Είναι διάχυτη στην κοινωνία, ακόμα και σήμερα, η πατριαρχική αντίληψη, από την εποχή του προπατορικού αμαρτήματος μέχρι σήμερα πως για όλα ευθύνεται η γυναίκα. Δυστυχώς μεγάλο ρόλο σ αυτό έχει παίξει η αμάθεια πολλών ιερέων που δεν δίσταζαν σε παλαιότερα χρόνια να ταυτίσουν την γυναίκα με τον ίδιο τον Διάβολο. Φράσεις όπως «διαβολογύναιο», «θηλυκός σατανάς» κλπ, φανερώνουν την αντίληψη που επικρατεί ακόμα και στις μέρες μας για την φύση της γυναίκας.
Οι χαρακτηρισμοί, «τα ζήταγε ο κώλος της», «προκαλούσε με την εμφάνισή της» ή οι φράσεις, όπως διατύπωσε πρόσφατα άμεσος συνεργάτης του δημάρχου Άργους και ο οποίος διεγράφη – απολύθηκε αστραπιαία «Το αθώο κορίτσι δεν ήξερε, δεν ρώταγε που πήγαινε; Άντε γιατί πολύ μας τα…. έχετε πρήξει με τις βιασμένες Παρθένες», πέρα από φαλλοκρατικές αντιλήψεις για την γυναίκα, αποτελούν δεκανίκι για κάθε βιαστή να πέσει στα μαλακά. Παράλληλα υποθάλπουν την ενδοοικογενειακή βία, με θύμα πάντα την γυναίκα, αφού είναι ένοχος εκ γενετής.
Η εποχή του Πάγκαλου, όπου ήταν μακριές οι φούστες και η μαντίλα αποτελούσε αξεσουάρ των γυναικών στην Ελλάδα, μπορεί να πέρασε χρονικά, όμως φαίνεται ότι υπάρχουν νοσταλγοί της, ταυτίζοντας το ντύσιμο με την σεξουαλική όρεξη, παραδόξως μόνο των γυναικών και όχι των αντρών, αφού αυτές φέρονται ότι τις αναφέρουν ως παράδειγμα κατά την διάρκεια της διδασκαλίας τους σε φοιτητές και φοιτήτριες.
Σύμφωνα με ανάρτηση φοιτητή του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου σε σύγγραμμα που δόθηκε από καθηγητή τους αναφέρεται: «…μια μελέτη που διεξήχθη στη Βιέννη της Αυστρίας, για τα ρούχα που φορούσαν οι γυναίκες που ήταν θαμώνες κέντρων διασκέδασης, έδειξε ότι σε ορισμένες ομάδες γυναικών (ειδικά για τις γυναίκες που ήταν στην πόλη χωρίς το ταίρι τους) το κίνητρο για αναζήτηση συντρόφου και τα επίπεδα σεξουαλικών ορμονών, συσχετίστηκαν με τις πτυχές της ενδυμασίας, ειδικά η επιφάνεια του γυμνού σώματος που ήταν εκτεθειμένη στα βλέμματα των άλλων και η παρουσία διαφανών υφασμάτων, στα χέρια και στα πόδια. Κατά συνέπεια, μέχρι ενός ορισμένου σημείου, η ενδυμασία εκπέμπει μηνύματα για το ερωτικό ενδιαφέρον».
Αντίλογος στην άγνωστη –δεν αναφέρεται από ποιόν και πότε – μελέτη της Βιέννης δεν υπάρχει. Επομένως την επόμενη φορά που κάποια γυναίκα θα πάει με τις φίλες της σε κάποιο μπαράκι, να φορέσει μακριά φούστα και κλειστό ντεκολτέ μέχρι τον λαιμό, κι αν δυνατόν με μια πάνα να ζουλήξει τα στήθη της πάνω στο σώμα για να μην προεξέχουν και δημιουργούν εντυπώσεις του στιλ, «έρχεται γυρεύοντας για να βρει ερωτικό σύντροφο».
Αυτοί οι αναχρονισμοί μαζί με άλλα, δεν ακούγονται σε καφενεία αλλά φέρονται να διδάσκονται σε παιδιά 17-18 ετών στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου. Αν αυτά αληθεύουν θα πρέπει η σύγκλητος του Πανεπιστημίου να αποβάλει δια παντός από την επιστημονική κοινότητα όχι μόνο όλους όσους διδάσκουν τέτοια ανηθικότητα και μισογυνισμό, αλλά και όσους τους καλύπτουν. Σε κάθε περίπτωση το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου θα πρέπει να πάρει θέση και να μην αφήσει ερωτηματικά να αιωρούνται για το ότι συμβαίνει μέσα στον χώρο του.
(Άκης Ντάνος)
