Οι ανασκαφές ενός αποθέτη της Εποχής του Χαλκού στις Μυκήνες έδωσαν σημαντικά δεδομένα για την κατανόηση της ιστορίας των ζωικών πόρων. Τα γαστρονομικά μυστικά των Μυκηνών κρύβονται σε οστά από χοίρους, πρόβατα, κατσίκια, βοοειδή και σκύλους, όπως αναφέρει η ερευνητική ομάδα Αρχαιοζωολόγων.
Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Τζιαμπάσης*
Τα ζώα αποτελούσαν σημαντική πηγή επιβίωσης και συμβολισμού για τις Μυκήνες στην Ύστερη Εποχή του Χαλκού, όπως αποδεικνύεται από τις απεικονίσεις τους στην τέχνη και την αρχιτεκτονική, αλλά χρειάζεται περισσότερη έρευνα για τα ζώα που ζούσαν στο ανάκτορο και γύρω από αυτό.
Σε μια μελέτη που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό PLOS ONE, οι ερευνητές πραγματοποίησαν μια λεπτομερή ανάλυση μιας μεγάλης απόθεσης υπολειμμάτων ζώων μέσα σε έναν αποθέτη (πηγάδι) μέσα στο λεγόμενο και «οικία Πέτσα», μια μυκηναϊκή οικία που περιλάμβανε επίσης ένα εργαστήριο κεραμικής.
Υπολείμματα οικόσιτων ζώων
Οι ανασκαφές έφεραν στο φως καλής ποιότητας κεραμική, μέταλλα, αλλά και άλλα υλικά μαζί με άφθονα ζωικά υπολείμματα και πέτρες, τα πιο συνηθισμένα από τα οποία ήταν υπολείμματα από χοίρους, πρόβατα και κατσίκια, βοοειδή και σκύλους. Με βάση τη μελέτη της κατάστασης αυτών των ζωικών υπολειμμάτων, συμπεριλαμβανομένων των στοιχείων ότι πολλά από αυτά τα ζώα χρησιμοποιήθηκαν ως τροφή, σε συνδυασμό με άλλα ευρήματα, ειδικά κεραμική, οι αρχαιοζωολόγοι και οι αρχαιολόγοι θεωρούν ότι αυτός ο αποθέτης (πηγάδι) χρησιμοποιήθηκε για τη συλλογή συντριμμιών μετά την καταστροφή.
Το περιεχόμενο του αποθέτη (φρέατος) ποικίλλει μεταξύ των κάθετων στρωμάτων, υποδεικνύοντας διακύμανση στις διαδικασίες σχηματισμού της πηγής και στη διαθεσιμότητα τόσο τοπικών όσο και εξωτερικών ζωικών πόρων.
Επίσης αυτές οι αλλαγές μπορεί να αντικατοπτρίζουν μιας φυσικής καταστροφής, καθώς τα συντρίμμια μέσα στο πηγάδι φαίνεται να προέρχονται από προσπάθειες καθαρισμού μετά από έναν καταστροφικό σεισμό.
Τα οστά του σκύλου
Τα οστά ενός σκύλου ήταν πιο άθικτα από εκείνα των άλλων ζώων και εναποτέθηκαν στο πηγάδι σε διαφορετική στιγμή. Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι αυτό είναι απόδειξη ότι τα σκυλιά μπορεί να είχαν διαφορετική μεταχείριση στον θάνατο από τα άλλα ζώα. Με αυτή την μελέτη καταδεικνύεται πώς η λεπτομερής ανάλυση των ζωικών υπολειμμάτων σε καλά διατηρημένα συγκροτήματα μπορεί να παρέχει πολιτιμές πληροφορίες για την κοινωνική δυναμική των αρχαίων οικισμών. Η περαιτέρω έρευνα και διερεύνηση σε αυτό τον τομέα των Μυκηνών θα αποσαφηνίσει δυνητικά πρότυπα προμήθειας τροφίμων, εμπορίας και αντιδράσεων σε φυσικές καταστροφές.
Γαστρονομικές συνήθειες έδειξαν σεισμό
Τέλος η μελέτη παρουσιάζει νέες γνώσεις σχετικά με τα ζώα που εκτρέφονταν μέσα στις Μυκήνες – ένα από τα πιο σημαντικά πολιτικά κέντρα στην Ύστερη Εποχή του Χαλκού, διάσημο για τις αναφορές στην Ιλιάδα του Ομήρου. Η έρευνα στην λεγόμενη και «Οικία Πέτσα», σε ένα οικιακό κτίριο των Μυκηνών που χρησιμοποιήθηκε σε μεγάλο βαθμό και ως εργαστήριο κεραμικής, αποκάλυψε πώς οι γαστρονομικές συνήθειες με βάση τα υπολείμματα κρέατος από τα γεύματα καθαρίστηκαν και απορρίφθηκαν σε ένα φρεάτιο (πηγάδι) οικίας μετά από έναν μεγάλο καταστροφικό σεισμό. Η μελέτη των οστών, των δοντιών και των οστράκων από τον αποθέτη (πηγάδι) έδωσε μια πιο λεπτομερή εικόνα των διαφορετικών και αυθεντικών διατροφικών συνηθειών των κατοίκων στις Μυκήνες.
Περισσότερες πληροφορίες: ΕΔΩ
*Ο Κωνσταντίνος Τζιαμπάσης είναι αρχαιολόγος
