«Συγκλονισμένος… Καλό ταξίδι Πρόεδρε…». Με αυτά τα λόγια αποχαιρετά ο καθηγητής, πρώην βουλευτής Αργολίδας και υπουργός Γιάννης Μανιάτης, τη Φώφη Γεννηματά, η οποία απεβίωσε σήμερα Δευτέρα 25 Οκτωβρίου χτυπημένη από την επάρατη νόσο.
Το χρονικό της μάχης της με τον καρκίνο
Πριν από 13 χρόνια η Φώφη Γεννηματά διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού και μετάσταση σε οστό. Η πολιτικός θα δοκιμαζόταν από την ίδια ασθένεια που «χτύπησε» την οικογένεια της και θα πολεμούσε για χρόνια.
Κατά τη διάρκεια της μάχης, η Φώφη Γεννηματά υπεβλήθη σε αφαίρεση όγκου στην Αθήνα και στη συνέχεια έφυγε στην Αμερική όπου υπεβλήθη σε πρωτοποριακή θεραπεία. Γύρισε πίσω και για χρόνια η κατάσταση της υγείας της ήταν καλή. Η Φώφη Γεννηματά είχε βγει νικήτρια στην πρώτη μάχη.
«Για αρκετά χρόνια ζούσα με το σκεπτικό ότι κάποια στιγμή ο καρκίνος θα χτυπήσει και τη δική μου πόρτα. Μετά, η καθημερινότητα μας ξεπέρασε, αρχίσαμε να ζούμε φυσιολογικά και το ξεχάσαμε, το βγάλαμε από τη ζωή μας. Αλλά επανήλθε και αφού επανήλθε, μάθαμε να ζούμε με αυτό. Το Σάββατο το διαπίστωσα, τη Δευτέρα χειρουργήθηκα και το επόμενο Σάββατο ήμουν σε ένα συνέδριο και μιλούσα από το βήμα», έλεγε η Φώφη Γεννηματά.
Ο πατέρας της, Γιώργος Γεννηματάς, έφυγε από τη ζωή χτυπημένος από τον καρκίνο τον Απρίλιο του 1994, επτά μόλις μήνες μετά τον θάνατο της συζύγου του και μητέρας της, Κάκιας Βέργου.
«Παλεύαμε μέχρι την τελευταία στιγμή. Με επτά μήνες διαφορά έφυγαν οι γονείς μου από τη ζωή. Πρώτα η μητέρα μου και μετά ο πατέρας μου. Μόνο αυτό μπορούσε να συμβεί με αυτούς τους ανθρώπους. Ήταν μαζί από δεκατριών χρονών. Μια ζωή μαζί. Το 1984, όταν αρρώστησε η μητέρα μου, πολύ δύσκολα μπορούσε να πει κανείς τη λέξη καρκίνος. Είχε καρκίνο στο μαστό. Ήταν ένα στίγμα για όλη την οικογένεια», είχε πει η Φώφη Γεννηματά.
«Μου λείπουν όλα από τον πατέρα μου, η ζεστασιά, η αγκαλιά, το χαμόγελο, το μυαλό, η ανθρωπιά, ο παππούς που χρειάζονταν τα παιδιά μου. Μέσα σε επτά μήνες έχασα και τους δυο μου γονείς. Ο καρκίνος χτύπησε και εμένα και την αδερφή μου. Το πάλεψα σκληρά. Η μικρή μου κόρη ήταν δύο χρονών, δεν άντεχα να μεγαλώσουν τα παιδιά μου χωρίς μάνα. Είπα “θα το παλέψω”. Πέρασαν εννέα χρόνια και είμαι εδώ» είχε πει πριν τέσσερα χρόνια σε συνέντευξή της και πράγματι δεν το είχε βάλει κάτω.
Πάντα παρούσα στον πολιτικό στίβο, η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ, δεν επικαλέστηκε ποτέ την ασθένειά της. Αλλωστε, την δύναμή της, την αξιοπρέπεια και το ήθος της εξήρε όλος ο πολιτικός κόσμος, ο οποίος συγκλονισμένος έστειλε τα δικά του μηνύματα όταν πληροφορήθηκε την είδηση θανάτου της.
