«Έχουμε ξεπεράσει τις κόκκινες γραμμές» επισημαίνουν τα μέλη της Πανεπιστημιακής Κοινότητας στην Πάτρα μετά τη χθεσινή νέα επίθεση αδέσποτων σκύλων σε μεταπτυχιακούς φοιτητές.
Ο ένας φοιτητής μάλιστα χρειάστηκε να μεταφερθεί στο Πανεπιστημιακό νοσοκομείο. Είναι η τρίτη επίθεση που δέχονται μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας την τελευταία εβδομάδα. Παρ’ όλα αυτά καμία από τις αρμόδιες αρχές δεν ανταποκρίθηκε στις εκκλήσεις της Πρυτανικής Αρχής για παρέμβαση και λήψη μέτρων.
Στο νοσοκομείο φοιτητής
Ενδεικτική είναι η περιγραφή του καθηγητή του Τμήματος Επιστημών της Εκπαίδευσης και Κοινωνικής Εργασίας, Χρήστου Θ. Παναγιωτακόπουλου το μεταπτυχιακό μάθημα του οποίου είχαν πάει να παρακολουθήσουν οι δύο φοιτητές θύματα της αγέλης. «Σήμερα το πρωί 9 (χθες) στις 9.00 είχαμε μάθημα σε μεταπτυχιακό πρόγραμμα στο Τμήμα Επιστημών της Εκπαίδευσης και Κοινωνικής Εργασίας.
Την ώρα της προσέλευσης, αγέλη σκύλων που περιφέρεται στο Πανεπιστήμιο επιτέθηκε σε μία φοιτήτρια και σε ένα φοιτητή. Ευτυχώς, τη φοιτήτρια την τραυμάτισε εντελώς ελαφρά. Ο φοιτητής όμως μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο για αντιλυσσικό ορό, επειδή το τραύμα του ήταν σοβαρότερο. Το νοσοκομείο δεν διέθετε αντιλυσσικό ορό. Έπρεπε να βρεθεί ο ορός από φαρμακείο της πόλης και η ένεση μετά να γίνει στο Νοσοκομείο, κάτι που δημιούργησε περαιτέρω ταλαιπωρία».
Η επίθεση σε καθηγητή
Το προχθεσινό θύμα των αδέσποτων ήταν ο επίκουρος Καθηγητής στο Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων, Χρήστος Λίβας. Ο ίδιος περιγράφει: «Είχα μάθημα στην αίθουσα ΠΑΜ 3, η οποία βρίσκεται στον ευρύτερο χώρο των εγκαταστάσεων του Τμήματος Διοίκησης Επιχειρήσεων. Κατά τις 10:30 και ενώ είχα ολοκληρώσει το μάθημα και πήγαινα ανέμελος προς το γραφείο μου (μια απόσταση περίπου 100 μέτρων), δέχτηκα επίθεση από μια ομάδα 10-12 σκύλων.
Αφού με κύκλωσαν γαβγίζοντας, ο «αρχηγός» τους ήρθε από πίσω μου και κατάφερε να με δαγκώσει ελαφρώς στο πόδι, σκίζοντάς μου το παντελόνι και προκαλώντας μου έναν σχετικά επιφανειακό τραυματισμό. Εκτιμώ ότι επειδή λιαζόντουσαν διάσπαρτα στο χώμα, θεώρησαν ότι εισέβαλα στο χώρο τους όπως περπατούσα. Επειδή έχω μεγαλώσει με σκυλιά κατά την παιδική μου ηλικία, αμέσως μετά το δάγκωμα αντέδρασα ψύχραιμα και αποφασιστικά με αποτέλεσμα να τραπούν σε φυγή» και προσθέτει:
«Αφήνοντας στην άκρη τον μικροτραυματισμό μου και την εύκολη αντιμετώπισή του, προβληματίστηκα για το τι θα μπορούσε να συμβεί αν στη θέση μου ήταν κάποιος/α άλλος/η χωρίς ψυχραιμία και/ή εμπειρία με σκυλιά, κάποιο μικρό παιδί ή ακόμα και άτομα με προβλήματα υγείας».
