Η Επανάσταση του 1821 συντάραξε την Ευρώπη κυρίως λόγω των ιδανικών της και των συνταγματικών αρχών της. Δεν ήταν απλά μια μάχη κατά των κατακτητών Οθωμανών, ούτως ή άλλως η Ελλάδα είχε υποδουλωθεί αιώνες πριν στην Νέα Ρώμη, αλλά επανάσταση των φτωχών κατά των πλουσίων, όπως ακριβώς και η Γαλλική επανάσταση στο ξεκίνημά της. Αργότερα βέβαια άρχισαν οι διαχωρισμοί Χριστιανοί= Έλληνες και Μουσουλμάνοι =Τούρκοι, σε μια προσπάθεια δημιουργίας εθνικού κράτους. Δεν είναι τυχαίο που ευαίσθητοι ποιητές έτρεξαν να αγκαλιάσουν τους αγώνες των καταπιεσμένων και να υμνήσουν έναν λαό ο οποίος είχε αρχίσει να συνειδητοποιεί την κοινή γλώσσα και τα κοινά έθιμά του. Μέσα σε τόσους σαλτιμπάγκους με προβιά φιλέλληνα και πραγματικούς φιλέλληνες, ο Τζέιμς Τζέικομπ Γουίλλιαμς (James Jakob Williams), αν και μόλινς είχε ξεφύγει από τη σκλαβιά στην Αμερική, επέλεξε να αγωνιστεί για την ελευθερία ενός λαού αντί να επιλέξει μια ήρεμη ελεύθερη ζωή.
Η ελληνική επανάσταση του 1821 εκτός των άλλων, αποτέλεσε έμπνευση για τον αγώνα εναντίον της σκλαβιάς των Αφρικανών Αμερικανών στις ΗΠΑ ενώ οι σκλαβωμένοι Έλληνες έγιναν τα σύμβολα για την προώθηση του αγώνα για την κατάργηση της δουλείας στις ΗΠΑ Ο Τζέιμς Τζέικομπ Γουίλλιαμς ήταν από τη Βαλτιμόρη και είχε υποφέρει τα πάνδεινα ως σκλάβος σε φυτεία ζάχαρης, απ` όπου δραπέτευσε για να γίνει ναύτης του Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού. Σύμφωνα με άλλες πηγές στον πόλεμο αυτό μεταξύ ΗΠΑ και Αλγερίας που έλαβε χώρα το 1815, τελικά υπηρέτησε ως ένας εξαιρετικός πεζοναύτης του Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού, όπου πολέμησε γενναία και διακρίθηκε στις επιχειρήσεις αυτές υπό τις διαταγές του Stephen Decatur, ο οποίος είχε αναγνωρίσει την αξία και την γενναιότητά του, αλλά και ως κατάσκοπος. Με το τέλος των επιχειρήσεων στην Αλγερία, και αφού ολοκλήρωσε την θητεία στον Αμερικανικό στόλο, ο Ναύαρχος Decatur του πρότεινε να πάει στην Ελλάδα, όπου είχε καταργηθεί η δουλεία. Στη συνέχεια φέρεται να δούλεψε στο καράβι ενός εμπόρου χαλιών πριν αυτό να βουλιάξει ξαφνικά στην Ελλάδα. Ξεβράστηκε σε μια παραλία κοντά στην Αθήνα και σώθηκε από μοναχούς που τον μετέφεραν στον Ηγούμενο Συμεών που του πρόσφερε καταφύγιο για να συνέλθει. Το 1827 ήρθε στην Ελλάδα ως βοηθός του Βρετανού Φιλέλληνα ναυάρχου Τόμας Κόχραν, τον οποίο ακολούθησε σε όλες τις στρατιωτικές επιχειρήσεις, πολεμώντας δίπλα στους Έλληνες αγωνιστές και μάλιστα έσωσε και μόνος του το πλοίο Σωτήρ.
Έμαθε γρήγορα και τα Ελληνικά ενώ και μετά το πέρας του πολέμου έμεινε στην Ελλάδα ως ελεύθερος άνθρωπος, έχοντας το σεβασμό των απελευθερωμένων Ελλήνων. Έτσι, ο Γουίλλιαμς πολέμησε ως μέλος του στόλου του Ελληνικού Ναυτικού του Λόρδου Κόχραν, συμμετέχοντας στη ναυμαχία της Ναυπάκτου και σε άλλες περιοχές στο πλαίσιο του Ελληνικού Αγώνα για την Ανεξαρτησία. Σε μία κρίσιμη στιγμή των συγκρούσεων ηγήθηκε μιας ομάδας Ελλήνων αγωνιστών και ανέλαβε τον έλεγχο του ελληνικού πλοίου «Σωτήρ», που ήταν ακυβέρνητο. Με την πράξη του αυτή έσωσε το πλοίο από αιχμαλωσία. Μάλιστα ανέλαβε ο ίδιος την λαγουδέρα συγκεντρώνοντας τα εχθρικά πυρά πάνω του. Κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων για την απελευθέρωση της Ναυπάκτου, ο Γουίλλιαμς τραυματίστηκε σοβαρά από θραύσμα κανονιού στο χέρι και στο πόδι και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο του Πόρου το οποίο είχε κατασκευαστεί με δωρεές της γνωστής οικογένειας φιλελλήνων Howe από τη Βοστώνη. Κατά την παραμονή του στην Ελλάδα ο Γουίλλιαμς συναντά, δουλεύει και πολεμάει μαζί με μεγάλους Φιλέλληνες όπως ο Λόρδος Βύρων (Lord George Gordon Byron), Τζορτζ Τζάρβις (George Jarvis) και άλλους, αφού ο Γουίλλιαμς συμμετείχε σε διάφορες μάχες και ναυμαχίες ακόμα και στην πολιορκία του Μεσολογγίου. Ο γενναίος αυτός Αφροαμερικανός Φιλέλληνας, αφιέρωσε τη ζωή του στον αγώνα των Ελλήνων. Είναι ο μοναδικός μαύρος σκλάβος ο οποίος αν και είχε ξεφύγει από τη σκλαβιά επέλεξε να αγωνιστεί για την ελευθερία ενός λαού αντί να επιλέξει μια ήρεμη ελεύθερη ζωή. Πέθανε το 1829 στην Ελλάδα, όπου έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του σαν ελεύθερος άνθρωπος σε μία ελεύθερη Ελλάδα.
Οι επιτύμβιες πλάκες των Γουίλλιαμς και Τζορτζ Τζάρβις μπορούν να βρεθούν στο προαύλιο της τότε Μητρόπολης του Άργους, στον Άγιο Ιωάννη το Πρόδρομο. Δεν είναι γνωστό, αν και γίνονται προσπάθειες να εξακριβωθεί, εάν πρόκειται για τους πραγματικούς τάφους ή απλώς για τις επιτύμβιες πλάκες τους και οι φιλέλληνες ήρωες είναι θαμμένοι κάπου αλλού. Για τον Αφροαμερικανό αυτόν από το καλοκαίρι του 2021 έχει εκφραστεί το ενδιαφέρον της ελληνικής ομογένειας και των ΑΧΕΠΑΝΣ για την εύρεση των οστών του, αλλά και την συγκέντρωση περισσοτέρων στοιχείων γύρω από την προσωπικότητά του.
Στις 27 Μαρτίου 2022, στις 9 το βράδυ διεξήχθη μια ενδιαφέρουσα τηλεδιάσκεψη, εκπροσώπων της ελληνικής Κοινότητας στις ΗΠΑ, ελλήνων επιστημόνων και τοπικών παραγόντων. Κατά την διάρκεια της τηλεδιάσκεψης μεταξύ άλλων ενισχύθηκε η ιδέα του σκαναρίσματος της περιοχής με ντρόουνς από την Εταιρία «Μέτρησις» Κρανιδίου, η πίεση για γρήγορη αδειοδότηση από την Εφορία Αρχαιοτήτων της Αργολίδας και το Υπουργείο Πολιτισμού, καθώς και η αναζήτηση στοιχείων τόσο από τα αρχεία Φιλελλήνων της Γερμανίας, της Αγγλίας, τις Γαλλίας καθώς και από το ιστορικό αρχείο της Κρήτης, όπως πρότεινε η αργείτισσα βιολόγος Μαρία Σταθογιάννη.
