Ένα θαλάσσιο κήτος εντόπισαν το πρωί της Κυριακής περιπατητές στην παραλία της Πλάκας Δρεπάνου στο Τολό. Συγκεκριμένα το περίεργο κήτος φαίνεται ότι είχε εγκλωβιστεί στην περιοχή κοντά στο κάμπινγκ Καστράκι, και για πολλές ώρες αναδυόταν από τη θάλασσα και μετά εξαφανιζόταν και πάλι κάτω από το νερό.
Το ζευγάρι που περπατούσε στην ακτή είδε και κατέγραψε με το κινητό του τηλέφωνο το κήτος, θεωρώντας ότι πρόκειται για μία φάλαινα με το μικρό της, αφού κάποια στιγμή παρατήρησαν και ένα μικρότερο, δίπλα στο μεγάλο.
Αμέσως ειδοποίησαν το Λιμεναρχείο Ναυπλίου, που έσπευσε στο σημείο, ενώ ένας ψαροντουφεκάς που κολυμπούσε προσπάθησε να το πλησιάσει, όμως δεν κατάφερε να το βρει.
Video
Στο ερασιτεχνικό βίντεο φαίνεται το μυστήριο κήτος να αναδύεται από το νερό κοντά στα βράχια που βρίσκονται κατά μήκος της παραλίας της Πλάκας Δρεπάνου, στο ύψος της Αρχαίας Ασίνης, ενώ στο τέλος φαίνεται ο ψαροντουφεκάς που επιχειρεί να το πλησιάσει χωρίς επιτυχία.
Παρακολουθεί το Λιμεναρχείο
Το Λιμεναρχείο Ναυπλίου που ειδοποιήθηκε από το ζευγάρι των περιπατητών το πρωί της Κυριακής, παρακολουθεί το φαινόμενο, όπως τους είπαν οι Λιμενικοί.
Πρόσφατα, ένα απίστευτο θέαμα είχαν αντικρύσει οι κάτοικοι του Αλίμου, καθώς μια φάλαινα μωρό κολυμπούσε στα ρηχά έχοντας πιθανότατα χάσει τον προσανατολισμό της.
Παλιότερα, μία νεκρή φάλαινα ξεβράστηκε στην ακτή του Μαράθου. Το λυπηρό αυτό θέαμα συγκέντρωσε τα βλέμματα των περαστικών.
Θυμήθηκαν την «Χαρούλα» οι ντόπιοι
Στην περιοχή του Τολού είχε εμφανιστεί πριν πολλά χρόνια, το 2001 μια φάλαινα, η οποία κολυμπούσε για αρκετές ημέρες στα νερά του Αργολικού Κόλπου και έγινε τόσο αγαπητή στους κατοίκους, που της έδωσαν και το όνομα “Χαρούλα”. Εκείνη την εποχή, πολλοί δεν αρκέστηκαν να την θαυμάζουν από την ακτή, αλλά με βάρκες την είχαν πλησιάσει και την είχαν μαγνητοσκοπήσει. Γύρω της είχαν ξεσπάσει διαμάχες σε πολλά… μέτωπα. Ψαράδες, εναντίον καϊκιών για το ποιος θα την πλησιάσει πιο κοντά, αρμόδιοι εναντίον αναρμοδίων, ειδικοί εναντίον των οπερατέρ των καναλιών και των ανθρώπων που θέλουν να δουν από κοντά το σπάνιο, για τα δικά μας νερά, κήτος, και πάει λέγοντας…
Όπως είχε πει τότε ο κ. Αλέξανδρος Φραντζής, δρ Βιολογικής Ωκεανογραφίας και πρόεδρος στο Ινστιτούτο Κητολογικών Ερευνών «Πέλαγος, η παρουσία μεγάλων κητών (φαλαινών ή φυσητήρων) στις ακτές της Ελλάδας δεν είναι σπάνια. «Έχουμε δει και καταγράψει πτεροφάλαινες μήκους μέχρι και 24 μέτρα, φυσητήρες μέχρι 18 μέτρα και άλλα κητώδη, πολύ μεγαλύτερα, τα οποία φαίνεται πως ζουν μόνιμα στα ελληνικά νερά. Βέβαια, η μεγάπτερη φάλαινα στο Τολό, ήταν εξαιρετικό φαινόμενο, καθώς το είδος αυτό δεν ζει στη Μεσόγειο, αλλά στον Ατλαντικό και τον Ειρηνικό Ωκεανό. Στη Μεσόγειο έχει εμφανιστεί και καταγραφεί μόνο 4 ή 5 φορές, και η μία από αυτές τον περασμένο αιώνα. Στην Ανατολική Μεσόγειο, δε, και συνεπώς στην Ελλάδα, δεν έχει κάνει την εμφάνισή της ποτέ έως τώρα».
Τα κητώδη στις Ελληνικές θάλασσες
Όπως αναφέρει το wwf η θάλασσα της Ελλάδας κρύβει πολλά και μεγαλειώδη μυστικά. Τα κητώδη, αυτά τα υπέροχα πλάσματα, είναι ίσως από τα μεγαλύτερα μυστήρια και θαύματά της. Μικρές κοινωνίες, αξιοθαύμαστοι θηρευτές, ντροπαλοί δύτες, μητρική στοργή, μοναχικά αρσενικά. Όλα αυτά συνυπάρχουν κάτω από τον βυθό της Μεσογείου και διατηρούν με μαγικό τρόπο το νήμα της ισορροπίας στη θάλασσα και στο περιβάλλον μας.
Αν κάτι συνδέει τα κητώδη περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι ο ήχος. Η επιβίωσή τους κυριολεκτικά εξαρτάται από αυτόν. Πτεροφάλαινες, δελφίνια, φυσητήρες, φώκαινες και ζιφιοί έχουν ένα ηχοεντοπιστικό σύστημα, σαν σόναρ, το οποίο και χρησιμοποιούν για να βρίσκουν την τροφή τους, να προσανατολίζονται και να επικοινωνούν μεταξύ τους. Χάρη σε αυτό, ζώα όπως οι φυσητήρες που καταδύονται σε βάθη μέχρι και 1.500 μ. που δεν έχει φως, μπορούν να «βλέπουν» στο απόλυτο σκοτάδι.
Αυτός ο θαυμαστός υδάτινος κόσμος απειλείται. Αν χαθεί η ισορροπία του, κινδυνεύει η θάλασσα συνολικά και επομένως εμείς οι ίδιοι. Τι θα ήταν άλλωστε η Ελλάδα χωρίς μια υγιή και καταγάλανη θάλασσα. Πάνω από το 80% των ψαριών της Μεσογείου υπεραλιεύονται, με αποτέλεσμα τα χαρισματικά αυτά είδη να μην βρίσκουν πλέον τροφή το ίδιο εύκολα. Συχνά πιάνονται στα δίχτυα των ψαράδων και ξεψυχούν μπλεγμένα σε αυτά ή θανατώνονται. Ταυτόχρονα, απειλούνται από τη ναυσιπλοΐα, τις σεισμικές δραστηριότητες που σχετίζονται με τον εντοπισμό υδρογονανθράκων και τις στρατιωτικές ασκήσεις με σόναρ.
Διαβάστε Ακόμα:
