Τσιχλή Μπαμπά ή Φανάρι είναι η βραχονησίδα που με επιμέλεια εγκατέστησε το γιγάντιο χέρι της φύσης σε μια προσπάθεια να προφυλάξει μαζί με την άγρια μεγαλοπρέπεια του τοπίου και την μακρόχρονη ιστορία της που αφ΄ενός μεν χάνεται στα βάθη των αιώνων αφ΄ετέρου δε οδήγησε στη σύσταση του ελληνικού κράτους.
Βρίσκεται σε πολύ μικρή απόσταση από την Πύλο, στα νότια της νησίδας Σφακτηρίας. Πολλοί την αποκαλούν Φανάρι, λόγω του φάρου που βρίσκεται στην νότια άκρη της και πρωτολειτούργησε το 1873, φωτίζοντας τις νυχτερινές διαδρομές των πλοίων που πλέουν στο νοτιοδυτικό άκρο της Πελοποννήσου.
Η χαρακτηριστική πολυφωτογραφημένη κάθετη τρύπα στην μέση της νησίδας, πρωταγωνιστεί σε πολλά sites τα οποία διαφημίζουν την Μεσσηνία, και πολλοί είναι εκείνοι που αναρωτιούνται που ακριβώς βρίσκεται αυτή η τόσο ιδιαίτερη και όμορφη τοποθεσία.
Ακριβώς δίπλα στην κάθετη αυτή τρύπα, στα ανατολικά του νησιού, υπάρχει μια μικρή προβλήτα από την οποία μπορεί κανείς να σκαρφαλώσει στα ενδότερα του Τσιχλί Μπαμπά και να αφουγκραστεί την ιστορία που θα του μαρτυρήσει το απαλό θαλασσινό αεράκι για το ίδιο το μέρος, καθώς επίσης και να μάθει για τα μυστικά που χρόνια τώρα είναι θαμμένα στο έδαφός της.
Σημαντικός μάρτυρας όλων, αποτελεί το μνημείο της Γαλλικής Κυβέρνησης, το οποίο είναι αφιερωμένο στους Γάλλους πεσόντες της Ναυμαχίας του Ναυαρίνου (Οκτώβριος 1827) και στήθηκε εκεί το 1890, θυμίζοντας τα σημαντικά γεγονότα που έλαβαν χώρα εντός του κόλπου και οδήγησαν στην ανεξαρτησία του ελληνικού κράτους.
Στο Τσιχλί Μπαμπά βρίσκεται θαμμένο και το ταριχευμένο σώμα του Παύλου Βοναπάρτη, ανιψιού του Ναπολέοντα, ο οποίος πέθανε στο Ναύπλιο στις 7 Σεπτεμβρίου του 1827. Η σορός του διατηρήθηκε επί πέντε ολόκληρα χρόνια σε ένα βαρέλι με ρούμι στη Μονή Αγίου Νικολάου Σπετσών, όπου το 1832 παρελήφθη από το Γαλλικό Ναυτικό και ενταφιάστηκε στο Τσιχλί Μπαμπά μαζί με τους Γάλλους πεσόντες της ναυμαχίας.
Η θέα από την κορυφή του νησιού είναι μοναδική. Η Πύλος και το Νιόκαστρο, η Σφακτηρία και όλος ο κόλπος του Ναυαρίνου, απλώνονται στα πόδια σου… και το μόνο που χρειάζεται… λίγη φαντασία…
“Ήταν ξημερώματα Κυριακής, 26 Απριλίου 1825, όταν ο Ιμπραήμ εισέπλευσε με την αρμάδα του στον όρμο του Ναυαρίνου, με σκοπό να καταλάβει τα κάστρα του Παλαιοκάστρου και του Νιοκάστρου και τη νήσο Σφακτηρία. Απόβαση στο νησί, σφαγή πολλών αγωνιζόμενων Ελλήνων, διαφυγή των διασωθέντων με πλοία της ελληνικής μοίρας. Τελευταίος έμεινε ο πάρων (μπρίκι) «Άρης» του Υδραίου αγωνιστή Αναστάσιου Τσαμαδού, ο οποίος είχε μόλις χάσει τη ζωή του στην μάχη.
Μετά από άγρια μάχη ωρών ο «Άρης», με κουρελιασμένα πανιά και σπασμένα άλμπουρα έσπασε τον ασφυκτικό αιγυπτιακό κλοιό, πραγματοποιώντας την πλέον ηρωική έξοδο του ναυτικού αγώνα του 1821…”
…ακριβώς μπροστά στα μάτια σου…
Βίντεο: Άγγελος Αρναουτέλης
