Ανάμεσα στις παραστάσεις που θα δούμε φέτος στην Επίδαυρο ξεχωρίζει η «Εκάβη» του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία της Ιώς Βουλγαράκη με την Ελένη Κοκκίδου στον ομώνυμο πρωταγωνιστικό ρόλο.
Ένας θίασος σημαντικών ηθοποιών θα μοιραστεί μαζί της την ορχήστρα του Αρχαίου Θεάτρου της Επιδαύρου στις 11 και 12 Αυγούστου -Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Μαρίνα Καλογήρου, Άκης Σακελλαρίου, Αλέκος Συσσοβίτης, Θανάσης Κουρλαμπάς, Ερρίκος Μηλιάρης, Ηλεάνα Μπάλλα-, ενώ η παράσταση θα περιοδεύσει και σε όλη την Ελλάδα.
Η πρωτότυπη μουσική σύνθεση του Νίκου Γαλενιανού και η νέα μετάφραση της Ελένης Βαροπούλου, που πραγματοποιήθηκε ειδικά για την παράσταση, είναι οι πυλώνες του θεατρικού αυτού εγχειρήματος.
Στην πρώτη – και ιδιαίτερα σκληρή για τους Αθηναίους – περίοδο του Πελοποννησιακού Πολέμου (431- 420 π.Χ.) ο Ευριπίδης επιχειρεί να καταγράψει και να δείξει στους συμπολίτες του την αποκτήνωση του ανθρώπου που μπορεί να προκαλέσει ο πόλεμος. Εικοσιτέσσερις αιώνες μετά, το διαχρονικό έργο του Ευριπίδη είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Η εξοικείωσή μας με τις εικόνες βίας και σπαραγμού που φτάνουν καθημερινά στις οθόνες μας, έχει οδηγήσει στο να αντιμετωπίζουμε το παράλογο του πολέμου σαν να αφορά μόνο αυτούς που το ζουν, για όλους τους άλλους περιορίζεται σε μια στεγνή, εικονική και ακίνδυνη πληροφορία. Το πένθος λείπει πολλές φορές από αυτή την εξίσωση.
Η Εκάβη στην ομώνυμη τραγωδία του Ευριπίδη, που γράφτηκε το 427 π.Χ., ξεκινά ως πρόσωπο από αυτό το σημείο, από αυτό που έχουμε ξεχάσει, τον δρόμο του θρήνου. Μαζί της οι γυναίκες, οι αόρατες του πολέμου, μπροστά στο ακατανόητο που τις σαρώνει και μέσα από το κοινό βίωμα της απώλειας συγκροτούνται ως κοινότητα. Στο πρώτο μέρος του έργου το πένθος, προσωπικό αλλά και συλλογικό, μοιάζει να γεννά τη μεταφυσική του: ζωντανοί και νεκροί βρίσκονται σε διαρκή συνομιλία, ένα αγόρι άταφο ταράζει τον ύπνο της μάνας του, ένα κορίτσι στέκει στο όριο ζωής και θανάτου. Στην ”Εκάβη” τα πάντα συμβαίνουν σε έναν μεταιχμιακό χρόνο, μετά το τέλος του πολέμου. Η βία όμως δεν έχει τελειώσει. Και εκεί ακριβώς, στον χρόνο της μετάβασης, η Εκάβη του πένθους γίνεται η Εκάβη της εκδίκησης, ανοίγοντας μια τολμηρή διαλεκτική με το σήμερα.
Τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι της Μαγδαληνής Αυγερινού, η κίνηση της Χαράς Κότσαλη και οι φωτισμοί του Αλέκου Αναστασίου. Ζωντανά ερμηνεύει επί σκηνής τη μουσική η Άρτεμις Βαβάτσικα. Στον Χορό συμμετέχουν οι Ελισάβετ Γιαννοπούλου, Μαρία Κωνσταντά, Ευσταθία Λαγιόκαπα, Λυγερή Μητροπούλου, Ειρήνη Μπούνταλη, Χρύσα Τουμανίδου, Ασημίνα Αναστασοπούλου και Αμαλία Τσεκούρα.
Ταυτότητα παράστασης
Μετάφραση: Ελένη Βαροπούλου
Σκηνοθεσία: Ιώ Βουλγαράκη
Σκηνικά/κοστούμια: Μαγδαληνή Αυγερινού
Μουσική: Νίκος Γαλενιανός
Κίνηση: Χαρά Κότσαλη
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Α’ βοηθός σκηνοθέτιδας: Μάγια Κυριαζή
Β’ βοηθός σκηνοθέτιδας: Γιάννης Τσιπτσής
Βοηθός σκηνογράφου/ενδυματολόγου: Δημοσθένης Κλιμενώφ
Φωτογραφίες παράστασης: Κική Παπαδοπούλου
Μακιγιάζ φωτογράφισης: Olga Falei και Νίκη Οβάκογλου
Teaser σύλληψη – σκηνοθεσία: Κική Παπαδοπούλου
Κάμερα/drone/μοντάζ: Σταμάτης Γεροχριστοδούλου
Επικοινωνία: Αντώνης Κοκολάκης
Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Ιωσήφ Ιωσηφίδης (Ταλθύβιος), Μαρίνα Καλογήρου (Πολυξένη), Ελένη Κοκκίδου (Εκάβη), Θανάσης Κουρλαμπάς (Οδυσσέας), Ερρίκος Μηλιάρης (Φάντασμα Πολύδωρου), Ηλεάνα Μπάλλα (Θεράπαινα), Άκης Σακελλαρίου (Πολυμήστορας), Αλέκος Συσσοβίτης (Αγαμέμνονας)
Χορός: Ασημίνα Αναστασοπούλου, Ελισάβετ Γιαννοπούλου, Μαρία Κωνσταντά, Ευσταθία Λαγιόκαπα, Λυγερή Μητροπούλου, Ειρήνη Μπούνταλη, Χρύσα Τουμανίδου, Αμαλία Τσεκούρα
Μουσικός επί σκηνής: Άρτεμις Βαβάτσικα
