Μια συγγνώμη που δεν ειπώθηκε ποτέ, αρκεί να κουκουλώσει τους υπαίτιους της φωτιάς στις Μυκήνες. Σήμερα ήρθε η υπουργός πολιτισμού να εγκαινιάσει εκ των υστέρων το σχέδιο πυρόσβεσης των Μυκηνών. Σε άλλη χώρα της Ευρώπης, εάν είχε κινδυνεύσει ένα μνημείο της UNESCO, θα είχαμε παραιτήσεις, από τον αρμόδιο υπουργό έως την αρμόδια έφορο αρχαιοτήτων και την αρμόδια για τον χώρο των Μυκηνών αρχαιολόγο.
Στο Ελλαδιστάν κρύφτηκαν πίσω από το πόρισμα της Πυροσβεστικής και ως δια μαγείας η καπνιά που σκέπασε τον αρχαιολογικό χώρο, έγινε μπουχός και κάλυψε τα άτομα που φέρνουν την ευθύνη για την πυρκαγιά στον αρχαιολογικό χώρο και το παγκόσμιο ρεζιλίκι της χώρας.
Με ποια μούτρα θα διεκδικήσουμε την επιστροφή των Ελγινείων, όταν είμαστε ανίκανοι να εφαρμόσουμε μελέτη πυρόσβεσης που εκκρεμούσε από το 2007 και να μαζέψουμε τα ξερόχορτα που ως δια μαγείας τέλη Αυγούστου δεν είχαν απομακρυνθεί από τον χώρο;
Μπορεί για το Υπουργείο Πολιτισμού, οι Μυκήνες, η Επίδαυρος κλπ να αποτελούν σημαντικές οικονομικές πηγές, για τους Αργολιδείς αποτελούν μνημεία μνήμης και σύνδεσης με το παρελθόν και αυτή την μνήμη παραλίγο να την θάψει η στάχτη μιας φωτιάς με ονοματεπώνυμο που δεν ακούστηκε ποτέ. Γιατί άραγε;
Η εσπευσμένη παρουσία του γενικού γραμματέα πολιτισμού, Γ. Διδασκάλου στο πλευρό της κα. Μενδώνη, αποσκοπεί να αφήσει στη σκιά της Λήθης τους υπεύθυνους της φωτιάς και να μειώσει τις αντιδράσεις χρησιμοποιώντας τον ως ασπίδα.
Πόσο φυσικό θα ήταν να βγουν όλες και όλοι οι υπεύθυνοι και να ζητήσουν μια πραγματική συγγνώμη, γιατί όσο δεν βγαίνουν και απολαμβάνουν την πολιτική κάλυψη, μπορεί να ξαναγίνουν επικίνδυνοι για τον πολιτισμό, που η πολιτεία τους έχει αναθέσει να αναδείξουν και να προστατεύσουν.
