Οι γάτες ως κατοικίδια ζώα γίνονται ολοένα και πιο δημοφιλή, διεκδικώντας την πρωτοκαθεδρία από τους σκύλους. Ο αριθμός των γατών που ζουν σε διαμερίσματα και σπίτια σε αστικές περιοχές, τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί σημαντικά καθώς πρόκειται για ζώα μικρόσωμα και ευπροσάρμοστα που χρειάζονται ελάχιστη φροντίδα.
Το ίδιο όμως συμβαίνει και με τις αδέσποτες γάτες στην Αργολίδα, όπου ο πληθυσμός τους αυξάνεται συνεχώς, αποτελώντας μία ακόμα… ατραξιόν για τους τουρίστες.
Ο μαύρος γάτος της φωτογραφίας που εθεάθη το πρωί της Παρασκευής στον Γύρο της Αρβανιτιάς, δεν είναι ο μόνος που μπορεί να συναντήσει κανείς κατά τη διέλευσή του από το πλακόστρωτο σοκάκι. Άνετος, ωραίος και αραχτός, δεν φαίνεται να ενοχλείται από τους διαβάτες.
Τις φροντίζουν όσο μπορούν
Οι γάτες τ’ Αναπλιού ζουν ξέγνοιαστες, απολαμβάνοντας τις βόλτες τους στο όμορφο τοπίο χωρίς να ενοχλούν κανέναν. Οι περισσότερες είναι φιλικές και συνηθισμένες με τον κόσμο καθότι το Ναύπλιο είναι μία τουριστική πόλη.
Φιλόζωοι τις φροντίζουν όσο μπορούν, δίνοντάς τους τροφή, ενώ την ίδια στιγμή ο Δήμος έχει προμηθευτεί ταΐστρες, ποτίστρες και γατόσπιτα.
Για τι ανησυχούν οι φιλόζωοι;
Μπορεί να κατέκτησαν το Ναύπλιο και να έγιναν ατραξιόν, όμως από την άλλη έντονη είναι η ανησυχία των φιλόζωων για την ευζωία τους, αλλά και για φαινόμενα θανάτωσής τους με φόλες, μιας και τα ζώα είναι απροστάτευτα.
Πλέον τα γατιά, δεν συναντώνται μόνο κοντά στους κάδους των σκουπιδιών, όπου αναζητούν τροφή, αλλά κυκλοφορούν παντού, αναζητώντας διαρκώς νέες περιπέτειες.
Πώς βρέθηκαν τόσες γάτες στο Ναύπλιο;
Πώς βρέθηκαν όμως τόσες πολλές γάτες στο Ναύπλιο και πλέον τις συναντά κανείς οπουδήποτε; Οι ερμηνείες είναι πολλές.
Όπως ισχύει και για τα σκυλιά, κάποιοι αφήνουν τα ζώα που είχαν στο σπίτι τους, στο δρόμο. Οι αδέσποτες γάτες γεννούν πολλά γατιά. Την κατάσταση σώζει κάπως η ζωοφιλία που αυξάνεται και κάποιοι σώζουν αρκετά μικρά. Όμως τα περισσότερα μένουν αδέσποτα και έτσι αυξάνεται ο ήδη υπερπληθυσμός που υπάρχει στην πόλη, αφού οι γάτες που δεν θα πεθάνουν από το κρύο και τις ασθένειες και συνεχίζουμε να τις βλέπουμε στο δρόμο, αναπαράγονται και αυτές με τη σειρά τους.
Ο πληθυσμός των αδέσποτων γατών είναι τεράστιος, η δυσκολία να πιαστούν μεγάλη και αναπαράγονται με γρήγορο ρυθμό. Οι άγριες αδέσποτες γάτες πιάνονται μόνο αν κτιστεί πρώτα μια μακροχρόνια σχέση εμπιστοσύνης, κι όχι με ραντεβού με το συνεργείο του Δήμου κατά τις ώρες εργασίας του. Όσοι ασχολούνται με γάτες το ξέρουν όπως και ότι πολλαπλασιάζονται γεωμετρικά αν παραμείνουν αστείρωτες. Μία μόνο αστείρωτη γάτα αρκεί για να μηδενιστεί το έργο των εθελοντών σε μια γειτονιά.
Τι λέει ο νόμος
Στο ΦΕΚ 169/18-9-2021 δημοσιεύεται ο νόμος 4830 που αφορά το «Νέο Πλαίσιο για την ευζωία των ζώων συντροφιάς – Πρόγραμμα «ΑΡΓΟΣ» και λοιπές διατάξεις». Σύμφωνα, λοιπόν, με τον νέο νόμο ο ιδιοκτήτης ζώου συντροφιάς έχει μεταξύ άλλων την υποχρέωση να στειρώσει τον σκύλο ή τη γάτα του, εντός έξι μηνών από την απόκτησή τους, εφόσον το ζώο είναι άνω του ενός έτους. Παράλληλα όμως πρέπει να σημάνει και να καταγράψει τον σκύλο ή τη γάτα του στο Εθνικό Μητρώο Ζώων Συντροφιάς (ΕΜΖΣ), πριν το ζώο αποχωρίσει από τον τόπο γέννησής του και, οπωσδήποτε, εντός προθεσμίας δύο μηνών από τη γέννηση του, όπως και σε κάθε άλλη περίπτωση απόκτησης.
Το νέο σχέδιο νόμου απαγορεύει στους κτηνιάτρους να στειρώνουν ζώα που δεν είναι σημασμένα και καταχωρημένα στο Εθνικό Μητρώο Ζώων Συντροφιάς, είτε ως ιδιόκτητα, είτε ως αδέσποτα με ιδιοκτήτη κάποιον δήμο. Έτσι λοιπόν, η αδέσποτη γάτα (ή σκύλος) που φροντίζουμε δεν θα μπορεί να στειρωθεί από τον κτηνίατρό μας ούτε ως αδέσποτο ζώο γιατί δεν είναι καταχωρημένη σε δήμο, (σε αυτή την περίπτωση θα ήταν, προφανώς, ήδη στειρωμένη), ούτε ως δεσποζόμενο, καθώς η εγγραφή της στο μητρώο απαιτεί αναγραφή της προέλευσης και δεν δέχεται ως αιτιολογία “την εύρεση μη σημασμένου αδέσποτου ζώου”, και άρα θα είναι αδύνατο να ολοκληρωθεί η καταχώρηση.
Συνεπώς, ο μόνος τρόπος για να στειρωθεί μια αδέσποτη γάτα (ή σκύλος) θα είναι μόνο μέσω των προγραμμάτων διαχείρισης αδέσποτων των δήμων και μόνο στους συνεργαζόμενους, με αυτούς, κτηνιάτρους. Αν αναλογιστεί κανείς πόσες χιλιάδες στειρώσεις πραγματοποιούνται αυτή τη στιγμή από σωματεία και φιλόζωους πολίτες, που την επόμενη της ψήφισης του νόμου δεν θα γίνονται πια, η ζημιά είναι ανυπολόγιστη.
