Δυό χρόνια Πανδημίας ήταν αρκετά να διακρίνουμε την νέα μορφή βίαιης συσσώρευσης του πλούτου που επιχειρεί ο καπιταλισμός. Δεν ξέρω αν ο ιός είναι βιομηχανικό κατασκεύασμα ή αν προήλθε μόνος του από φυσική μετεξέλιξη ενός προηγούμενου, ούτε ίσως το μάθουμε ποτέ. Αυτό όμως που δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς είναι η ίδια η πανδημία και οι επιπτώσεις της στην οικονομική και πολιτική ζωή.
Όταν στο ξέσπασμα της Πανδημίας είχα αναφερθεί στους λάθους χειρισμούς με τις απαγορεύσεις που επέβαλε η κυβέρνηση στην κοινωνία και στην οικονομία κάποιοι ωρύονταν πως τέτοιες επόψεις όχι μόνο δεν στέκουν αλλά κάνουν κακό στην οικονομία. Χωρίς ανάγκη ρεβανσισμού, από την δικαίωση των απόψεών μου, δεν θα αναφερθώ ονομαστικά σε αυτούς που κρύβονταν πίσω από τις πλάτες του κυβερνώντος κόμματος.
Ο καθένας έχει δικαίωμα στην άποψη, αρκεί φυσικά να επιχειρηματολογεί και να μην βγάζει άναρθρες κραυγές και «δεκάρικες» συνωμοσιολογικές σκέψεις. Μερικές φορές δεν χρειάζεται να αναφερθούμε στο αυταπόδεικτο, ότι ο χειρισμός της κρίσης με τις παλινδρομήσεις σχετικά με την χρήση ή όχι της μάσκας, το άνοιξε κλείσε των σχολείων, το άνοιξε στην σεζόν και κλείσε εκτός σεζόν για διάφορες επιχειρήσεις, δεν κολλάνε – κολλάνε και οι εμβολιασμένοι και τόσα ακόμα, για να αντιληφθούμε την προσπάθεια χειραγώγησης.
Ποια άλλη κυβέρνηση θα έβαζε στο περιθώριο 7000 υγειονομικούς, γιατί είναι ανεμβολίαστοι, γνωρίζοντας ότι και οι ίδιοι οι υπάρχοντες εμβολιασμένοι μεταφέρουν το ίδιο καλά τον ιό με τους ανεμβολίαστους; Πόσο ποιο απλά και ασφαλή θα ήταν τα πράγματα αν τον πακτωλό χρημάτων που διαθέτει στα μμε να χτυπιόνται πως ακόμα και η ανεμβολίαστη γάτα μπορεί να μεταδώσει τον ιό στο καναρίνι του γείτονα, τον διέθετε για δωρεάν τεστ, των μοριακών συμπεριλαμβανομένων, σε όλους τους εργαζόμενους;
Οι μάσκες βεβαίως και τα τεστ δεν προωθούν πολιτικές και κρύβουν τα στόματα. Βουβαίνουν τον συνδικαλισμό και τις διεκδικήσεις. Μηδενίζουν την Δημοκρατία με τις δια τηλεφώνου ή χωρίς ακροατήριο συνελεύσεις των Δήμων. Αντιπροσώπευση με τον φερετζέ του τρόμου του ιού. Και η οικονομία; Ποιος νοιάζεται από τους νεοολιγάρχες γι αυτήν. Αναρωτήθηκε κανείς γιατί μία στις δύο επιδοτούμενες θέσεις μένει κενή; Όταν ο ΟΑΕΔ, όπως έγραφε η Καθημερινή στις 2/1/2022, προσέφερε 86.904 θέσεις αλλά έγιναν μόνο 42.614 προσλήψεις;
Βαδίζουμε σε μια νέα συσσώρευση πλούτου και ο καπιταλισμός με μεγάλη επιτυχία χωρίζει τους πολίτες σε ανεμβολίαστους και εμβολιασμένους, όπως τους χώριζε παλιότερα σε εθνικόφρονες και προδότες. Το νέο απαρτχάιντ χτίζεται βήμα βήμα, με τρόμο θανάτου, πάνω σε εμβόλια και συνωμοσιολογίες. Ο εμβολιασμός είναι προσωπική επιλογή του καθενός μας και κανείς δεν επιτρέπεται να την επιβάλει στον άλλο. Προσωπικά επέλεξα και την Τρίτη δόση γιατί έτσι έκρινα σωστό κι όχι γιατί μου το επέβαλε η κάθε απαγόρευση εξόδου. Οποιοσδήποτε εξαναγκασμός είναι έλεγχος και κατάργηση της προσωπικότητας του πολίτη.
