Το καλοκαίρι του 1955, ο Robert McCabe, ένας νεαρός Αμερικανός μόλις 20 ετών, έλαβε μια απλή αποστολή από τον καθηγητή Alan John Bayard Wace: να δημιουργήσει ένα φωτογραφικό αρχείο για τις Μυκηνες με την κάμερα Rolleiflex και την ταινία Plus-X.
Επιμέλεια: Κωνστανίνος Τζιαμπάσης
Ο Alan John Bayard Wace ήταν επικεφαλής των ανασκαφών που διεξήγαγε η Βρετανική Αρχαιολογική Σχολή της Αθήνας στις Μυκήνες από τότε που του δόθηκε η επίσημη άδεια ανασκαφών από το 1920, ως Διευθυντής της Βρετανικής Σχολής της Αθήνας.
Ο Robert McCabe τράβηξε περίπου 200 φωτογραφίες εκείνη τη χρονιά, ένας μικρός αριθμός ίσως για τα σύγχρονα ψηφιακά πρότυπα, αλλά ένα μεγάλο και ολοκληρωμένο ρεκόρ παρ’ όλα αυτά.
Μια on line έκθεση φωτογραφίας του Robert McCabe ανέβασε για αυτή την περίοδο το Μουσείο Κλασικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου του Cambridge, με τίτλο: Μυκήνες: από τον μύθο στην ιστορία. Αυτή η έκθεση παρουσιάζει περίπου πενήντα από αυτές τις φωτογραφίες, αποτυπώνοντας ένα ασπρόμαυρο αρχείο τόπου και της θέσης των Μυκηνών στο ευρύτερο τοπίο – ένα τοπίο στις φωτογραφίες του McCabe τόσο από αρχαιολόγους όσο και από ντόπιους, των οποίων οι αλληλεπιδράσεις και οι ιστορίες περιγράφονται στις λεζάντες.
Οι φωτογραφίες αυτής της έκθεσης προσφέρουν μια εικόνα της συνάντησης μύθου και ιστορίας. Οι Μυκήνες κατέχουν ιδιαίτερη θέση τόσο στην ελληνική μύθολογία όσο και στην ελληνική ιστορία.
Οι ιστορίες των ανθρώπων και των μυκηναίων βασιλιάδων της υφαίνονται μέσα από την αρχαία αφήγηση της Ιλιάδας του Ομήρου μέχρι και τις τραγωδίες του Αισχύλου και του Σοφοκλή και όχι μόνο. Αυτές οι ιστορίες λένε για ένα μακρινό παρελθόν, για μια πόλη που διοικείται από μια οικογένεια γεμάτη διχόνοια και προδοσία: ο Αγαμέμνονας, ο οποίος οδήγησε τις ελληνικές δυνάμεις εναντίον της πόλης της Τροίας για να υπερασπιστεί την τιμή του αδελφού του Μενέλαου, για να σκοτωθεί μόλις επιστρέψει στην πατρίδα του. από την ίδια του τη γυναίκα, την Κλυταιμνήστρα, και τον εραστή της.
Ο ίδιος ο αρχαιολογικός χώρος βρίσκεται στη βορειοανατολική Πελοπόννησο στην Ελλάδα. Οι Μυκήνες ήταν ένα ισχυρό κέντρο παραγωγής και διοίκησης της Εποχής του Χαλκού, με κυριαρχία στις γύρω περιοχές του Αργολικού κάμπου.
Τα ερείπια ενός ανακτορικού συγκροτήματος, με ναούς, αποθήκες, εργαστήρια χειροτεχνίας και κατοικίες που περιβάλλονται από επιβλητικά οχυρά τείχη, μαρτυρούν μια ακμάζουσα πόλη. Πέρα από την ακρόπολη, τάφοι και δρόμοι συνέδεαν το κέντρο με την τοποθεσία του και όχι μόνο, αφού η πόλη έλεγχε εμπορικούς δρόμους τόσο στη θάλασσα όσο και στη στεριά.
Το 1999, η UNESCO έκρινε τις Μυκήνες ως μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς, υπογραμμίζοντας την επίδραση που είχε και συνεχίζει να έχει η τοποθεσία στην ευρωπαϊκή τέχνη και λογοτεχνία για περισσότερες από τρεις χιλιετίες. Το 2020 συμπληρώθηκαν εκατό χρόνια από τις βρετανικές ανασκαφές στις Μυκήνες, υπό τη διεύθυνση του Alan Wace.
Για περισσότερες πληροφορίες ΕΔΩ
