαβα) με τον οποίο συναντήθηκαν την εποχή των σπουδών τους στο Παρίσι, γιατί είχαν ένα κοινό ενδιαφέρον, το καλό φαγητό!!! Οργάνωναν κάθε Κυριακή ταξίδια με το τρένο στην γαλλική επαρχία με στόχο να επισκεφτούν γκουρμέ εστιατόρια και ταβέρνες.
Το δεύτερο, σημαντικό παραπολιτικό για εκείνη την εποχή, ήταν η απεριόριστη εκτίμηση που είχε για την Έλσα Παπαδημητρίου, την οποία μας την είχε χαρακτηρίσει ως μία από τις ευφυέστερες πολιτικούς της Ελλάδας.
Τον Θεόδωρο Πάγκαλο, τον ξανασυνάντησα στην αίθουσα του Βουλευτικού σε ένα πνευματικό μνημόσυνο για το Γρηγόρη Φαράκο, που είχε οργανώσει η χήρα του. Το μεγαλύτερο μέρος των συμμετεχόντων ήταν κάποιοι γηραιοί Κνίτες, από αυτούς που είχα πρωτοσυναντήσει το 75 μπαίνοντας στο Πανεπιστήμιο. Ελάχιστοι οι Ναυπλιείς που την παρακολουθήσαμε. Μπαίνοντας στην πόρτα του Βουλευτικού, πέφτω πάνω στον Πάγκαλο, ο οποίος είχε συγκινηθεί με αυτά που λέγανε για τον Φαράκο και έκλαιγε… πολύ κλάμα!!!
Μετά όταν πήρε τον λόγο ήταν εξαιρετικά αποκαλυπτικός. Στέλεχος του παράνομου ΚΚΕ στο Παρίσι του ήρθε, το 1968, μια πρόσκληση, να πάει στο Ανατολικό Βερολίνο. Πήγε και βρέθηκε σε ένα στρατόπεδο που γινόταν εκπαίδευση κάποιων ειδικών δυνάμεων της Λ.Δ. Γερμανίας, πιθανά της Στάζι. Στη συνέχεια βρέθηκε να μπαίνει σε ένα τρένο που έκανε τη διαδρομή Βερολίνο – Βουκουρέστι μετ’ επιστροφής. Μοναδικός επιβάτης ο Γρηγόρης Φαράκος. Αντικείμενο πολιτική συζήτηση για τον αγώνα κατά της δικτατορίας και την τύχη του ΚΚΕ. Διαφώνησαν. Ο Φαράκος πίστευε πως η δικτατορία έγινε για να συμπιεστούν οικονομικά οι λαϊκές τάξεις στην Ελλάδα. Ο Πάγκαλος είχε διαφορετική γνώμη και πρότεινε να μπει όλη η παράνομη οργάνωση από το εξωτερικό μέσα στην Ελλάδα, ώστε να έχουν συνεχώς μια σαφή εικόνα τι συμβαίνει στην Ελλάδα. Ήταν προετοιμασία εκείνης της ιστορικής ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ που αποχώρησε η ομάδα Παρτσαλίδη. Ο Πάγκαλος δεν ακολούθησε ούτε την μια πτέρυγα ούτε την άλλη. Ξανασυναντήθηκε με τον Φαράκο το 74… απογοητεύθηκε από τον «εργατισμό» που διείπε την πολιτική σκέψη του μεγάλου Ναυπλιώτη πολιτικού.
Η ομιλία του ήταν η αποκάλυψη μιας σημαντικής λεπτομέρειας της πολιτικής μας ζωής.
Και τέλος θα θυμηθώ την μεγάλη εκτίμηση που είχε για τον Θεόδωρο Πάγκαλο, ο, μακαρίτης και αυτός, Φάνης Τόμπρας. Είχαμε βρεθεί σε ένα τραπέζι λίγο πριν πεθάνει και μου είχε πει … «αυτός είναι ο μελλοντικός Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ»… δεν επαληθεύτηκε.
