Οργανωμένη προσπάθεια γίνεται από μεσίτες και βιοµηχανία για χειραγώγηση των τιμών αγοράς του ελαιολάδου, πιέζοντας τις τιµές παραγωγού που χάνουν προς το παρόν τα κεκτηµένα της ανόδου των προηγούµενων µηνών.
Οι ισορροπίες ωστόσο στην αγορά είναι τέτοιες που αφήνουν ελάχιστα περιθώρια για διατήρηση των τιµών στα επίπεδα των 3,20 έως 3,40 ευρώ , δεδοµένης της µικρής παραγωγής τόσο στην Ελλάδα όσο και στη γειτονική Ιταλία.
Ενδεικτικά αναφέρεται ότι Μεσσηνία και Λακωνία αναµένουν παραγωγές µικρότερες έως και 70% συγκριτικά µε τα δεδοµένα της περσινής χρονιάς. Ειδικά στη Λακωνία, οι παραγωγοί καθυστερούν τη συγκοµιδή αφού ακόµα οι συντελεστές είναι υψηλοί, κάτι που συνεπάγεται -πέραν των µειωµένων ποσοτήτων που θα µπουν στις δεξαµενές- έλλειψη σε φρέσκα ελαιόλαδα. Μειωµένη παραγωγή αποδεικνύεται και αυτή της Κρήτης. Υπό αυτήν την έννοια, η αγορά ελαιολάδου δεν µπορεί παρά να τονωθεί τις επόµενες εβδοµάδες και µήνες, ειδικά όσο η αγορά θα βλέπει πως τα αποθέµατα περιορίζονται και η αναπλήρωσή τους γίνεται µε το σταγονόµετρο.
Αντίστοιχη είναι και η εικόνα της Ιταλίας, όπου οι τιµές παραγωγού υποχώρησαν για δεύτερη συνεχόµενη εβδοµάδα ακόµα και κάτω από τα 4 ευρώ το κιλό, σε µια εξέλιξη που κάνει πλέον αναλυτές της εκεί αγοράς να εντοπίζουν σαφείς ενδείξεις χειραγώγησης των τιµών. Αναφέρεται ότι τα αποθέµατα έξτρα παρθένων ελαιολάδων της Ιταλίας µέχρι και τις αρχές Νοέµβρη, βρίσκονταν στους 57.000 τόνους, όταν την αντίστοιχη περίοδο το 2020 ξεπερνούσαν τους 90.000 τόνους. Τα νούµερα αυτά δείχνουν ότι σε καµία περίπτωση δεν υφίσταται ζήτηµα «υψηλών αποθεµάτων» όπως κυκλοφορεί εδώ και µερικές εβδοµάδες στα παραγωγικά κέντρα της Ελλάδας και της Ιταλίας. Με άλλα λόγια, τα θεµελιώδη της αγοράς δεν δικαιολογούν αυτή τη ραδγαία υποχώρηση των τιµών.
Ήδη από την περασµένη εβδοµάδα, η Agrenda απέδιδε το πισωγύρισµα σε εµπορικά τεχνάσµατα. Πλέον, στην Ιταλία γίνεται λόγος για πιέσεις µεσαζόντων που δεν θέλουν να χαλάσουν χατίρι στους µεγάλους παίκτες της λιανικής, οι οποίοι δεν θέλουν να αυξήσουν τις τιµές στο ράφι, ούτε όµως να απορροφήσουν οι ίδιοι την ενίσχυση της τιµής στην α’ ύλη. Με αντίστοιχη λογική προσεγγίζουν την αγορά και οι µεγάλες βιοµηχανίες, οι οποίες ήδη έχουν απορροφήσει τις ανατιµήσεις στα υλικά εµφιάλωσης και προσπαθούν τώρα να βγάλουν τα σπασµένα αγοράζοντας όσο πιο φθηνά µπορούν ελαιόλαδο.
