Αίγειρος Δράμας (το λεγόμενο Καβακλί) στα βουνά δίπλα στα Κύργια. Εγκαταστάθηκαν πόντιοι Μπαφραίοι όπου για λίγο χρονικό διάστημα ζήσανε με τους Οθωμανούς μέχρι το 1924. Ζούσανε 300 άτομα περίπου, 80 οικογένειες και τελευταία (2018) εγκατέλειψε το χωριό και η τελευταία οικογένεια γεωργοί κτηνοτρόφοι.
Γίνεται αντάμωμα στην γιορτή του Αγίου Γεωργίου όπου γιορτάζει η εκκλησία του Χωριού που παλιά ήταν το τζαμί για τους Οθωμανούς. Μετά την Θεία λειτουργία, γεύονται το εορταστικό ποντιακό έδεσμα Κεσκέκι, που ετοιμάζεται με μεράκι από τους ανθρώπους του τοπικού συλλόγου και γλεντούν στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας τους με γευστικές ελληνικές λιχουδιές στα κάρβουνα και με την μουσική σε παραδοσιακούς σκοπούς.
Οι κάτοικοι ασχολούνταν με την γεωργία και την κτηνοτροφία. Δίπλα από το χωριό είναι το μνημείο δασοκομάντος.
Ιστορικά στοιχεία
Σύμφωνα με κάποιους ιστορικούς η Αίγειρος ιδρύθηκε το 1923, όμως σύμφωνα με πιο σωστές ιστορικές καταγραφές το έτος 1927 ήταν το καθοριστικό έτος ίδρυσης του χωριού. Άρα, αυτή η καταγραφή των δημοτών, εκτός από την αυταξία της, αποτελεί κι έναν τρόπο εορτασμού των 90 ετών από την ίδρυση. “Πριν από τρία χρόνια ψάχνοντας μέσα στον χώρο του παλιού δημαρχείου, ανακάλυψα τα δημοτολόγια του ’27 και του ’35”, μας λέει η κα. Πατρωνίδου και διηγείται πως “το πρώτο δημοτολόγιο είναι σε φωτοτυπία, γιατί το πρωτότυπο μάλλον είναι χαμένο. Και μάλιστα σε αυτό το δημοτολόγιο αναγράφεται η Αίγειρος ως Κιρ Τσιφλίκ, όπως και ονομαζόταν παλιά η περιοχή.
Σε αυτό καταγράφηκαν οι πρώτες οικογένειες που ήρθαν από Αίγειρο και από Ανατολική Θράκη, μεταξύ αυτών 22 οικογένειες από το Γιουβαλί. Στο δημοτολόγιο του ’35 υπάρχει μια ακόμη οικογένεια που εγκαταστάθηκε. Όμως, κάποιες οικογένειες που εμφανίζονται το ’27 δεν εμφανίζονται το ’35. Εκεί, μάλιστα, εμφανίζονται και κάποιες γυναίκες από το Καλημέρι, οι οποίες και είναι παντρεμένες με Ανατολικοθρακιώτες από άλλα μέρη της Ανατολικής Θράκης”.
Πράγματι, πριν καθιερωθεί ως “Αίγειρος”, το χωριό ονομαζόταν Κιρ Τσιφλίκ, δηλαδή στα ελληνικά “τσιφλίκι”, χαρακτηρισμός που δεν γνωρίζουμε πως αποδόθηκε. Οι κάτοικοι του χωριού ήρθαν ως πρόσφυγες από την Ανατολική Ρωμυλία και, συγκεκριμένα, από το χωριό Καβακλί (σήμερα Τοπόλοφγκραντ Βουλγαρίας) και την Κεσσάνη της Ανατολικής Θράκης (σήμερα στην Τουρκία).
