home design 800Χ400

«Βιαστής είναι»: Τεράστιο πανό στην Επίδαυρο – Πριν ξεκινήσουν οι Πέρσες διαμαρτυρία για Λιγνάδη

Συμβαίνει τώρα: Το πανό αναρτήθηκε απόψε στο Αρχαίο Θέατρο, με έντονες επιδοκιμασίες του κοινού που εκφράστηκαν με δυνατό χειροκρότημα

Ένα τεράστιο πανό που έγραφε «Βιαστής είναι» αναρτήθηκε απόψε Σάββατο στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, με έντονες επιδοκιμασίες του κοινού που εκφράστηκαν με δυνατό χειροκρότημα. Πριν ξεκινήσουν οι «Πέρσες του Αισχύλου» εκφράστηκε διαμαρτυρία για τον Δημήτρη Λιγνάδη.

Αντιδράσεις για την απόφαση της δικαιοσύνης να καταδικάσει σε πρώτο βαθμό τον ηθοποιό και σκηνοθέτη για δύο βιασμούς σε 12 χρόνια φυλάκισης, αλλά χορηγώντας του ανασταλτικό χαρακτήρα στην ποινή με αποτέλεσμα να μην παραμείνει στη φυλακή ο καταδικασθείς μέχρι την εκδίκαση της έφεσής του, υπήρξαν επίσης κατά τη διάρκεια παραστάσεων σε Καλαμάτα και Ναύπλιο.

Η σημερινή παράσταση, που είναι sold out, ξεκίνησε στις 9:25, λόγω της συνεχούς προέλευσης του κόσμου που έχει κατακλύσει το Αρχαίο Θέατρο.

Φώτο: anagnostis.org
Φώτο: anagnostis.org

Αντιδράσεις και στη Μικρή Επίδαυρο

Είχε προηγηθεί η διαμαρτυρία χθες στη Μικρή Επίδαυρο. Σε παρέμβαση προέβησαν οι ηθοποιοί της παράστασης «Ρίζες από βαμβάκι» που ανέβηκε χθες στο πλαίσιο τους Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου.

Το κείμενο παρέμβασης διάβασε ο Χάρης Τζωρτζάκης, ο οποίος μεταξύ άλλων ανέφερε: «Οι ελληνικές αποφάσεις εκδίδονται στο όνομα του ελληνικού λαού. Ως εκ τούτου οφείλουν να είναι ευθυγραμμισμένες προς το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Το συγκεκριμένο δικαστήριο, όχι μόνο δεν έκλεισε τον ένοχο και βιαστή στη φυλακή, όχι μόνο δεν δικαίωσε ένα ολόκληρο κοινωνικό κίνημα με ζητούμενο την αξιοπρέπεια και την ελευθερία, αλλά επιπλέον ανέχτηκε επί μήνες, στη δικαστική αίθουσα, να διασύρονται τα θύματα, οι συνοδοί τους, οι μάρτυρες, οι δημοσιογράφοι και ολόκληρος ο πνευματικός κόσμος των καλλιτεχνών ως «μέτροι», «επαγγελματίες ομοφυλόφιλοι», «σκευωροί» και «λοπλάνοι».

Η παράσταση

Οι Πέρσες του Αισχύλου, έκαναν πρεμιέρα το βράδυ της Παρασκευής, με τους ψυχεδελικoύς ήχους, και τις παραμορφωμένες από ενισχυτές εκκωφαντικές κραυγές να σείουν το Αρχαίο Θέατρο και να προκαλούν ανατριχίλα στους θεατές. Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Καραντζάς επιλέγει να ακολουθεί από τη μια την Αισχύλο, αλλά από την άλλη να παρουσιάζει την αρχαιότερη σωζόμενη τραγωδία, με τη δική του οπτική ωμά, από την ερμηνεία μέχρι τον ήχο της, έχοντας ντύσει τους πρωταγωνιστές με σύγχρονα ρούχα, ακόμα και κοστούμια, για να χειροκροτηθεί στο τέλος από το κοινό, αλλά και να ακούσει και κάποια αρνητικά σχόλια.

Προεξάρχουσα στην ορχήστρα, ήταν η Ρένη Πιττακή, που επιστρέφει μετά από 20 χρόνια στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, με μια πλειάδα λαμπρών ηθοποιών (Χρήστος Λούλης, Γιώργος Γάλλος, Μιχάλης Οικονόμου, Αλεξία Καλτσίκη, Θεοδώρα Τζήμου, Γιάννης Κλίνης, Αινείας Τσαμάτης, Ηλίας Μουλάς, Μάνος Πετράκης, Τάσος Καραχάλιος, Βασίλης Παναγιωτόπουλος, Γιώργος Πούλιος).

Οι Πέρσες του Αισχύλου σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά, μετά την πρεμιέρα της Παρασκευής, επαναλαμβάνονται και σήμερα Σάββατο στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου και για μία ακόμα φορά, το κοίλον και η ορχήστρα ενώνονται για να «συμμετάσχουν» σε μια κοινή συζήτηση για την ήττα, τη δυσκολία της παραδοχής της και την αμηχανία της συνέχειας, με τη συμμετοχή εθελοντών που εισέρχονται σταδιακά στον χώρο, συνθέτοντας μια «κοινωνία» που αναζητά το νήμα της ύπαρξης μετά την καταστροφή, σαν αντικατοπτρισμός της παρούσας ιστορικής συγκυρίας.

Πέρσες του Αισχύλου / ΦΩΤΟ: anagnostis

Το εντυπωσιακό τοπικό στοιχείο, ωστόσο, που φάνηκε να συγκινεί το σύνολο του κοινού, που είχε κατακλίσει το Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, ήταν ο χορός των Περσών, που δεν αποτελείτο από γέροντες, αλλά από ένα πλήθος νέων ανθρώπων που γέμισαν τη σκηνή, «ξεφυτρώνοντας» από παντού: 40 εθελοντές όλων των ηλικιών – μέλη του Εξωραϊστικού Συλλόγου Επιδαύρου, εμφανίζονταν ξαφνικά στη σκηνή, είτε ερχόμενοι από τα καθίσματα των θεατών, είτε από τα απέναντι πεύκα. Οι ντόπιοι ηθοποιοί, που καταχειροκροτήθηκαν από τον κόσμο ήταν εθελοντές στην παράσταση και ο ρόλος τους ήταν να δείξουν μέσα από τη σκηνοθετική ματιά του Καρατζά, τη σχέση που μπορεί να έχει ένας λαός με τους πολιτικούς. Ό,τι συνιστά μια κοινωνία που προσπαθεί να βρει πού θα υπακούσει, όπως έχει δηλώσει ο σκηνοθέτης σε πρόσφατη συνέντευξή του. Μια κοινωνία, δηλαδή, που ξεκινάει με πίστη, τη χάνει όταν μαθαίνει την τραγωδία στη Σαλαμίνα και σιγά σιγά αρχίζει να φαντασιώνεται τη διαδικασία της εξέγερσης, αναζητώντας το νήμα της ύπαρξής τους μετά την καταστροφή. Περιγράφει ο Καρατζάς σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή», τη συνάντηση των πολιτών με τον παράτολμο Ξέρξη, αρχηγό της εκστρατείας των Περσών κατά των Ελλήνων: «Γίνεται για πρώτη φορά τόσο ευθεία ρήξη με την πολιτική αρχή. Δημιουργείται τέτοιος κλυδωνισμός, σαν να καταστρέφεται εντελώς στην τελευταία σκηνή η πιθανότητα δόμησης μιας κοινωνίας, καθώς έχει αφανιστεί ο λαός της. Βλέπουμε ένα πλήθος να αποχωρεί σχεδόν αποδομώντας και αλληλολιντσάροντας ο ένας τον άλλον».

Προεξάρχουσα στην ορχήστρα, ήταν η Ρένη Πιττακή, που επιστρέφει μετά από 20 χρόνια στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, με μια πλειάδα λαμπρών ηθοποιών (Χρήστος Λούλης, Γιώργος Γάλλος, Μιχάλης Οικονόμου, Αλεξία Καλτσίκη, Θεοδώρα Τζήμου, Γιάννης Κλίνης, Αινείας Τσαμάτης, Ηλίας Μουλάς, Μάνος Πετράκης, Τάσος Καραχάλιος, Βασίλης Παναγιωτόπουλος, Γιώργος Πούλιος).

Οι Πέρσες του Αισχύλου σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά, μετά την πρεμιέρα της Παρασκευής, επαναλαμβάνονται και σήμερα Σάββατο στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου και για μία ακόμα φορά, το κοίλον και η ορχήστρα ενώνονται για να «συμμετάσχουν» σε μια κοινή συζήτηση για την ήττα, τη δυσκολία της παραδοχής της και την αμηχανία της συνέχειας, με τη συμμετοχή εθελοντών που εισέρχονται σταδιακά στον χώρο, συνθέτοντας μια «κοινωνία» που αναζητά το νήμα της ύπαρξης μετά την καταστροφή, σαν αντικατοπτρισμός της παρούσας ιστορικής συγκυρίας.

Σχόλια

Ένα σχόλιο

  1. Δεν ξέρω ποια πλάσματα το σήκωσαν. Ξέρω πως ανατρίχιασα, γιατί λέει μόνο αυτό που προσπαθεί με κάθε τρόπο να απαλείψει η κυριαρχία. Είναι βιαστής. Τελεία. Κι αυτό είναι μια κάποια δικαιοσύνη για τους επιζώντες. Είναι μια αγκαλιά στους επιζώντες, να ξέρουν πως δεν είναι μόνοι. Κι είναι κι αντίσταση.

Exit mobile version