Το Τολό εμπνέει τους επισκέπτες του. Ο κος Μιχάλης Γ. Βοσκάκης κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο τουριστικό ψαροχώρι έγραψε τους παρακάτω στίχους:
Στης θάλασσας τη μαγική του Αργολικού την κρύπτη,
κάλεσε ο Καποδίστριας πρόσφυγες απ’ την Κρήτη.
Με μικρά νησάκια ολόγυρα κι απάνεμο λιμάνι,
ψιλή άμμο που όποιος την κρατεί χρυσό στα χέρια πιάνει.
Από τους Τούρκους μακριά τα ιερά τους σώα,
μετέφεραν και ίδρυσαν την αργολική Μινώα.
Ήξεραν πως η πάτρια γη όσα κι αν περνούσαν χρόνια,
και στις καρδιές των επόμενων γενιών θα ζούσε αιώνια.
Όπως τα χρόνια κι οι καιροί διαβήκαν και μισέψαν,
η Μινώα έμεινε Τουλόν, μα οι κάτοικοι προοδέψαν.
Κι ύστερα έγινε Τολό, του Ναύπλιου πετράδι,
στολίδι του Αργολικού, αληθινό διαμάντι.
Απ’ της Αγίας Κυριακής το χαμηλό λοφάκι,
φαίνεται πόλη όμορφη, χτισμένη με μεράκι.
Το μέρος είναι μαγικό, ως και παραδεισένιο,
με καταγάλανα νερά σε φόντο σμαραγδένιο.
Οι άνθρωποι φιλόξενοι, ως είναι και στην Κρήτη,
προγόνους είχαν άξια τέκνα του Ψηλορείτη.
Όποιος το Κορωνήσι της κοιτά απ’ την παραλία,
οι Άγιοι Απόστολοι του δείχνουν την πορεία·
να δει και τα΄άλλα δυο νησιά, το βλέμμα του να στρέψει,
στη Ρόμβη, και το Δασκαλειό πίσω της να γυρέψει·
στα καταγάλανα νερά, στα όρθια κυπαρίσσια,
που μάτια ξεκουράζουνε και την ψυχή περίσσια.
Κι όποιος βραδιές σε φεγγαριού γέμιση, Καλοκαίρια,
κοιτά ψηλά, ταξιδευτής νιώθει που πάει στ’ αστέρια.
Μιχάλης Γ. Βοσκάκης
