Κορινθία: Αντιπλημμυρικά και αντιδιαβρωτικά έργα στα καμένα

Ένα σχόλιο

1. Ευάγγελος Αλεξανδρής

   28 Οκτ 2021 – 18:49

   Πλημμύρες και ερημοποίηση!
   Καθώς πόλεις και περιοχές πλημμυρίζουν με τις πρώτες φθινοπωρινές βροχές, υπάρχει μεγάλη έλλειψη νερού το 2021. Αυτές οι ανωμαλίες στην πραγματικότητα εξαρτώνται από μια συνδυασμένη επίδραση της υπερθέρμανσης του πλανήτη, η οποία αποστραγγίζει ποτάμια και υδροφόρο ορίζοντα από χρόνο σε χρόνο, ενώ σε άλλες βίαιες βροχοπτώσεις προκαλούν καταστροφικές πλημμύρες σε περιοχές τσιμεντοποιημένες, ασφαλτοστρωμένες, ακατάλληλες για απορρόφηση πολύτιμου νερού, το οποίο είναι όλο και λιγότερο διαθέσιμο στο αδιάβροχο υπέδαφος. Επιπλέον, η διασπορά του νερού στο δίκτυο διανομής του, θεωρείται ότι προκαλείται πάνω από το 50% από ένα κακώς συντηρημένο και συχνά κακώς διαχειριζόμενο κοσκινισμένου, διάτρητου δικτύου.
   Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι υπάρχει ανάγκη για άμεσο σχεδιασμό και παρεμβάσεις σε όλη την αλυσίδα συλλογής και διανομής του υδατικού πόρου, ο οποίος είναι όλο και πιο σπάνιος και πολύτιμος για τον αυξανόμενο πληθυσμό και τις εντατικές χρήσεις, καθώς αυτά τα φαινόμενα ερημοποίησης και πλημμυρών θα συμβαίνουν όλο και περισσότερο από εδώ και στο εξής, ​​λόγω της κλιματικής κρίσης στην οποία βρισκόμαστε.
   Οι περίοδοι κρίσης λειψυδρίας θα είναι μεγαλύτερες και μεγαλύτερες και η ταλαιπωρία που προκαλείται θα αυξάνεται, θα γίνεται ολοένα πιό προβληματική η διαχείριση υδάτινων πόρων σε περίπτωση μόνιμης έκτακτης ανάγκης. Είναι άμεσα απαραίτητο να προβλεφθεί στο πολεοδομικό σχέδιο ότι η κατασκευή ενός πράσινου πάρκου ή ενός δημόσιου (αλλά και ιδιωτικού!) κήπου, δεν μπορεί να αγνοήσει το πώς θα εγγυηθεί το πότισμα, ίσως με νερό άντλησης, με αρτεσιανά πηγάδια ή συλλογή όμβριων υδάτων σε δεξαμενές, σίγουρα όχι με το πόσιμο νερό του δικτύου της πόλης. Το ίδιο ισχύει, για παράδειγμα, για το νερό ντους για πλύσιμο σε εγκαταστάσεις κολύμβησης στις παραλίες και το νερό που χρησιμοποιείται στις τουαλέτες WC με πιθανώς ανακυκλωμένο νερό οικιακής χρήσης. Όλα αυτά πρέπει να μελετηθούν εκ των προτέρων ή να εφαρμοστούν αργότερα, αλλά πρέπει να εφαρμοστούν σχολαστικά από εδώ και πέρα, με κίνδυνο έλλειψης πόσιμου νερού στο άμεσο μέλλον, με πολύ σοβαρές συνέπειες για την υγεία και καθαριότητα του πληθυσμού.
   Ταυτόχρονα, το νερό της βροχής πρέπει να ανακτάται παντού σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους και το νερό να ανακυκλώνεται για μη διατροφικές χρήσεις, για παράδειγμα για αποχέτευση και πότισμα. Δεν είναι πλέον ανεκτό να ποτίζετε τον κήπο σας ή να πλένετε βιομηχανικές επιφάνειες και εξωτερικούς κοινόχρηστους χώρους με πόσιμο νερό από το δίκτυο της πόλης: είναι πολύτιμος πόρος για να το σπαταλήσετε με αυτόν τον τρόπο.
   Από χρόνο σε χρόνο οι ροές των ποταμών και των ταμιευτήρων μειώνονται με την αύξηση της θερμοκρασίας που προκαλείται από την υπερθέρμανση του πλανήτη, ενώ η διασπορά συνεχίζει να σπαταλά πάνω από το 50% στο κανονικό δίκτυο νερού των υδραγωγείων και πάνω από 80% στο δίκτυο ύδρευσης για τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Καταχρήσεις με συστήματα βροχής που εξατμίζουν το μεγάλο όγκο νερού πριν αυτό αγγίξει το έδαφος πρέπει να καταργηθούν οριστικώς. Χρειαζόμαστε τεχνολογία σταγόνων στο υπέδαφος, κοντά στις ρίζες των φυτών με τη μέγιστη δυνατή αποδοτικότητα.
   Η κρίση του νερού είναι το αποτέλεσμα μιας σειράς μακροχρόνιων προβλημάτων και αστοχιών, που δεν αντιμετωπίστηκαν ποτέ με προνοητικότητα, χρησιμοποιώντας την επιστήμη και την τεχνολογία με τον πιο κατάλληλο τρόπο. Έτσι σήμερα βρισκόμαστε σε φάση έκτακτης ανάγκης «με νερό στον λαιμό όταν βρέχει, αλλά χωρίς ποτέ νερό στο στόμα».
   Είναι απαραίτητο να αντιμετωπίσουμε την κρίση του νερού με οργανικό, σύγχρονο, προνοητικό τρόπο, σκεπτόμενοι μικροφράγματα στα βουνά και τους λόφους που να καθυστερούν τη ροή του νερού της βροχής, επιτρέποντας την απορρόφηση στον υδροφόρο ορίζοντα και επίσης αποφεύγοντας τη διάβρωση του εδάφους που καταλήγει με ορμή σε ποτάμια, ποτάμια, λίμνες και θάλασσες. Και μεγάλες υδροδεξαμενές, τεχνητές λιμνούλες, φυσικές υδροδεξαμενές με ασφαλή, οικονομικά μικροφράγματα, που να εξασφαλίζουν τη διαθεσιμότητα νερού για γεωργική και κτηνοτροφική χρήση ύδρευσης.
   Έτσι, οι ιστορικές βρύσες, οι πηγές με τα υδάτινα υποστρώματά τους, τονισμένα από το νερό της βροχής που διεισδύουν στο έδαφος, επιστρέφουν για να ξαναζωντανέψουν. Οι επιφανειακές δεξαμενές καθιστούν δυνατή την άρδευση για τη γεωργία και την κτηνοτροφία, η φύση ανακτάται στο υγρό κλίμα που είναι απαραίτητο για την περιβαλλοντική χλωρίδα και πανίδα, σήμερα υπό μαζική εξαφάνιση από τα αυτόχθονα είδη, λόγω του φαινομένου της ερημοποίησης. Επαναφορά λοιπόν του περιβάλλοντος ως διαθέσιμου φυσικού πόρου για ανθρωπιστική χρήση, με δραστηριότητες που έχουν προμελετηθεί προς υλοποίηση, όπως τουρισμός, γεωργία, κτηνοτροφία, δασικές δραστηριότητες, με χαμηλές οικολογικές επιπτώσεις.
   Ευάγγελος Αλεξανδρής
   Εκπαιδευτής, Κοινωνιολόγος, Δημοσιογράφος.