Από την κρίση που δημιούργησε στις Αγροτικές δραστηριότητες ο πρόσφατος παγετός στη χώρα αλλά & ειδικότερα στην Αργολίδα, μπορεί να προκύψει η ευκαιρία για μια νέα αρχή προκειμένου να μην εγκαταλειφθούν οι καλλιέργειες οι οποίες είτε άμεσα είτε έμμεσα αλλά τελικά συνολικά, αποτελούν σημαντικό παράγοντα αύξησης του Ακαθαρίστου Εθνικού Προϊόντος.
Βεβαίως μέχρι να γίνουν τα παρακάτω προτεινόμενα ή εν πάση περιπτώσει κάποιες άλλες οργανωμένες & στοχευμένες εθνικές προσπάθειες, η πολιτεία άμεσα χρειάζεται να «σκύψει» με αποζημιώσεις, φορολογικές & άλλες παρεμβάσεις μείωσης του κόστους παραγωγής, στο πλευρό των Αγροτών & του Εργατικού δυναμικού που εξαρτάται απ’ αυτούς.
Προτείνουμε παράλληλα με τα παραπάνω, η πολιτεία με τ’ όργανά της να προχωρήσει σε καταγραφή των υπαρχόντων δεδομένων με την σύνταξη ΟικονομοΤεχνικής μελέτη & Στατιστικής ανάλυσης, από συλλογή στοιχείων που στόχο θα έχουν την χάραξη νέας Εθνικής Αγροτικής Ανάπτυξης προκειμένου να βελτιώσει: την ανταγωνιστικότητα της γεωργίας, της κτηνοτροφίας & της δασοκομίας, την ποιότητα του περιβάλλοντος και της υπαίθρου, τη ζωή των αγροτικών περιοχών, και τη διαφοροποίηση των αγροτικών οικονομιών.
Με μια πρόχειρη ματιά “βλέπουμε” ως αναγκαία στατιστικά στοιχεία για την χαρτογράφηση των δεδομένων & των αναγκών εξέλιξης:
1.το μέγεθος των γεωργικών εκμεταλλεύσεων με βάση τη γεωργική τους έκταση, αλλά & το οικονομικό μέγεθος με βάση την τυπική παραγωγή, με άλλα λόγια, την αξία της γεωργικής παραγωγής σε τιμές παραγωγού.
- το συνολικό εργατικό δυναμικό των γεωργικών εκμεταλλεύσεων, των τακτικών εργαζομένων πλήρους απασχόλησης και των άλλων, μετρούμενων σ’ Ετήσιες Μονάδες Εργασίας που όχι μόνο παράγουν αλλά συγχρόνως καταναλώνουν αυξάνοντας την ζήτηση προϊόντων άρα & την παραγωγή τους,
- τις Μονάδες εκτρεφόμενου ζωικού κεφαλαίου προκειμένου η Κτηνοτροφία ν’ αποκτήσει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα σε σχέση με τις δυνατότητες που δίνει (αν δίνει) η χρήση γης,
- την Γεωργική χρήση γης σε στρέμματα ή εκτάρια, είτε ως αμιγώς γεωργική εκμετάλλευση είτε ως δασική έκταση, είτε τις μόνιμες χορτολιβαδικές εκτάσεις (που αποτελούνται από βοσκοτόπους, λιβάδια και άγονους βοσκοτόπους).
Τις μόνιμες καλλιέργειες, όπως οι αμπελώνες, τα ελαιόδεντρα και οι οπωρώνες, αλλά & τα “οικογενειακά μποστάνια”!
Τις αρόσιμες γαίες (στις οποίες περιλαμβάνεται η γη για την καλλιέργεια δημητριακών και άλλες αρόσιμες γαίες).
Αυτά & άλλα μπορούν ν’ απαντηθούν εφ’ όσον καταγραφούν, μόνο από την ασκούμενη «πίεση» των οργανωμένων ομάδων παραγωγών, ώστε να υλοποιηθούν από τις εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες, αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα τις προκλήσεις της ασφάλειας των τροφίμων, της κλιματικής αλλαγής, της ανάπτυξης των θέσεων εργασίας στις αγροτικές περιοχές, της προώθησης έξυπνης, βιώσιμης και χωρίς αποκλεισμούς Ανάπτυξης…
Οι κάθε είδους αποζημιώσεις ή επιδοτήσεις, όπως για μείωση του κόστους παραγωγής είναι προσωρινές & αναγκαίες αλλά όχι μακροπρόθεσμα βιώσιμες λύσεις!
Διαφορετικά, μετά από 40 χρόνια θα λέμε τα ίδια όπως λέγαμε τα προηγούμενα 40, … αποζημίωση εδώ & τώρα από τις φυσικές καταστροφές ενός κεφαλαίου μη ανταγωνιστικού & εν τέλει ημιαποδοτικού σε σχέση με τους απασχολούμενους πόρους (γη-εργαζόμενοι-δάνεια-επιδοτήσεις), επειδή διαχρονικά δεν εξελίχθηκε στις διαρκώς μεταβαλλόμενες οικονομικές συνθήκες!
Για την Ν.Ε. Αργολίδας
Λεωνίδας Ζ. Κουτσογιάννης
Οικονομολόγος Μελετητής
