Μικρολίμανο, Πειραιάς. Η μόνιμη αίσθηση πως βρίσκεσαι σε νησί. Μια ιδιαίτερη βόλτα. Στην πραγματικότητα, το Μικρολίμανο είναι η κατάληξη του λόφου της Καστέλλας και αποτελεί μια προκυμαία ανάμεσα στο Πασαλιμάνι και το Νέο Φάληρο. Ξεκίνησε να γίνεται πόλος έλξης για τον Πειραιά και στη συνέχεια και για την Αθήνα στα τέλη του ’80. Μετά από μια περίοδο «καθίζησης» και έπειτα από μια σημαντική ανάπλαση, το Μικρολίμανο άλλαξε χαρακτήρα αλλά παραμένει μια από τις πιο εμβληματικές και σταθερά τουριστικές περιοχές του Πειραιά.
To Μικρολίμανο τα αρχαία χρόνια ονομαζόταν λιμένας της Μουνιχίας, η οποία, σύμφωνα με την επικρατέστερη φήμη, προέκυψε από τον ήρωα Μούνιχο, που κατέλαβε το λόφο (σημερινή Καστέλλα). Στη συνέχεια, ο ίδιος παρέδωσε την περιοχή στους Μινύες, μία αρχαία ελληνική φυλή. Οι Βυζαντινοί το αποκαλούσαν Φανάρι, πιθανώς λόγω της ύπαρξης φάρου στην είσοδό του. Κατά την τουρκοκρατία στο γραφικό λιμάνι της Μουνιχίας, επιτρέπονταν αποκλειστικά η προσάραξη τουρκικών πλοίων και έτσι η περιοχή ονομάστηκε Τουρκολίμανο. Άλλωστε, ο ελλιμενισμός οθωμανικών πλοίων ήταν εδώ συχνός. Για την παραπάνω ονομασία υπάρχει βέβαια και άλλο σενάριο και αυτό θέλει τον πασά του Πειραιά να προσφέρει αποκλειστικά την παραλία για να λούζεται το χαρέμι του.
Μόλις η Ελλάδα έγινε ανεξάρτητο κράτος, οι κάτοικοι έσπευσαν να του αλλάξουν το όνομα. Για κάποιο διάστημα παίρνει το όνομα λιμένας Κουμουνδούρου, λόγω της έπαυλης του Αλέξη Κουμουνδούρου που ήταν κτισμένη στο νοτιότερο άκρο του λιμανιού εκεί που σήμερα βρίσκεται ο Ναυτικός Όμιλος Ελλάδος.
Το 1926 αποφασίζεται να επανέλθει το Μουνιχία, το οποίο όμως δεν κατάφερε να καθιερωθεί στη συνείδηση του λαού. Το 1967 πια, ο δήμαρχος της Χούντας, Αριστείδης Σκυλίτσης, επέβαλλε το όνομα Μικρολίμανο και η υπόθεση έκλεισε οριστικά εκεί.
