Άρθρο του Άκη Ντάνου
Ένας ακόμα συμπολίτης μας έχασε την ζωή του σε ένα σημείο του δρόμου που έχει ποτιστεί με αίμα από την μέρα δημιουργίας του. Όλες οι μέχρι σήμερα παρεμβάσεις έχουν αποτύχει. Ακόμα και οι προστατευτικές μπάρες έχουν αφαιρεθεί ή έχουν μετακινηθεί από το επίμαχο σημείο, ώστε να προβάλει ελεύθερο το σημείο του θανάτου, η τσιμεντένια μάντρα που ο ιδιοκτήτης του οικοπέδου την επέλεξε για την προστασία του ιδίου και της οικογένειάς του. Ο ιδιώτης δεν είχε άλλη επιλογή για προστασία του από την απροβλεψία της νομαρχίας που κατασκεύαζε τον δρόμο και της περιφερειακής διοίκησης που δε φροντίζει να είναι ασφαλής. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου ειδικό στο πως μπορεί να κατασκευαστεί ένας ασφαλής δρόμος, τόσο για τους οδηγούς όσο και για τις συνορεύουσες με αυτόν ιδιοκτησίες, αλλά εμπειρικά θα πρέπει να υποθέσω πως ή οι μελετητές δεν ξέρουν τι κάνουν ή οι πολιτικοί κάνουν του κεφαλιού τους προκειμένου να πετύχουν μικροεξυπηρετήσεις. Δυστυχώς και οι δύο περιπτώσεις είναι μοιραίες.
Αν θυμάμαι καλά, όταν πριν χρόνια είχαμε ένα πολύνεκρο δυστύχημα με νεαρά παιδιά στο ίδιο σημείο, πανικόβλητη η νομαρχία έτρεξε να βάλει προστατευτικές μπάρες σε πολλά μέτρα από εκείνο το σημείο. Τότε είχαμε ρίξει όλοι τις ευθύνες στο ότι τα παιδιά έτρεχαν πέρα από το όριο ταχύτητας και δεν είχαμε κάνει καν την σκέψη πως η πολιτεία όφειλε να τα είχε προστατέψει ακόμα και παρά την υπέρβαση που ίσως τα προώθησε μια νεανική απερισκεψία. Αποτέλεσμα είχε οι προστατευτικές μπάρες να εμποδίζουν μεν την άμεση πρόσκρουση στον τσιμεντένιο τοίχο, απ` την άλλη απέκλειαν την απρόσκοπτη είσοδο- έξοδο σε παρακείμενες ιδιοκτησίες! Κάποια στιγμή άρχισαν να αφαιρούνται οι μπάρες, να μπαίνουν «μάτια της γάτας» στο οδόστρωμα, να μικραίνει η καμπυλότητα της στροφής, όμως η φυγόκεντρος να οδηγεί και πάλι πάνω στον ίδιο τοίχο, ανεξαρτήτως της ταχύτητας ή της κατάστασης υγείας του οδηγού. Μία λύση ακόμα θα ήταν η δημιουργία πεζοδρομίων και η τοποθέτηση μπάρας πριν απ αυτά, ώστε να μετριάζεται η ταχύτητα σύγκρουσης σε σταθερά αντικείμενα, αλλά και η προστασία πεζών και ιδιοκτησιών.
Την αδυναμία της πολιτείας να αντιμετωπίσει μια στροφή, ήρθε να μας την υπενθυμίσει ο άδικος θάνατος του Βαγγέλη. Ενός συμπολίτη μας έμπειρου επαγγελματία οδηγού με πολλές χιλιάδες χιλιόμετρα στο τιμόνι και γνώστη της επικινδυνότητας του δρόμου, αλλά όχι της επικινδυνότητας των αρμοδίων γι` αυτό τον «βωμό θυσίας νέων ανθρώπων».
Καιρός είναι να σοβαρευτούμε και να αντιμετωπίσουμε, ίσως με επαναχάραξη του δρόμου και απαλλοτριώσεις, την μείωση του κινδύνου θανατηφόρων τροχαίων σε αυτό τουλάχιστον το σημείο. Χωρίς γνώσεις για το πως μπορεί ένας δρόμος να είναι ασφαλής, αλλά με γνώση πως πέρα από τον κάθε οδηγό υπάρχουν και άλλοι που ευθύνονται για την επικινδυνότητα των δρόμων, εξέφρασα απλά κάποιες σκέψεις και παράλληλα την λύπη πως χάθηκε ένας συνάνθρωπός μας, ένας συμπολίτης μας που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν κοντά μας.
