Ένα πολύ ενδιαφέρον μνημείο κοσμεί πλέον την μια πλευρά της Πλατείας Δημοκρατίας (λαϊκή Αγορά) στο Άργος. Το μνημείο αυτό τοποθετήθηκε για να συμβολίσει την θλίψη για τα θύματα του Πόντου, της Σμύρνης και της Ναζιστικής θηριωδίας.
Πού βρίσκεται όμως το αυθεντικό και τι συμβόλιζε αρχικά;
Ο άγγελος της θλίψης ή ο άγγελος που κλαίει είναι ένα γλυπτό του 1894 από τον William Wetmore Story για τον τάφο της συζύγου του Emelyn Story στο Προτεσταντικό Νεκροταφείο της Ρώμης. Ο πλήρης τίτλος του που δόθηκε από τον δημιουργό ήταν «Ο άγγελος της θλίψης που κλαίει πάνω από τον διαλυμένο βωμό της ζωής».
Αυτό ήταν το τελευταίο σημαντικό έργο του Story πριν από το θάνατό του, που πέθανε ένα χρόνο μετά τη σύζυγό του. Η δημιουργία του αγάλματος καταγράφηκε σε ένα τεύχος του Cosmopolitan Magazine του 1896: σύμφωνα με αυτήν την αφήγηση, ο θάνατος της συζύγου του ήταν τόσο καταστρεπτικός που έχασε το ενδιαφέρον του για τη γλυπτική, αλλά εμπνεύστηκε τη δημιουργία του μνημείου από τα παιδιά του, τα οποία το χαρακτήρισαν ως μορφή μνήμης στη γυναίκα του. Σε αντίθεση με την τυπική αγγελική ταφική τέχνη, «αυτή η δραματική φτερωτή φιγούρα σε φυσικό μέγεθος μιλάει περισσότερο για τον πόνο όσων έμειναν πίσω».
Εξέχον αντίγραφο του γλυπτού του Άγγελου της Θλίψης θεωρείται το μνημείο του Henry Lathrop, που βρίσκεται στο Αλσίλιο του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ. Ο Λάθροπ ήταν αδερφός της Τζέιν Στάνφορντ, της συνιδρυτή του πανεπιστημίου. Το αρχικό αντίγραφο κατασκευάστηκε το 1901, αλλά υπέστη σοβαρές ζημιές στον σεισμό του Σαν Φρανσίσκο του 1906, οδηγώντας στην αντικατάστασή του το 1908. Μετά από χρόνια παραμέλησης, η αντικατάσταση του 1908 αποκαταστάθηκε πλήρως το 2001.
Ένα άλλο παράδειγμα είναι ο άγγελος Cassard, που ανεγέρθηκε γύρω στο 1908 στο νεκροταφείο Green-Wood στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Πηγή: wikipedia.org
Τι σχέση έχει «ο άγγελος της θλίψης» με Gothic μουσικά συγκροτήματα;
Αν θα προσέξει κανείς την χρήση συμβόλων της προτεσταντικής εκκλησίας θα παρατηρήσει ότι ο Γοτθικός ρυθμός τους δεν διαφέρει από τον τρόπο παρουσίασης του «Αγγέλου της Θλίψης» από τον προτεστάντη δημιουργό του. Η εικόνα έχει επίσης χρησιμοποιηθεί στη λαϊκή κουλτούρα, όπως σε εξώφυλλα άλμπουμ για το The Edges of Twilight (1995), το EP του Evanescence (1998) και το Once (2004) του Nightwish και στην ταινία του 2012 The Woman in Black.
Το The Edges of Twilight είναι το τρίτο άλμπουμ του καναδικού ροκ συγκροτήματος The Tea Party , που κυκλοφόρησε το 1995. Το άλμπουμ περιλαμβάνει πολλά όργανα από όλο τον κόσμο, δίνοντας σε διάφορα τραγούδια μια έντονη γεύση παγκόσμιας μουσικής εκτός από τις επιρροές ροκ / μπλουζ που είναι εμφανείς στο συγκρότημα προηγούμενες εκδόσεις. Ο Jeff Burrows εξήγησε ότι “βασικά θέλαμε να επεκταθούμε στην αρχική ιδέα που δοκιμάσαμε το Splendor Solis , το οποίο προσπαθούσε να ενσωματώσει διαφορετικά στυλ παγκόσμιας μουσικής στη μουσική μας. Έτσι με αυτό το άλμπουμ εξοικειωθήκαμε περισσότερο με πολλά περισσότερα όργανα. προσπαθούσαμε να κάνουμε για ένα ροκ άλμπουμ αυτό που ο Peter Gabrielκάνει να σκάει εμφυσώντας διάφορες κουλτούρες, κρουστά και εξωτικούς ήχους.»
Οι Evanescence είναι ένα αμερικανικό ροκ συγκρότημα που ιδρύθηκε στο Little Rock του Αρκάνσας το 1995 από την τραγουδίστρια και μουσικό Amy Lee και τον κιθαρίστα Ben Moody . Αφού ηχογράφησαν ανεξάρτητα EP ως ντουέτο στα τέλη της δεκαετίας του ’90 και ένα demo CD , οι Evanescence κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους στούντιο άλμπουμ Fallen στη Wind-up Records το 2003. Προωθούμενοι από την επιτυχία των επιτυχημένων σινγκλ ” Bring Me to Life ” και ” My Immortal “, Fallen πούλησε περισσότερα από τέσσερα εκατομμύρια αντίτυπα στις ΗΠΑ μέχρι τον Ιανουάριο του 2004, αποσπώντας στο συγκρότημα δύο βραβεία Grammy από τις έξι υποψηφιότητες. Ένα χρόνο αργότερα, το συγκρότημα κυκλοφόρησε το πρώτο του ζωντανό άλμπουμ και συναυλιακό DVD, Anywhere but Home , το οποίο πούλησε πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα παγκοσμίως.
Το Once είναι το πέμπτο άλμπουμ του φινλανδικού συμφωνικού μέταλ συγκροτήματος Nightwish, που κυκλοφόρησε στις 7 Ιουνίου 2004 από την Spinefarm Records στη Φινλανδία και την Nuclear Blast στην υπόλοιπη Ευρώπη. Είναι το πέμπτο και τελευταίο άλμπουμ στο οποίο συμμετέχει η Tarja Turunen στα κύρια φωνητικά. Η κατασκευή του άλμπουμ κόστισε σχεδόν 250.000 €, (1.000.000 συμπεριλαμβανομένων των βίντεο), γεγονός που το έκανε την πιο ακριβή ηχογράφηση της Φινλανδίας μέχρι την κυκλοφορία του επόμενου άλμπουμ των Nightwish, Dark Passion Play, του οποίου η παραγωγή κόστισε πάνω από 500.000 €. Από το 2013, το Once είχε πουλήσει 2,3 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως, και έγινε το πιο επιτυχημένο άλμπουμ των Nightwish μέχρι σήμερα. Το remastering του άλμπουμ κυκλοφόρησε στις 6 Αυγούστου 2021.
