Η Ελλάδα, στην ιστορική διαδρομή της, υπήρξε επανειλημμένα θύμα αποικιοκρατών και εκμεταλλευτών. Αν και κάποια σημαντικά εθνικά θέματά μας θεωρούνται ότι έχουν κλείσει οριστικά από μέρους των ισχυρών χωρών, αυτό δεν είναι αληθές, ορισμένα βασικά θέματα είναι ανοικτά για μας.
του Νίκου Γεωργακάκη
Τρία σημαντικά θέματα για τα οποία υφίστανται ανοικτοί λογαριασμοί και οι Έλληνες για λόγους ιστορικής αλήθειας και δικαιοσύνης οφείλουν να αναδεικνύουν και να διεκδικούν συνεχώς, μέχρι την τελική δικαίωση, είναι:
Πρώτο, η απαίτηση για καταβολή Γερμανικών Αποζημιώσεων.
Η Γερμανία όπως φάνηκε άλλωστε πρόσφατα, κατά την επίσκεψη Μπέρμποκ (υπουργού εξωτερικών Γερμανίας) εκφράζει επίμονα αρνητική θέση στο αίτημα αυτό. Αρνείται καταβολή Αποζημιώσεων και “μοιράζει καθρεφτάκια προς ιθαγενείς”.
Η Μπέρμποκ, απλά επανέλαβε τη σταθερή σκληρή γερμανική γραμμή και με κατηγορηματικό τρόπο ισχυρίζεται ότι θεωρεί λήξαν το νομικό θέμα της ενοχής που φέρει η Γερμανία για τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Για τις προκλητικές αυτές δηλώσεις της Μπέρμποκ, είναι επιβεβλημένο να υπενθυμίσουμε στην Υπουργό Εξωτερικών της Γερμανίας:
Τα στοιχεία από την «Μαύρη Βίβλο της Κατοχής» με αναφορές στα πολυάριθμα θύματα που προκάλεσε η Γερμανική κατοχή
Τις τεκμηριωμένες Οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα.
Αυτή την πραγματικότητα δεν μπορεί και δεν πρέπει να ξεχάσει ο ελληνικός λαός.
Για την ιστορία, αναφέρουμε πως σημαντικές πρωτοβουλίες είχαν αναληφθεί επί πρωθυπουργίας Ανδρέα Παπανδρέου και υπ. εξωτερικών Κάρολου Παπούλια, για διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο χωρών για το ζήτημα των πολεμικών επανορθώσεων και ειδικότερα για το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο, που όμως δεν έφεραν αποτέλεσμα.
Πέρασαν αρκετά χρόνια κωλυσιεργίας μέχρι τις 17 Απριλίου 2019 οπότε συζητήθηκε στην Ολομέλεια της Βουλής η από 2016 Έκθεση της αρμόδιας διακομματικής κοινοβουλευτικής επιτροπής για τη διεκδίκηση των Γερμανικών Οφειλών.
Σύμφωνα με την Έκθεση (σελ. 47) το συνολικό ποσό των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα ανέρχεται σε 269.547.005.854, πλέον τόκων.
Σημειωτέον, ότι, στο παραπάνω ποσό που ξεπερνά τα 300 δις ευρώ με τους τόκους, δεν περιλαμβάνονται οι απαιτήσεις των ιδιωτών για τις σφαγές, τις δολοφονίες, τις εκτελέσεις, τις αναπηρίες και την καταναγκαστική εργασία σε Ελλάδα και στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και εργοστάσια.
Από τότε πέρασαν πολλές διαφορετικές κυβερνήσεις, αλλά ο Ελληνικός λαός περιμένει ακόμη την εξόφληση του κατοχικού δανείου και την καταβολή των πολεμικών επανορθώσεων. Επιβάλλεται, λοιπόν, έστω σήμερα, σθεναρή διεκδίκηση των Γερμανικών Αποζημιώσεων.
Η Γερμανική πλευρά θεωρεί ότι το θέμα των Γερμανικών Αποζημιώσεων έχει κλείσει. Αλλά όπως τόνιζε επανειλημμένα ο Μανώλης Γλέζος, οι Γερμανοί οφείλουν να απαντήσουν πότε δήθεν έκλεισε το θέμα και με ποιό τρόπο.
Επίσης, όπως ανέφερε ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, είναι δεδομένο ότι το κατοχικό δάνειο και οι γερμανικές πολεμικές επανορθώσεις είναι «ενεργές και δικαστικώς επιδιώξιμες»
Παρά λοιπόν τις συνεχείς γερμανικές αρνήσεις, η χώρα μας που είχε τόσα θύματα από τους Γερμανούς και τεράστιες οικονομικές απώλειες (λόγω κατοχικού δανείου, λόγω της οικονομικής καταστροφής μας, λόγω εκμετάλλευσης του ορυκτού μας πλούτου που τροφοδότησε τη γερμανική βιομηχανία) θεωρώντας ολάνοικτο το θέμα των αποζημιώσεων, οφείλει εδώ και τώρα να προχωρήσει στις απαραίτητες ενέργειες για την επίλυση του προβλήματος και με την δικαστική οδό φέρνοντας το ζήτημα των Γερμανικών Οφειλών ενώπιον του αρμοδίου δικαιοδοτικού οργάνου αλλά και με την πολύπλευρη πολιτική πίεση.
Ένα δεύτερο θέμα, επίσης σημαντικό είναι η επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα και όλων των θησαυρών που έχουν κλαπεί, απ’ την Πατρίδα μας, εδώ, στη χώρα που ανήκουν.
Είναι γνωστός ο αγώνας της Μελίνας Μερκούρη για επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα, και πρέπει να επισημανθεί πως όταν η Μελίνα αναφερόταν στα Μάρμαρα του Παρθενώνα, τα πρόβαλε ως την ουσία της ελληνικότητάς μας.
Τον αγώνα αυτό, οφείλουμε να τον τιμούμε και ο καλύτερος τρόπος τιμής είναι η ενεργή δράση μας για το όραμά της.
Ο στόχος αυτός δεν είναι ένας στενός στόχος, είναι ευρύς και απηχεί ένα Πανελλήνιο αίτημα.
Το αίτημα αυτό, δηλαδή να επιστραφούν στην πατρίδα μας, στη χώρα που ανήκουν, τα αγάλματα του Παρθενώνα και όχι μόνο, πρέπει να είναι ισχυρό και όχι χαλαρό και δημοσιοσχεσίστικο. Πρέπει να επιστραφούν όλα τα μνημεία και θησαυροί που έχουν κλαπεί και κοσμούν Μουσεία και συλλογές σε Βρετανία, Λούβρο, ΗΠΑ και όπου αλλού.
Δεν είναι εύκολος στόχος, όμως είναι στόχος δίκαιος και επομένως διεκδικήσιμος.
Στην κατεύθυνση αυτή, να υπάρξει σειρά ενεργειών και συγκεκριμένα:
1. Ενέργειες διαφώτισης για ενδυνάμωση της κοινής γνώμης με την καλλιέργεια διεκδικητικού πνεύματος για το αίτημα αυτό.
2. Μέσω ειδικών, αρμόδιων υπαλλήλων, καταγραφή όλων των μνημείων, όπου και αν βρίσκονται και δικαιούμαστε να διεκδικούμε την επιστροφή τους, Συλλογή υπογραφών από όλους τους Έλληνες.
3. Αξιοποίηση της σαφούς θέσης της Unesco υπέρ της Ελλάδας για τα γλυπτά του Παρθενώνα.
4. Συντονισμός με κυβερνήσεις χωρών που έχουν υποστεί παρόμοιες εγκληματικές ενέργειες, κλοπής των θησαυρών τους πχ Αίγυπτος, Κίνα, ΙΡΑΚ, ΙΝΔΙΑ ΙΡΑΝ κλπ.
-Να προβάλλουμε, τη συμβολή του δικού μας, του Λόρδου Βύρωνα για τα γλυπτά του Παρθενώνα Του Λόρδου Βύρωνα που καταράστηκε τον Σκωτσέζο ευγενή Έλγιν για τη λεηλασία της Ακρόπολης.
Στον αγώνα λοιπόν αυτό οφείλουμε να δώσουμε συνέχεια, όχι τυπική , όχι διεκπεραιωτική αλλά δυναμική. Η επιλογή μας δεν πρέπει να είναι οι ανούσιες παρακλήσεις. Δεν παρακαλούμε, απαιτούμε
Μόνο με την ισχυρή πίεση είναι δυνατό να δικαιωθούμε. Η Βρετανία δεν δείχνει να ξεχνάει τον αποικιοκρατικό χαρακτήρα της όμως πρέπει να αποδεχτεί το δίκαιο αίτημά μας.
Τρίτον αλλά ύψιστης επίσης σημασίας είναι οι Αμερικανονατοϊκές βάσεις. Οι βάσεις αυτές δεν υπηρετούν τα συμφέροντα της χώρας, αλλά αμερικανονατοϊκές επιθετικές επιδιώξεις. Αυτό έχει αποδειχτεί διαχρονικά από την κατά καιρούς χρησιμοποίησή τους.
Δυστυχώς η κατάσταση σχετικά με το θέμα αυτό είναι απογοητευτική. Αν και για δεκαετίες τώρα αναπτύσσεται φιλειρηνικό και αντι(Βασικό) κίνημα για κατάργηση τους, το αποτέλεσμα είναι απογοητευτικό. Αύξηση, αντί κατάργησης και μείωσης βάσεων. Πέρα των εγκατεστημένων από το παρελθόν βάσεων, έχουμε αύξηση και επέκταση τους στην επικράτεια.
Η πλέον γνωστή είναι η βάση στη Σούδα που είναι η «Κορωνίδα», όμως όλη η χώρα έχει μετατραπεί σταδιακά σε απέραντη αμερικανοΝΑΤΟική βάση.
Στην Πελοπόνησο, Στερεά Ελλάδα, σε Αιγαίο, Θεσσαλία, γενικά σε όλη την επικράτεια έχουν αναπτυχθεί αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις, με κάποιες όπως στον Άραξο να φιλοξενούν πυρηνικά. Βάσεις που έχουν χρησιμοποιηθεί για επέμβαση ΗΠΑ – ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία στη Μ. Ανατολή, ενώ πρόσφατα χρησιμοποιήθηκαν και για τον Ρωσοουκρανικό πόλεμο.
Την τελευταία βέβαια περίοδο, την τιμητική της έχει η Αλεξανδρούπολη, όπου αποστολή Υψηλόβαθμων Αμερικανών στρατιωτικών επιθεώρησε τις λιμενικές εγκαταστάσεις.
Οι βάσεις αυτές πρέπει να καταργηθούν, χωρίς δεύτερη συζήτηση διότι εμπλέκουν τη χώρα σε πολεμικές περιπέτειες.
Συνοψίζοντας, τα παραπάνω θέματα συνιστούν σημαντικά εθνικά θέματα για τα οποία οφείλουμε να οικοδομήσουμε αρραγές εθνικό μέτωπο δικαιοσύνης και αξιοπρέπειας.
