Με ανοιχτή επιστολή του ο Κώστας Καράπαυλος αναφέρεται στο χάλι που παρουσιάζει η Πλατεία Νικηταρά (πλατεία δικαστηρίων) στο Ναύπλιο:
«Τα κοινόχρηστα πράγματα όπως είναι οι πλατείες είναι πράγματα εκτός συναλλαγής. Πως μεταβιβάζεται η “κυριότητα” ενός κοινοχρήστου χώρου εν έτει 1989; Πως κρίνετε το παραχωρητήριο αυτό;
Έχετε δει ποτέ το σχέδιο πόλης Ναυπλίου; Εμφανίζεται ή δεν εμφανίζεται σε αυτό η Πλατεία Νικηταρά ως κοινόχρηστος χώρος; Δεν εμφανίζεται ως οικοδομικό τετράγωνο για να επιτρέπονται μεταβιβάσεις κυριότητας.
Πως μπορείτε να αποφασίζετε για την Πλατεία μας και να επιτρέπεται να γίνεται αυτή πάρκινγκ;
Εχει ή δεν έχει ονομασθεί ο χώρος ως “Πλατεία Νικηταρά”; Η πινακίδα της ονομασίας βρίσκεται επί του κτηρίου του Δικαστηρίου Εχει ή δεν έχει στηθεί το Ηρώο Νικηταρά στην Πλατεία μας με απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου; Ηταν ή δεν ήταν εκεί τα τείχη της πόλης και η τάφρος και μετά ο προμαχώνας Ντόλφιν; Πως έγιναν πάρκινγκ ο χώρος όπου ήσαν τα τείχη της πόλης; Ηταν ή δεν ήταν η Πλατεία Καποδίστρια η συνέχεια των τειχών της πόλης και της τάφρου; Μήπως πρέπει και αυτήν να την κάνουμε πάρκινγκ αυτοκινήτων; Μήπως και αυτή δεν είναι κοινόχρηστη; Εβγαιναν ή δεν έβγαιναν τραπεζοκαθίσματα στην πλατεία τα τέλη των οποίων εισέπραττε ο Δήμος; Γινόντουσαν ή δεν γινόντουσαν δημόσιες εκδηλώσεις επί της Πλατείας μας (παρελάσεις, προεκλογικές συγκεντρώσεις, πανηγυρικές εκδηλώσεις); Τα δένδρα ποιος τα φύτεψε; Γιατί πριν από μερικά χρόνια ΟΥΔΕΙΣ διανοείτο ότι θα μπορούσε να παρκάρει επί της πλατείας;
Θα ήθελα με την ανοιχτή αυτή επιστολή μου να ενημερώσω και να επισημάνω ότι την Πλατεία Νικηταρά την έχει σχεδιάσει ο ίδιος ο Δημήτρης Πικιώνης. Υπάρχουν τα σχέδια. Είναι ωραίο να γίνεται ανεκτή αυτή η κατάσταση στον χώρο που σχεδίασε, ως Κοινόχρηστο βέβαια, ο μέγιστος των αρχιτεκτόνων μας;
Ο νόμος 3127/2003 περιέχει ειδική μέριμνα για αυτούς τους κοινόχρηστους χώρους ώστε να υπάρχουν ορθές κτηματολογικές εγγραφές. Αλλά πολύ καλά, πολύ καλύτερα από εμένα, γνωρίζετε εσείς, αγαπητοί δικαστές, ότι ένα κοινόχρηστο ακίνητο δεν χάνει την ιδιότητά αυτή όταν αποδεικνύεται ότι παραμένει επί δεκαετίες σε κατάσταση κοινοχρησίας. Έστω και αν υπάρξει ένα απίστευτο συμβόλαιο που μεταβιβάζει κυριότητα επί κοινοχρήστου χώρου, όπως βεβαίως δεν είναι επιτρεπτό από το νομικό μας πλαίσιο.
Υποθέτω ότι κάποια στιγμή θα διορθωθεί είτε με πολιτική απόφαση, είτε με δικαστική απόφαση η εσφαλμένη Κτηματολογική εγγραφή. Δεν μπορεί μια πλατεία να παύει να είναι Πλατεία επειδή έτσι αποφάσισε το Υπουργικό Συμβούλιο το έτος 1988 και επειδή έτσι είπε ένα Παραχωρητήριο το έτος 1989.
Σας καλώ, φίλτατοι δικαστές, να δείτε το παραχωρητήριο αυτό. Αναφέρει ή δεν αναφέρει ότι σκοπός της παραχώρησης είναι επί λέξει η “στέγαση των Δικαστικών Υπηρεσιών Ναυπλίου”. Θεωρείτε, αγαπητοί δικαστές, ότι στον σκοπό αυτό συμπεριλαμβάνεται και η ελεύθερη στάθμευση του οιουδήποτε στον παραχωρηθέντα χώρο;
Σας καλώ, φίλτατοι δικαστές, να δείτε την ακριβώς επόμενη παράγραφο του παραχωρητηρίου ενός κοινόχρηστου πράγματος. Αναφέρει το παραχωρητήριο ή όχι ότι η “μη εκπλήρωση του σκοπού συνεπάγεται την ΑΥΤΟΔΙΚΑΙΗ ανάκλησή του”. Εκτός και αν μας πείτε ότι η στέγαση του Δικαστηρίου συμπεριλαμβάνει την ελεύθερη χρήση του χώρου για στάθμευση αυτοκινήτων.
Μέχρι να αλλάξουν όλα αυτά (που θα αλλάξουν), σας καλώ να μην επιτρέψετε από τούδε και στο εξής αυτή την προσβολή και στον Νικηταρά, αλλά και στους Πολυζωίδη και Τερτσέτη που ατενίζουν το πλήθος των αυτοκινήτων. Αλλά και στον μέγιστο αρχιτέκτονα Δημήτρη Πικιώνη. Και βεβαίως σε όλους εμάς που έχουμε τις αναμνήσεις μας από την Πλατεία μας».
