Το άνοιγμα της διαθήκης του Μίκη Θεοδωράκη και η δημοσιοποίηση των όρων που έθεσε με την τελευταία εντολή του στους κληροδόχους του και όχι στους κληρονόμους του, όπως σωστά ειπώθηκε, φαίνεται ότι επηρεάζει έστω και μακροπρόθεσμα την τοπική κοινωνία του Βραχατίου αλλά και όλης της Κορινθίας, εξαιτίας των ειδικών όρων που περιλαμβάνονται για το σπίτι του μεγάλου μουσικοσυνθέτη στο Βραχάτι.
Στην διαθήκη του λοιπόν ο Μίκης Θεοδωράκης «δεσμεύει» τόσο τη Μαργαρίτα, όσο και τα εγγόνια του για το σπίτι και αναφέρει ότι η κόρη του Μαργαρίτα τον διαβεβαίωσε ότι το σπίτι στο Βραχάτι δεν θα πωληθεί ή παραχωρηθεί σε τρίτο πρόσωπο. Ο Μίκης Θεοδωράκης εξέφρασε επίσης την επιθυμία, αν στο μέλλον προκύψει περίπτωση μεταβίβασης του ακινήτου, να ενεργοποιηθεί η απαλλοτρίωση, που διεκόπη από τον ίδιο, από τη Νομαρχία Κορινθίας, προκειμένου να γίνει Μουσείο.
Αναλυτικά η παράγραφος που αναφέρεται στο σπίτι στο Βραχάτι γράφει:
«Το σπίτι μου στο Βραχάτι (Κοκκώνι) Κορινθίας επρόκειτο να απαλλοτριωθεί από τη Νομαρχία Κορινθίας για να γίνει Μουσείο, η σχετική διαδικασία όμως σταμάτησε μετά από δική μου παράκληση προς τους αρμόδιους, κατόπιν επιμονής της θυγατέρας μου Μαργαρίτας – Ασπασίας Θεοδωράκη, η οποία διαβεβαίωσε ότι το σπίτι αυτό θα παραμείνει στα παιδιά της και δεν θα πωληθεί σε καμμία περίπτωση. Αν όμως στο μέλλον υπάρξει περίπτωση να μεταβιβασθεί σε οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο εκτός από την ίδια, τον αδελφό της Γεώργιο και τα πέντε εγγόνια μου, τότε θα επιθυμούσα να γίνει τελικά η απαλλοτρίωση από όποιον φορέα του Δημοσίου, με αποκλειστικό σκοπό βεβαίως τη δημιουργία Μουσείου, γιατί πρόκειται για χώρο άρρηκτα συνδεδεμένο με τη ζωή και το έργο μου».
Τι σημαίνει αυτό πρακτικά;
Ότι μετά τα εγγόνια του το σπίτι στο Βραχάτι δεν μπορεί να μεταβιβαστεί σε τρίτο πρόσωπο. Ούτε δηλαδή στα δισέγγονά του, διότι δεν αναφέρεται πουθενά ότι το ακίνητο πρέπει να μείνει στην κυριότητα της οικογένειας. Μετά τα εγγόνια του, ενεργοποιείται η απαλλοτρίωση και το σπίτι μπορεί να περιέλθει στην κυριότητα οποιουδήποτε φορέα του Δημοσίου με αποκλειστικό σκοπό τη δημιουργία Μουσείου.
Ο Μίκης Θεοδωράκης με αυτή την παράγραφο οπωσδήποτε βάζει ένα μεγάλο θέμα στο τραπέζι και μια σπουδαία πρόκληση για την οικογένειά του: Αφενός μεν επιδιώκει τελικά να γίνει σεβαστή η επιθυμία του και το σπίτι που έζησε και έγραψε κάποια από τα μεγαλύτερα έργα του να μην παραμείνει ένα οίκημα αλλά να μετουσιωθεί σε χώρο πολιτισμού και ιστορικής μνήμης. Αφετέρου δε, θέτει την οικογένειά του ενώπιον της ιστορικής ευθύνης και της γενναίας πρόκλησης να σεβαστούν από σήμερα την επιθυμία του και να δώσουν το σύνθημα για να επανεκκινήσουν οι διαδικασίες απαλλοτρίωσης και μετατροπής σε Μουσείο, έτσι ώστε να τιμήσουν τη μνήμη του και το έργο του με τον καλύτερο τρόπο.
Ο επικίνδυνος δρόμος
Από την άλλη η τοπική κοινωνία περιμένει με κομμένη την ανάσα την εξέλιξη της υπόθεσης, όχι μόνο για λόγους ιστορικούς και πολιτιστικούς. Το σπίτι του Μίκη Θεοδωράκη βρίσκεται σε ένα σημείο της παραλιακής οδού που συνδέει το Βραχάτι με το Κοκκώνι το οποίο έχει μετατραπεί σε πραγματικό λαβύρινθο, λόγω της στενότητας του δρόμου μεταξύ του οικήματος του αείμνηστου μουσικοσυνθέτη και της οικίας της κόρης του Μαργαρίτας.
Ο δρόμος φιδίσιος και απίστευτα στενός αποτελεί ένα επικίνδυνο σημείο του παραλιακού οδικού δικτύου το οποίο πολλές φορές έχει αποτελέσει αιτία τροχαίων ατυχημάτων. Η απαλλοτρίωση του σπιτιού από το δημόσιο, θα σήμαινε ενδεχομένως ταυτόχρονα και την κατεδάφιση της ψηλής πετρόχτιστης μάντρας, τη διάνοιξη της οδού και την λύση ενός χρόνιου προβλήματος που δεν θα ήταν υπερβολή να λέγαμε ότι έχει αποτελέσει “ανάθεμα” για την περιοχή.
