Η Ελλάδα σήμερα είναι πιο ισχυρή, πιο σταθερή. Και αυτό γιατί μέσω μίας ολιστικής, πολύπλευρης εξωτερικής πολιτικής, επανατοποθετείται στον διεθνή χάρτη με νέους όρους. Εργάζεται αδιάκοπα σε δύο μέτωπα: αφενός στο πεδίο της διπλωματίας, μέσω της οικοδόμησης συμμαχιών διεθνώς και διατυπώνοντας με δυναμική, συστηματικότητα και σαφήνεια τις ελληνικές θέσεις – για να λάβει σημαντικότατες δηλώσεις στήριξης από τους ευρωπαίους αξιωματούχους – αφετέρου στην θωράκιση της αμυντικής δύναμης της χώρας μας, εξοπλίζοντάς την με αξιόμαχα σύγχρονα μέσα, όπως τα ανώτερα μαχητικά αεροσκάφη Rafale και οι φρεγάτες Belharra. Αξίζει να σημειωθεί το γεγονός ότι, πρόσφατα, ο Τούρκος στρατιωτικός αναλυτής Χακάν Κιλίτς τόνισε ότι η Ελλάδα θα αποκτήσει υπεροπλία στον αέρα με την αγορά των Rafale, τον εκσυγχρονισμό των F-16 και την πιθανή αγορά μαχητικών F-35.
Η ενίσχυση των εξοπλισμών, που έχει μάλιστα προκαλέσει σχόλια εντυπωσιασμού από τα διεθνή μέσα (μόλις πρόσφατα η γερμανική Handelsblatt, αναφερόμενη στη χώρα μας, έκανε λόγο για «μικρό γίγαντα των εξοπλισμών») αποτυπώνει την σαφή απόφαση της Ελλάδας να ενισχύσει τον στρατηγικό της ρόλο ως προπύργιο του ΝΑΤΟ στην ανατολική Μεσόγειο – απέναντι σε μία Τουρκία, που ολοένα απομακρύνεται από τη Δύση και καθίσταται ολοένα πιο προβληματικός εταίρος για τη συμμαχία.
Την ίδια στιγμή, στο μέτωπο των συμμαχιών, ακολουθείται μία ενεργή, κινητική εξωτερική πολιτική διπλωματικών προσεγγίσεων και επαφών. Καθοριστικής σημασίας είναι η ενδυνάμωση της σχέσης με τις Η.Π.Α., με αποκορύφωμα την Ελληνοαμερικανική αμυντική Συμφωνία, που συνοδεύτηκε μάλιστα από την εμβληματική ομιλία του πρωθυπουργού στο Κογκρέσο, εστιάζοντας παράλληλα στην περαιτέρω εμβάθυνση των εμπορικών μας σχέσεων με τις Η.Π.Α.. Ενώ και στο πλαίσιο ενίσχυσης των σχέσεων της χώρας μας με τους ευρωπαίους εταίρους μας, στην αντίληψη μίας ουσιαστικά ενωμένης Ευρώπης – βάσει των κοινών μας οραμάτων, στόχων αλλά και απειλών – υπήρξαν ενέργειες μεγάλης κλίμακας, ιδίως με την Ελληνογαλλική Συμφωνία. Την ίδια στιγμή, συμμαχίες επιδιώκονται και χτίζονται με χώρες της ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής μας – και ειδικά της Μέσης Ανατολής. Βεβαίως, θα ήταν προτιμότερο οι συμφωνίες αυτές να λάμβαναν ευρύτερη πολιτική στήριξη, εφόσον αφορούν στα συμφέροντα της χώρας, όμως – δυστυχώς – η αξιωματική αντιπολίτευση προέταξε τις μικρόψυχες επιδιώξεις της.
Συνοψίζοντας, μία ενεργή και κινητική εξωτερική πολιτική, αποδεικνύεται το καλύτερο «όπλο» της χώρας μας. Μίας χώρας αυτόνομης που μπορεί να προστατεύσει το ζωτικό της χώρο. Μίας χώρας που ισχυροποιεί τη θέση της, αποτελώντας συνδιαμορφωτή των εξελίξεων και των ισορροπιών στο ευρύτερο γεωγραφικό της περιβάλλον. Μία δραστήρια εξωτερική πολιτική που δεν παρασύρεται από το πρόσκαιρο και δεν επενδύει σε λαϊκίστικες κορώνες προς τέρψιν του εθνικού αισθήματος του εσωτερικού και μόνον ακροατηρίου, μία εξωτερική πολιτική που δεν «επαιτεί» αλλά διεκδικεί, είναι δίχως άλλο ο καλύτερος δρόμος. Πάντα με οδηγό τις αρχές της συνέπειας και της σταθερότητας, πάντα πιστά στις εθνικές γραμμές, πάντα με γνώμονα το εθνικό συμφέρον και την προάσπιση της εθνικής μας κυριαρχίας, πάντα με τρόπο που ταιριάζει σε μία χώρα ισχυρή και με αυτοπεποίθηση.
άρθρο της Σόνιας Τάνταρου-Κρίγγου,
Δικηγόρου παρ’ Αρείω Πάγω,
Διαπιστευμένης Διαμεσολαβήτριας Υπουργείου Δικαιοσύνης,
Πιστοποιημένη Υπεύθυνη Προστασίας Δεδομένων,
Πολιτευτή Αργολίδας της Νέας Δημοκρατίας
