Ο Βασίλης Τσιρώνης, ένας άγνωστος για πολλούς αγωνιστής της δημοκρατίας Γεννήθηκε το 1927. Σπούδασε ιατρική και το 1958 διορίζεται γιατρός των εξόριστων του Άη–Στράτη. Από την θέση αυτή διοχέτευε στον ξένο τύπο έγγραφα που αποδείκνυαν την πολιτική και φυσική εξόντωση των εξόριστων καταγγέλλοντας την κυβέρνηση της δεξιάς για «ανθρωποκτονίες εκ προμελέτης» και τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό για «συνθηκολόγηση και υποταγή». Κατηγορήθηκε για κουμουνιστής και παύτηκε από γιατρός. Το 1960 κάνει απεργία πείνας για όσους ήταν φυλακισμένοι για χρέη. Το 1964 ξανά με απεργία πείνας 50 ημερών επιδιώκει τον άμεσο επαναπατρισμό των αριστερών πολιτικών προσφύγων από τις χώρες του «υπαρκτού σοσιαλισμού».
Αποκορύφωμα της αντίστασης κατά της χούντας ήταν η κατάληψη αεροπλάνου με προορισμό το Αγρίνιο το οποίο κατευθύνει στην σοσιαλιστική τότε Αλβανία: «Στο όνομα της δημοκρατίας, της λευτεριάς και του ανθρωπισμού κυριεύω αυτό το αεροπλάνο…»! Αυτά ήταν τα λόγια του γιατρού Βασίλη Τσιρώνη, ο οποίος είχε μπουκάρει μαζί τη σύζυγό του Βαρβάρα και τα δύο παιδιά τους, μέσα στο πιλοτήριο στρέφοντας τα όπλα στον πιλότο Γιώργο Τζώρτζη. Το πλήρωμα και οι επιβάτες επέστρεψαν στις 17 Αυγούστου 1969-μέσω Κέρκυρας- στο αεροδρόμιο του Ελληνικού. Εκεί τους υποδέχτηκε ο αναπληρωτής υπουργός Προεδρίας της Χούντας Αγαθαγγέλου, εκ μέρους του Παπαδόπουλου. Ο Τσιρώνης και η οικογένεια του κατευθύνθηκαν στη Σουηδία, όπου ο γιατρός καταδικάστηκε για τις πολιτικές του πεποιθήσεις και οδηγήθηκε στη φυλακή.
Το Κύκνειο Άσμα Τσιρώνη
Στις 30 Νοεμβρίου 1977 και αφού είχε επιστρέψει από τη Σουηδία και τη φυλακή, σπίτι του, και πυροβολούσε τις αστυνομικές μονάδες που είχαν περικυκλώσει το σπίτι του. Το 1977 πραγματοποιούνται εκλογές και ο Τσιρώνης προωθεί το σύνθημα της λευκής ψήφου, με αποτέλεσμα να διεκδικήσει μία εβδομάδα αργότερα τα 251.000 λευκά ψηφοδέλτια της β΄ εκλογικής περιφέρειας Αθηνών, πράγμα που προκάλεσε σε μεγάλο βαθμό την απόπειρα της αστυνομίας να τον συλλάβει στην είσοδο του σπιτιού του μετά από ανακίνηση μίας παλαιάς χουντικής καταδίκης του και να τραυματιστεί ο επικεφαλής αξιωματικός που θα εκτελούσε την σύλληψη.
Στις 05 Φεβρουαρίου 1978 ο Τσιρώνης κήρυξε το διαμέρισμά του στην οδό Άρεως 35 στο Παλαιό Φάληρο «ελεύθερο και ανεξάρτητο κράτος» και κάθε ημέρα έβγαινε στο μπαλκόνι του και με μεγάφωνα ή με φορητό τηλεβόα διάβαζε στο συγκεντρωμένο πλήθος τα «πολεμικά ανακοινωθέντα» αναπτύσσοντας τις ιδέες του, σχολιάζοντας την επικαιρότητα, αναφερόμενος στις ραδιουργίες και τις προστυχιές του τύπου και του κράτος των “μαύρων” (εννοώντας των φασιστών).
Στις 11 Ιουλίου δόθηκε εντολή από τον τότε Υπουργό Δημόσιας Τάξης και 28 πάνοπλοι κομάντος της «Διμοιρίας Ειδικών Αποστολών» μπούκαραν στο διαμέρισμα του Τσιρώνη, παρουσία εισαγγελέα και ο γιατρός έπεσε νεκρός.
Η σύζυγός του, υποστήριζε πως «οι φασίστες σκότωσαν τον Τσιρώνη μέσα στο σπίτι του» ενώ η αστυνομία πως είχε αυτοκτονήσει. Σημαντικό ρόλο στην δολοφονία Τσιρώνη, όπως πίστευε τότε η κοινή γνώμη φέρεται να έπαιξε το συγκρότημα Λαμπράκη με το «Βήμα», εκτός από το πρωτοσέλιδο σχόλιο του με τον προκλητικό τίτλο «Υπάρχει κράτος;», εξέφραζε ενυπόγραφα την «ανησυχία» ότι δήθεν με το «αυτόνομο κράτος»- το διαμέρισμα- του Τσιρώνη «υπονομευόταν η έννοια του κράτους».
πηγές: Indymedia, περιοδικό «Ιδεοδρόμιο» και διάφορες ημερήσιες εφημερίδες της εποχής
