Μιλώντας χτες βράδυ στην Ελληνική Βουλή ο βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ Αργολίδας Γιάννης Γκιόλας στη συζήτηση του Νομοσχεδίου Κεραμέως για τα ελληνικά Πανεπιστήμια και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση υπεραμύνθηκε του δημόσιου χαρακτήρα των Ιδρυμάτων κι κατακεραύνωσε την Υπουργό Παιδείας για τις εξελίξεις που θα ακολουθήσουν αν το Νομοσχέδιο υπερψηφιστεί.
Μεταξύ άλλων, ο Γιάννης Γκιόλας ανέφερε:
*Καταργείται το ελληνικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο και μετατρέπεται σε έναν αντιδραστικό μηχανισμό εις βάρος της ελληνικής κοινωνίας και κυρίως της νεολαίας.
*Οι ιδεοληπτικές νεοφιλελεύθερες προσεγγίσεις οργανώνουν τη λειτουργία των ΑΕΙ με μοναδικό στόχο τα συμφέροντα της αγοράς.
* Καταργεί την ισότιμη, δημοκρατική οργάνωση και εκπροσώπηση του συνόλου της πανεπιστημιακής κοινότητας στη διοίκηση των Ιδρυμάτων εις βάρος του «αυτοδιοίκητου» που ίσχυε επί χρόνια.
*Με την πρόβλεψη για καθιέρωση μεταπτυχιακών μαθημάτων επί πληρωμή, περιορίζει το δικαίωμα αυτό από μεγάλη μερίδα εργαζομένων και οικονομικά αδύναμων φοιτητών, επαναφέροντας ξεχασμένες τακτικές του παρελθόντος.
* Εφαρμόζεται ξεδιάντροπα η εμπορευματοποίηση των σπουδών αφού η κατάργηση της κρατικής επιχορήγησης, επιφέρει την εισαγωγή διδάκτρων χωρίς εξαιρέσεις.
* Εγκαθιδρύει ένα κλίμα αυταρχισμού και πειθαναγκασμού σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της ακαδημαϊκής κοινότητας.
* Επιλέγει τον πιο ολιγαρχικό, απολυταρχικό και εν τέλει αντισυνταγματικό τρόπο επιλογής του Συμβουλίου Διοίκησης και των οργάνων και κυρίως των Πρυτάνεων.
Παρακολουθήστε ολόκληρη την ομιλία του Γ. Γκιόλα στο βίντεο που ακολουθεί:
Ολόκληρο το κείμενο της ομιλίας:
Το υπό συζήτηση νομοσχέδιο δεν αποτελεί ένα σύνολο αποσπασματικών διατάξεων με στόχο την επιλεκτική ρύθμιση ορισμένων θεμάτων της ανώτατης εκπαίδευσης, όπως έγινε με πλειάδα άλλων, επίσης προβληματικών, αλλά πάντα στοχευμένων νομοθετημάτων της παρούσας Κυβέρνησης.
Αποτελεί νόμο πλαίσιο για τα ΑΕΙ, ισοδύναμης σημασίας με το ν. 1268/1982 που καταργεί το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο, όπως το ξέραμε και το επανιδρύει κατά τρόπο εξόχως και ιδιαζόντως αντιδραστικότερο και εις βάρος των συμφερόντων της νεολαίας αλλά και της κοινωνίας.
Στην σκοπίμως αφόρητη περιπτωσιολογία του καταπιάνεται με το σύνολο των ζητημάτων που αφορούν την ανώτατη εκπαίδευση, δίνοντας τη χαριστική βολή σε κατακτήσεις της φοιτητικής νεολαίας αλλά και του συνόλου της Πανεπιστημιακής κοινότητας της μεταπολιτευτικής περιόδου.
Ένας οδοστρωτήρας γεμάτος από ιδεοληπτικές νεοφιλελεύθερες προσεγγίσεις για το πώς πρέπει να οργανώνεται η λειτουργία των ΑΕΙ, όπου την πρωτοκαθεδρία θα έχουν πλέον ανεμπόδιστα τα συμφέροντα της αγοράς.
Η εφαρμογή του θα σημάνει τη μετατροπή του ελληνικού δημόσιου, δημοκρατικού και ανοιχτού στην κοινωνία Πανεπιστημίου, από γνήσιο υπόδειγμα κλασσικής κεντροευρωπαϊκής παράδοσης που παράγει επιστήμονες υψηλής στάθμης, στις χειρότερες εκδοχές του αγοραίου αγγλοσαξωνικού τρόπου οργάνωσης των σπουδών, της έρευνας και της οργάνωσης της καθημερινότητας στα Ιδρύματα.
Η εφαρμογή του θα συντελέσει στον ευτελισμό των σπουδών και στη δημιουργία αποφοίτων με εξατομικευμένα προσόντα, χαμηλότερα εφόδια, ως αναλώσιμα και φθηνά εργαλεία στην αγορά εργασίας.
Αναλυτικότερα το Νομοσχέδιο αυτό:
Α) Καταργεί την ισότιμη, δημοκρατική οργάνωση και εκπροσώπηση του συνόλου της πανεπιστημιακής κοινότητας στη διοίκηση των Ιδρυμάτων, μετατρέποντας όλα τα όργανα διοίκησης των ΑΕΙ σε υπερσυγκεντρωτικούς και ολιγαρχικούς μοχλούς προώθησης της συγκεκριμένης πολιτικής που απορρέει από τη φιλοσοφία του όλου νομοσχεδίου.
Χαρακτηριστικά και επιγραμματικά :
Επαναφέρει τα συγκεντρωτικά εκλεγμένα Συμβούλια Διοίκησης και περιορίζει το ρόλο της Συγκλήτου.
Επιβάλει την επιλογή των Κοσμητόρων από το Συμβούλιο Διοίκησης και όχι εκλογής από ευρύτερο σώμα των Σχολών.
Επίσης παρεμβαίνει ωμά στον τρόπο ανάδειξης των εκπροσώπων των φοιτητών και των υπολοίπων μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας στα όργανα διοίκησης.
Αναθέτει χρέη σε ένα Εκτελεστικό Διευθυντή – manager , ως τοποτηρητή του μετασχηματισμού της λειτουργίας των ιδρυμάτων σε ένα πλαίσιο που το βασικό σχεδιασμό έχουν τα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια βιωσιμότητας και όχι οι εκπαιδευτικές και ερευνητικές ανάγκες και οι επίσης, τόσο χαμηλής στάθμης και ποιότητας ανάγκες φοιτητικής μέριμνας.
Συντελεί στην περαιτέρω κατάργηση του αυτοδιοίκητου προβλέποντας ότι η ίδρυση, συγχώνευση ή κατάργηση μιας ακαδημαϊκής μονάδας πραγματοποιείται με προεδρικό διάταγμα, χωρίς τη γνώμη της Συγκλήτου.
Β) Με τη δημιουργία προγραμμάτων σπουδών πολλαπλών ταχυτήτων ρευστοποιεί κάθε έννοια ενιαίου προγράμματος προπτυχιακών σπουδών οδηγώντας στην κατεύθυνση του ατομικού πτυχίου και των ατομικών προσόντων και δεξιοτήτων ως ένα επί μέρους τμήμα του ιδρυματικού Καταλόγου Μαθημάτων που θεσμοθετεί.
Παράλληλα με την πρόβλεψη για καθιέρωση μεταπτυχιακών μαθημάτων επί πληρωμή, περιορίζει το δικαίωμα αυτό από μεγάλη μερίδα εργαζομένων και οικονομικά αδύναμων φοιτητών, επαναφέροντας ξεχασμένες τακτικές του παρελθόντος.
Γ) Εφαρμόζει ξεδιάντροπη εμπορευματοποίηση σπουδών.
Ξεκινώντας από τα μεταπτυχιακά, αφού η μη αναγνώριση της μεταπτυχιακής διδασκαλίας στις υποχρεώσεις των μελών ΔΕΠ, παράλληλα με την κατάργηση της κρατικής επιχορήγησης, επιφέρει την εισαγωγή διδάκτρων χωρίς εξαιρέσεις.
Η στήριξη σε χορηγίες στα δίδακτρα, στα μεταπτυχιακά και στα ξενόγλωσσα προγράμματα υποκαθιστούν την υποχρέωση της Πολιτείας για την εξασφάλιση των προϋπολογισμών των ΑΕΙ και τα ωθούν σε μια άκριτη και χωρίς τέλος ιδιωτικοοικονομική λειτουργία.
Έτσι, έστω κι αν στα προπτυχιακά μπορεί το νομοσχέδιο να μην επιβάλλει δίδακτρα, καθιερώνει ένα πλαίσιο που ο φοιτητής δεν θα σταματά να πληρώνει για όλα τα υπόλοιπα, από τα συγγράμματα μέχρι και ποιος ξέρει τι άλλο ο αυριανός manager του ιδρύματος σκεφτεί να λειτουργήσει με ανταποδοτική μέθοδο και τρόπο.
Και είναι προφανές ότι η λειτουργία τμημάτων και προγραμμάτων σπουδών, θα επιφέρει καταστροφικές συνέπειες στο εκπαιδευτικό και ερευνητικό αποτέλεσμα μέχρι και στη συρρίκνωση ή εξαφάνιση ολόκληρων επιστημονικών περιοχών, όπως π.χ. ανθρωπιστικές σπουδές, καταστάσεις δηλαδή που συνέβησαν σε άλλες χώρες στις οποίες λ τα ιδρύματα ασπάστηκαν και εφάρμοσαν αμιγώς ή μερικώς ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.
Δ) Εγκαθιδρύει ένα κλίμα αυταρχισμού και πειθαναγκασμού σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της ακαδημαϊκής κοινότητας.
Είναι σαφές ότι το Πανεπιστήμιο όπως το οραματίζεται η υπουργός Παιδείας θα είναι πιο ήσυχο και από τα νεκροταφεία! Γνωρίζει όμως ότι η πολιτική αυτή για να εφαρμοστεί, ή μάλλον να επιβληθεί στην καθημερινότητα των ιδρυμάτων, απαιτεί άλλης κλίμακας πειθάρχηση.
Έτσι το νομοσχέδιο εισάγει ένα δρακόντειο πειθαρχικό δίκαιο, τόσο για τους φοιτητές όσο και για τους εργαζόμενους, περιλαμβανομένων και των μελών του ΔΕΠ. Ένα πλαίσιο που θα εξοντώνει και θα αποβάλλει όσους προσπαθήσουν να αντισταθούν στην πολιτική τους, ακόμη και υπό την απειλή του κνούτου των πραιτοριανών.
Ε)Το νομοσχέδιο επανιδρύει τον ΔΟΑΤΑΠ θεσπίζοντας αδιαφανείς αυτοματοποιημένες διαδικασίες ακαδημαϊκής αναγνώρισης τίτλων σπουδών της αλλοδαπής, τύπου fast track, που εισάγουν από το παράθυρο την πολυπόθητη για την Κα υπουργό Παιδείας και όχι μόνο εκείνη, αναγνώριση της ισοτιμίας των ιδιωτικών κολλεγίων.
ΣΤ) Ένα τόσο αντιδραστικό νομοσχέδιο δεν θα μπορούσε παρά να περιλαμβάνει και μια σειρά αντίστοιχων παρεμβάσεων στις εργασιακές σχέσεις εντός του Πανεπιστημίου.
Προεκτείνει τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις όλων των κατηγοριών εργαζομένων, εκπαιδευτικών ή μη. Καταργεί την μονιμότητα στη βαθμίδα των επίκουρων, καθορίζει μια αυστηρή ιεραρχική δομή με την εξουσία στους καθηγητές πρώτης βαθμίδας, δημιουργώντας για όλους τους υπόλοιπους εργαζόμενους στα ιδρύματα στεγανά στους όρους εκπροσώπησης, στα όργανα διοίκησης και εμπόδια στη διεκδίκηση δημοκρατικών εργασιακών σχέσεων.
Ζ) Επιλέγει τον πιο ολιγαρχικό, απολυταρχικό και εν τέλει αντισυνταγματικό τρόπο επιλογής του Συμβουλίου Διοίκησης και των οργάνων και κυρίως των Πρυτάνεων.
Για τους λόγους δεν αξιώνουμε την τροποποίηση του παρόντος σχεδίου νόμου, απαιτούμε την κατάργησή του, συστρατευόμενοι με όλους τους φορείς των ΑΕΙ, που διαμαρτύρονται ομόθυμα και το διήμερο, σήμερα και αύριο θα εκδηλώσουν και έμπρακτα την αντίθεσή τους.
