–
Τον Σεπτέμβριο του 2022 συμπληρώνονται εκατό χρόνια από την πυρπόληση της Σμύρνης και τη Μικρασιατική Καταστροφή. Πάνω από 1.500.000 Έλληνες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες των προγόνων τους στην Μικρά Ασία και να έρθουν σαν πρόσφυγες στην Ελλάδα.
της Δήμητρας Λυμπεροπούλου*
Μία εθνική επέτειο, όπως αυτή των 100 χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή, που έχει αφήσει τραυματικό αποτύπωμα στη συλλογική συνείδηση, όχι μόνον των Μικρασιατών που ξεριζώθηκαν από τη γενέθλια γη τους, αλλά και όλων των Ελλήνων.
Το 1922, εκατό χρόνια μετά την Καταστροφή και την άφιξη των Μικρασιατών Ελλήνων, μας καλεί σε αναστοχασμό και ομοψυχία, την οποία απαιτεί και η εποχή μας.
Το 2022 αποτελεί χρονιά ορόσημο, τόσο για τον οφειλόμενο ιστορικό αναστοχασμό όσο και για την αναγνώριση της τεράστιας προσφοράς των Μικρασιατών στον πολιτισμό, στην οικονομία και στον εκσυγχρονισμό του ελληνικού κράτους.
Είναι καθοριστική η συμβολή των Μικρασιατών προσφύγων στην αύξηση της βιομηχανικής παραγωγής στον ελλαδικό χώρο μέσω των επιχειρήσεων ταπητουργίας και κλωστοϋφαντουργίας που έστησαν, αξιοποιώντας την τεχνογνωσία και το επιχειρηματικό τους πνεύμα.
Αξίζει να αναφέρουμε τον υψηλό συμβολισμό της επετείου αυτής της τραγωδίας, αλλά και στον εξαιρετικά σημαντικό ρόλο που διαδραμάτισαν οι Έλληνες της Μικράς Ασίας στην νεότερη και σύγχρονη Ελληνική Ιστορία.
Η Ελλάδα που ζούμε σήμερα, κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει, ότι γεννήθηκε το 1922 μέσα από τις στάχτες της Σμύρνης. Ότι η κατεστραμμένη οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά Ελλάδα του 1922 αναγεννιέται με την τεράστια συμβολή των προσφύγων σε όλους τους χώρους.
Οι πρόσφυγες εκείνης της εποχής, που ξεριζώθηκαν, ρίζωσαν εδώ και συνέβαλαν αποφασιστικά στην οικοδόμηση της σύγχρονης Ελλάδας.
Μήπως πρέπει επιτέλους να δούμε λίγο διαφορετικά αυτή την επέτειο, να κινηθούμε σε ένα άλλο πλαίσιο που θα ξεφεύγει από τις συνηθισμένες αναφορές στις Χαμένες Πατρίδες και να μελετήσουμε πραγματικά και σε βάθος τη θαυμαστή Μικρασιατική ιστορία;
Μήπως να θίξουμε το θέμα των αποζημιώσεων τις οποίες δικαιούνταν από τις διεθνείς συμβάσεις αλλά που δεν καταβλήθηκαν ποτέ πλήρως.
Η γενιά που ‘ζησε το χαμό, πάει έφυγε. Οι επόμενες γενιές οφείλουν να μαθαίνουν από την Ιστορία, να θυμούνται από τις διηγήσεις και να κρίνουν αθώους και φταίχτες.
Μικρασία 1922 και ο Ελληνισμός ξεριζώνεται, σφαγιάζεται, εξανδραποδίζεται.
Ελλάδα 2022, έχει ηθική υποχρέωση τουλάχιστον να μην ξεχάσει.
*Η Δήμητρα Λυμπεροπούλου είναι: Περιφερειακή Σύμβουλος Πελοποννήσου, Eπικεφαλής παράταξης & Τhink τank (δεξαμενής σκέψης), Πράσινη – Πελοπόννησος – Οικολογική
