Η αρνητική στάση της λαϊκής συσπείρωσης στο θέμα της ΔΕΗ κατά την δεύτερη ψηφοφορία στο Περιφερειακό Συμβούλιο Πελοποννήσου, οδήγησε σε οξεία αντιπαράθεση με την «Αγωνιστική συνεργασία Πελοποννήσου». Κατά την αρχική ψηφοφορία για γνωμοδότηση υπέρ η κατά της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ, η πρόταση Νίκα, υπέρ της ιδιωτικοποίησης, πήρε 18 ψήφους έναντι 17 της αγωνιστικής συνεργασίας και μόλις 2 της Λαϊκής Συσπείρωσης.
Οι δύο τελευταίες με μικρές διαφοροποιήσεις υποστήριζαν τον Δημόσιο Χαρακτήρα της ΔΕΗ. Κατά την επαναληπτική ψηφοφορία στην οποία εκ του νόμου συμμετέχουν οι δύο πρώτες προτάσεις, η παράταξη της Λαϊκής Συσπείρωσης ψήφησε «λευκό» με αποτέλεσμα να πλειοψηφήσει η πρόταση Νίκα.
Αυτό άνοιξε τους ασκούς του ανέμου μεταξύ τως αριστερών παρατάξεων με τον κ. Πετράκο να χαρακτηρίζει τον Κ. Γόντικα, σαν δεκανίκι των Νίκα- Τατούλη και την Λαϊκή Συσπείρωση να απαντά τα ακόλουθα:
Προς Πετράκο «Με όποιο δάσκαλο θα κάτσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις»
Οι Περιφερειακοί Σύμβουλοι της ΛΑΕ, αναμασώντας την αντί ΚΚΕ επιχειρηματολογία των αυριανιστών χθες, του ΣΥΡΙΖΑ σε κεντρικό επίπεδο και του Τατούλη στη Περιφέρεια σήμερα, νομίζουν ότι μπορούν να ξεπλύνουν τη συμπόρευσή τους στο Περιφερειακό Συμβούλιο Πελοποννήσου με το ΣΥΡΙΖΑ και με τα στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ που είναι στην παράταξη Τατούλη.
Εμείς δίνουμε την πρόταση για τη ΔΕΗ που καταθέσαμε στο Περιφερειακό Συμβούλιο και ρωτάμε τον κ. Δρούγκα και τον κ. Πετράκο, αφού είναι ίδια ή σχεδόν ίδια με τη δική τους, γιατί δεν την ψήφισαν; Αφού η σύμπραξή τους στο ΠεΣυ διαθέτει 30 συμβούλους γιατί κόπτονται για τους δύο της Λαϊκής Συσπείρωσης;
Για εμάς η πρότασή τους που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ – ΝΔ που είναι στην παράταξη Τατούλη, είναι η μια όψη του ίδιου νομίσματος που αθωώνει την Ε.Ε και στηρίζει την απελευθέρωση της Αγοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας. Η άλλη όψη είναι η πρόταση του Νίκα.
Ακολουθεί η πρότασή μας.
Πρόταση Απόφασης της Λαϊκής Συσπείρωσης στο ΠεΣυΠ.
Οι τελευταίες εξελίξεις στην ηλεκτρική ενέργεια, μετά τις κυβερνητικές αποφάσεις για αύξηση της τιμής του ρεύματος, το ξεπούλημα του ΔΕΔΔΗΕ και την περαιτέρω μετοχοποίηση της ΔΕΗ, δεν είναι τίποτε άλλο παρά άλλος ένας κρίκος στη μακριά αλυσίδα της πολιτικής απελευθέρωσης της ενέργειας, στρατηγικός στόχος της Ε.Ε και του κεφαλαίου.
Αυτή η πολιτική ξεκινάει από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, έχει περάσει από πολλά στάδια και έχει υπηρετηθεί πιστά από όλα τα αστικά κόμματα που κυβέρνησαν Ν.Δ – ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ – ΣΥΡΙΖΑ, το κάθε κόμμα με διαφορετικό μοντέλο, αλλά όλοι προσηλωμένοι στον κοινό στόχο.
Ας θυμηθούμε μερικούς σημαντικούς σταθμούς αυτής της πορείας.
Ξεπούλημα του ασφαλιστικού εργαζόμενων και συνταξιούχων.
Τρεις αλλεπάλληλες μετοχοποιήσεις της ενιαίας τότε ΔΕΗ έως 49%.
Άδειες σε ιδιώτες παραγωγούς για μονάδες Φ.Α με εγγυημένα κέρδη.
Διαχωρισμός της ΔΕΗ σε ΔΕΗ – ΑΔΜΗΕ – ΔΕΔΔΗΕ.
Ξεπούλημα του ΑΔΜΗΕ.
Απολιγνιτοποίηση.
Τεράστιες επιδοτήσεις στα αρπαχτικά της <<πράσινής ανάπτυξης>>.
Τώρα ήρθε η σειρά από ότι έχει απομείνει για ΔΕΗ και ΔΕΔΔΗΕ.
Πολύτιμος σύμμαχος αυτών των κομμάτων υπήρξαν οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού οι τοπικές και περιφερειακές αρχές που ανέλαβαν να περάσουν στην συνείδηση των εργαζόμενων αυτή την πολιτική άλλοτε σαν αναγκαίο κακό, η ακόμα ότι είναι για το καλό μας.
Μας έλεγαν οι θιασώτες αυτής της πολιτικής ότι με την απελευθέρωση θα έχουμε φτηνή KWH, καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας, καλύτερες υπηρεσίες στους καταναλωτές .
ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ
Η τιμή της μεγαβατώρας αυξάνεται συνεχώς.
Οι καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας έγιναν αναγκαστικές αποχωρήσεις για τους εργαζόμενους με μόνιμη και σταθερή δουλειά και να αντικαθιστώνται με εργαζόμενους με ελαστικές σχέσεις εργασίας κάθε μορφής .
Όσο για τις καλύτερες υπηρεσίες στους καταναλωτές… με το πρώτο ακραίο καιρικό φαινόμενο είδαμε πολύωρες η και πολυήμερες διακοπές ρεύματος λόγο της μη συντήρησης των δικτύων και της δραματικής έλλειψης τεχνικού προσωπικού.
Υπάρχουν και κερδισμένοι βέβαια από αυτή την πολιτική, είναι οι μέτοχοι των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων και της ΔΕΗ, όπως και τα αρπακτικά των ΑΠΕ.
Η ενεργειακή επάρκεια της χώρας μπορεί να εξασφαλιστεί αξιοποιώντας όλες τις ενεργειακές πηγές (λιγνίτης, ανανεώσιμες πηγές, φυσικό αέριο, υδροηλεκτρικά κ.α.). Ο κεντρικός ενεργειακός σχεδιασμός της χώρας θα εντάσσει τις κατάλληλες αναλογίες όλο αυτό το ενεργειακό μείγμα συνδυάζοντας μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος, της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων και των κατοίκων. Σε αυτό το πλαίσιο, ενεργειακές πηγές, παραγωγή, μεταφορά και διανομή της ενέργειας πρέπει να αποτελούν κοινωνική ιδιοκτησία. Μόνο έτσι η ενέργεια θα μπορεί να αποτελέσει κοινωνικό αγαθό και όχι ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα.
Στις σημερινές συνθήκες πρέπει να οργανωθεί και να ενταθεί η πάλη για να αποκρουστεί η περαιτέρω εμπορευματοποίηση των λαϊκών αναγκών. Να συνδυαστεί ο αγώνας για την επιβίωση και την αξιοπρεπή ζωή με τον αγώνα για βαθύτερες πολιτικές αλλαγές, για ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής”.
