Τα παιδιά στο Λεωνίδιο λένε τα τσακώνικα κάλαντα (Βίντεο)

Η τσακωνική διάλεκτος είναι μια γλώσσα που χάνεται, με περίπου 2.000 ομιλητές και θεωρείται ότι προέρχεται από τη δωρική διάλεκτο της αρχαίας ελληνικής.

Πα 24 Δεκ 2021 – 22:37

anagnostis newsroom

Χρόνος ανάγνωσης

1 λεπτό

1 σχόλιο

Τα παιδιά στο Λεωνίδιο λένε τα τσακώνικα κάλαντα την Παραμονή των Χριστουγέννων. Η τσακωνική διάλεκτος ομιλείται στην περιοχή της νότιας Κυνουρίας της Αρκαδίας στην Πελοπόννησο, στον ορεινό Πάρνωνα και στις κοντινές ακτές του Αργολικού κόλπου και θεωρείται ότι προέρχεται από τη δωρική διάλεκτο της αρχαίας ελληνικής.

Είναι μια γλώσσα που χάνεται, με περίπου 2.000 ομιλητές.

Βίντεο: istorima

Κάλαντα Τσακωνιάς

Καλάν αργάν αρχόγκοι μι, καλέ ταν τζέα νιούμου,
καλάν υγείαν να ‘χετε, εμού τσαι όλοι τα χώρα.

Σάμερε α νιούτα θα ένι ατσά, ατσά θα ένι τσαι α μέρα,
ατσέ υζέ θα γενατεί, τσαι βασιλία του κόσμου.

Φορέτε γκιούματα χρυσά, τον άγιε όλοι να ζάμε,
να ποίομε προστσύνημα, τα χάρζη τα Δεσποίνη.

–

Καλήν εσπέραν άρχοντες, καλό στο σπιτικό σας,
καλή υγεία να ‘χετε, εσείς κι όλοι στη χώρα.

Σήμερα η νύχτα θα είναι μεγάλη, μεγάλη θα είναι κι η μέρα,
μεγάλος γιος θα γεννηθεί και βασιλιάς του κόσμου.

Φορέστε ενδύματα χρυσά, στην εκκλησία όλοι να πάμε,
να κάνουμε προσκύνημα στη χάρη της Παναγίας.

Όλες οι ειδήσεις στο Google News. Εγγραφή στο Newsletter‘.
Like στη σελίδα μας στο Facebook. Ακολούθησε μας στο Twitter.
Οι τελευταίες Ειδήσεις του anagnostis.org από την Πελοπόννησο. Τι συμβαίνει στην Αργολίδα. Τα νέα σε Άργος, Ναύπλιο, Επίδαυρο, Ερμιονίδα.

Σχόλια

Ένα σχόλιο

Ευάγγελος Αλεξανδρής

24 Δεκ 2021 – 22:58

To οίκημα που γυρίστηκε το βίντεο είναι το παλιό δημοτικό σχολείο του Πραστού, ο οικισμός που ερημώθηκε και καταστράφηκε εντελώς από τις Αιγυπτιακές ορδές και τακτικό στρατό (δυτικού τύπου) του Ιμπραήμ. Πολλοί κάτοικοι μαζεύτηκαν στη Μεσσηνία και από εκεί πουλήθηκαν στα σκλαβοπάζαρα της εποχής. Γι’ αυτό ακόμα σήμερα η Πελοπόννησος παραμένει μια αραιοκατοικημένη περιοχή, περίπου ίδια σε έκταση με τη Σικελία αλλά με υποδεκαπλάσιο πληθυσμό!
Όσοι Πραστιώτες σώθηκαν φεύγοντας έγκαιρα από την περιοχή των επιδρομέων, κατέφυγαν στα ορεινά του Πάρνωνα, σε σπηλιές κυρίως και μετά την κυβέρνηση και τις πολιτικές ανοικοδόμησης του Καποδίστρια με τη βοήθεια των Φιλελλήνων και τα τρόφιμα των Αμερικανών, κατέβηκαν στον κάμπο των Πρασιών, στο Λενίδι. Στη συνοικία λοιπόν του Πραστού, στο Λεωνίδιο, ζούσαν οι παππούδες μου και οι θείοι μου, εκεί έζησα τα παιδικά μου χρόνια μαζί με τα παιδιά του Δημοτικού σχολείου που ήταν ακριβώς δίπλα από το σπίτι του θείου μου, του Κακαούζου, ιστορικό πρόσωπο και μνήμη του χωριού.
Η ιστορία ζει μαζί μας, μέσα μας, στη γλώσσα μας, στα μνημεία μας, στον τρόπο ζωής μας… είναι χαρά να ερευνά κάποιος το παρελθόν του, δύναμη να κυβερνά το παρόν και να διεκδικεί δημιουργικά το μέλλον. Τα νέα παιδιά που ασχολούνται με βιωματική γνώση, με τα παραδοσιακά ήθη και έθιμα, διευρύνουν μετά το γνωστικό πεδίο τους σε επιστημονικές βάσεις, είναι ο πλούτος μας, η μοναδική μας ελπίδα να υπάρξει πολιτισμική συνέχεια.