Το Καλλιτεχνικό Σχολείο Αργολίδας και εμπνέεται και δημιουργεί έναν «κήπο» από πλαστικά μπουκάλια της ανακύκλωσης, μετά την επίσκεψή του στο Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Νέας Κίου.
Χρέος ενός σχολείου είναι η ευαισθητοποίηση των μαθητών του για το περιβάλλον, ιδιαίτερα δε στις μέρες μας που η όλο και αυξανόμενη περιβαλλοντική καταστροφή έχει ως επακόλουθο την υποβάθμιση της ζωής του ανθρώπου.
Το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Νέας Κίου, το οποίο επισκέφτηκαν οι μαθητές και οι μαθήτριες του Καλλιτεχνικού Σχολείου Αργολίδας, ιδρύθηκε με σκοπό την ευαισθητοποίηση των επισκεπτών μαθητών με έναν βιωματικό τρόπο, πάνω στην αναγκαιότητα της προστασίας της φύσης μέσα σε ένα πνεύμα συνεργασίας, φιλίας, ομαδικότητας και αλληλοκατανόησης.
Το πρόγραμμα το οποίο οι μαθητές και μαθήτριές μας παρακολούθησαν, ήταν για τα οφέλη της ανακύκλωσης. Όπως ήταν φυσικό, δεν άφησε ασυγκίνητους και αμέτοχους τους νεαρούς μας καλλιτέχνες, που μετά την εξαιρετική παρουσίαση του προγράμματος από τις υπεύθυνες του Περιβαλλοντικού Κέντρου κυρίες, Ε. Πανάγου και Χ. Κόσσυβα, τις οποίες θερμά ευχαριστούμε, έθεσαν ως σκοπό, μέσα από την Τέχνη τους να ευαισθητοποιήσουν και να αφυπνίσουν την κοινή γνώμη προς όφελος του περιβάλλοντος και της ανθρωπότητας.
Στο Σχολείο τους οι μαθητές και μαθήτριες της Κατεύθυνσης των Εικαστικών δημιούργησαν έναν «Κήπο», χρησιμοποιώντας πλαστικά μπουκάλια που προέρχονταν από την ανακύκλωση του Σχολείου τους, διαμορφώνοντάς τα χρησιμοποιώντας την υπέροχη δημιουργικότητα και ατελείωτη φαντασία τους σε όμορφα άνθη.
Με αυτόν τον κήπο θέλουν να στείλουν ένα μήνυμα: Ανακυκλώστε Δήμοι της Αργολίδας, μην αφήσετε το πλαστικό να μας πνίξει να μας υποβιβάσει τη ζωή, προχωρήστε σε προγράμματα Ανακύκλωσης.
Το ερώτημα είναι: Η τέχνη τη έχει δύναμη να ευαισθητοποιήσει σε τέτοιο βαθμό ώστε το κοινό να αλλάξει δραστικά συμπεριφορά απέναντι στο περιβάλλον; Μπορούν άραγε οι Τέχνες μπορεί να πυροδοτήσουν την αλλαγή και το διάλογο για τα πιεστικά περιβαλλοντικά ζητήματα της εποχής μας;
Ας μη ξεχνάμε ότι η Ιστορία της Τέχνης εν τη γενέσει της, καθρεφτίζει τη σχέση του ανθρώπου με τη Φύση, από την εποχή που αυτός ζούσε στα σπήλαια χωρίς να αφήνει το παραμικρό κενό. Το ενδιαφέρον είναι ότι ταυτόχρονα καταγράφει με ακρίβεια τη γέννηση της οικολογικής συνείδησης και σημαντικές οικολογικές καταστροφές.
Μέσα από τέτοιες σχολικές καλλιτεχνικές δράσεις γίνεται βίωμα ότι η επιβίωση του ανθρώπου εξαρτάται από την κατανόηση της αλληλεξάρτησης του ανθρώπινου πολιτισμού με την Φύση και αυτό υπογραμμίζει και επικυρώνει την συνύπαρξη των αξιών της Τέχνης, της αισθητικής, της οικολογίας, της δημιουργικότητας και της συν εργατικότητας.
Κείμενο- φωτογραφίες: Μάγδα Μάρα
