Τον πολιτικό, νομικό και ευπατρίδη Νικόλαο Δημητρακόπουλο τίμησαν χθες στην Καρύταινα με τις ομιλίες τους ο πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου κ. Ιωάννης Σαρμάς και ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ευάγγελος Βενιζέλος, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Παπαηλιού και ο εκπρόσωπος του Δικηγορικού Συλλόγου Τρίπολης κ. Δ. Καραμήτζος.
Στην πλατεία του χωριού, στην υπώρεια του επιβλητικού κάστρου, η συγκίνηση ήταν διάχυτη μεταξύ των παρισταμένων στην τιμητική εσπερίδα για τον Νικόλαο Δημητρακόπουλο, που γεννήθηκε το 1864 στην τότε κωμόπολη Καρύταινα και τίμησε αργότερα με την ηθική και την πολιτική διαδρομή του.
Δείτε την ομιλία του προέδρου του Ελεγκτικού Συνεδρίου κ. Ιωάννη Σαρμά:
Αναφερόμενος στο κοινοβουλευτικό πολίτευμα, ο κ. Σαρμάς εξήγησε με τα λόγια του Δημητρακόπουλου, ότι αν και ο ίδιος ήταν στη συμπολίτευση, όπως αισθάνεται, αισθάνεται πάνω από όλα ως βουλευτής μ’έλος της νομοθετικής λειτουργίας. ΄Οτι πρέπει υπό αυτή την οπτική να γίνεται αντιληπτό. Ως βουλευτής έχει ευθύνη να ενεργεί πράττων ό,τι προσήκει στη Βουλή να πράττει έναντι της κυβερνήσεως, δηλαδή να την ελέγχει και όχι να τη στηρίζει τυφλά ως μέλος της συμπολίτευσης. Ηκριτική του είναι οξεία, προσέθεσε. Ας δούμε πώς εκφράζεται:
«Καθ΄ όλην την διάρκειαν του πολέμου, η Βουλή είχε θέαμα πλήρους ανυπαρηξίας. Τα νομοθετικά καθήκοντα ήσκει η κυβέρνησις, είτε επείγοντα ήσαν είτε μη και όταν συνεκαλείτοπρος συνεδρίασιν η Βουλή, δεν παρίστα όψιν σώματος νομοθετικού ή πολιτικού συνεδριάζοντος ήταν άχρους, άοκνος, άνευρος, άζωος,. Ενέπνευσεν εις πολλούς ότι δεν είχεν συναίσθησιν των δικαιωμάτων αυτής ή ότι δεν είχεν το θάρρος να επιλέξει, διατελούσα κατάπληκτος από την δημοτικότητα του πρωθυπουργού».
Συνέχεια του πρώτου σημείου είναι το δεύτερο. Αναφερθήκαμε ήδη σε ότι αφορά τον έλεγχο της κυβέρνησης από τη Βουλή, προσέθεσε ο κ. Σαρμάς.
«Το να ελέγχει τις- εξηγεί ο Δημητρακόπουλος- ότι επειδή έχει εμπιστοσύνη, είναι περιττό να μη δίδει λόγο, κάμε ό,τι θέλεις, περιττόν να σε επιβλέπω, να σε επιτηρώ. Τούτο δεν είναι έκφρασις πολιτικής εμπιστοσύνης, είναι αναίρεσις του ιδίου εγώ της Βουλής, αναίρεσις της πολιτικής εντολής, παραφθορά του πολιτεύματος». Για να είναι όμως εύρωστος ο έλεγχος και ουσιαστική η κριτική πρέπει κατά τον Δημητρακόπουλο να οδηγεί κάπου.
Όπως εξηγεί, «δεν είναι η Βουλή Ακαδημία να προβαίνει εις συζήτησιν και λύει τα ζητήματα άνευ αποτελέσματος, δεν είναι η Βουλή σύλλογος να γίνονται διαλέξεις άνευ άμεσου πολιτικού αποτελέσματος, η Βουλή είναι σώμα πολιτικόν και αι ασχολίαι αυτής συνδέονται αναποσπάστως προς ψήφον του Σώματος σχετικά με αποτελέσματα πολιτικά. Δεν είναι δυνατόν να προκαλούνται συζητήσεις χωρίς να έχωσι πολιτικό αποτέλεσμα, πολιτικήν κατεύθυνσιν».
Γιατί τα λέγει αυτά; Γιατί στη συγκεκριμένη περίπτωση, ενώπιον της Βουλής έρχεται προς ψήφισιν μια διεθνής συμφωνία που διπλασιάζει την έκτασιν της Ελλάδος, αλλά που εγκαταλείπει την Θράκην στους Βούλγαρους. Η νομική ευφυΐα του Δημητρακόπουλου τον οδηγεί να διακρίνει τα ζητήματα:
«Ας ψηφίσουμε την συμφωνία, αλλά ας αναζητήσουμε διακριτικά την πολιτική ευθύνη της κυβέρνησης ως προς το περιεχόμενο της συμφωνίας».
Τις σχέσεις του Νικολάου Δημητρακόπουλου ως υπουργού Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου με τον Εθνάρχη, αλλά και μετέπειτα ως αρχηγού κόμματος ανέλυσε ο κ. Ευάγ. Βενιζέλος, που επισήμανε τη σημασία της πολιτικής στήριξης που προσέφερε στην κυβέρνηση και την προοπτική που θα υπήρχε αν συνεχιζόταν η συνεργασία τους, καθώς ο εθνάρχης δημιουργούσε τη Μεγάλη Ελλάδα ενώ ο Δημητρακόπουλος με το ήθος και τη νομική του κατάρτιση θα ανέπτυσσε το κράτος δικαίου.
Για την αναμόρφωση της Δικαιοσύνης, τα νομοθετήματα του Νικολάου Δημητρακόπουλου για τις εργασιακές σχέσεις, κατά της ζωοκλοπής, τις αμοιβές των δικαστών μίλησαν ο κ. Γ. Παπαηλιού και Δ. Καραμήτζος.
Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν επίσης ο Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Δημήτρης Καιρίδης, ο Δήμαρχος Μεγαλόπολης Αθανάσιος Χριστογιαννόπουλος, ο Δήμαρχος Ιλίου Νίκος Ζενέτος, ο αντιπεριφερειάρχης Αρκαδίας Χρήστος Λαμπρόπουλος, εκπρόσωπος της Μητρόπολης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως, η διευθύντρια του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου Άννα Καραπαναγιώτου κ.α.
Για τις εκδηλώσεις τιμής στη μνήμη του Νικολάου Δημητρακόπουλου που διοργανώνονται από τον Σύλλογο «Θεόδωρος Κολοκοτρώνης» με τη βοήθεια της Βουλής των Ελλήνων μίλησε ο πρόεδρος του Γεώργιος Αδαμόπουλος, ο οποίος αναφέρθηκε και στην ανακατασκευή του αρχοντικού του Δημητρακόπουλου στην Καρύταινα αλλά και τις εργασίες αποκατάστασης του τάφου του στο Α΄Νεκροταφείο Αθηνών.
Την εκδήλωση διοργάνωσαν ο Δήμος Μεγαλόπολης, ο Σύλλογος Καρυτινών «Θεόδωρος Κολοκοτρώνης » και ο πολιτιστικός σύλλογος «Κοινόν Καρυτινών».
Ποιος ήταν ο Νικόλαος Δημητρακόπουλος
Προσωπικότητα διεθνούς βεληνεκούς, που είχε διακριθεί ως δεινός ρήτωρ ήταν ο άγνωστος στο ευρύ κοινό Νικόλαος Δημητρακόπουλος. Νοµικός και βουλευτής, κοσμοπολίτης και πολυμαθής, από τους πιο επιφανείς άνδρες που γνώρισε η Ελλάδα, γεννήθηκε το 1864 στην Καρύταινα της Γορτυνίας.
Θεωρείται ο πλέον σπουδαίος νομοθέτης μετά τον Μάουερ, ο αναμορφωτής της Eλληνικής Δικαιοσύνης και ένας γνήσιος οραματιστής που έγινε αποδεκτός από τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Ο Νικόλαος Δημητρακόπουλος έθεσε τις βάσεις του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος του ανέθεσε το κρίσιμο χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Δικαιοσύνης, στο οποίο διέπρεψε επιτυγχάνοντας την αναβάθμιση του δικαστικού σώματος και εξασφαλίζοντας την αποκατάσταση και την εύρυθμη λειτουργία της Δικαιοσύνης σε εποχές απόλυτης ανομίας.
Τα βασικά μέτρα που πήρε ξεκινούσαν από την αναβάθμιση των αποδοχών των δικαστών και την αναγνώριση του έργου τους έως την κάθαρση του Σώματος από τα «ανάξια στοιχεία» όπως ο ίδιος τα αποκαλούσε, και την ουσιαστική και αδέκαστη λειτουργία της Δικαιοσύνης.
Προετοίμασε δε το μεγάλο σχέδιο των αναθεωρητικών διατάξεων του Συντάγματος, που υλοποιήθηκαν το 1911 θέτοντας τις βάσεις του σύγχρονου ελληνικού κράτος. Εκτός από την εξομάλυνση του βίου της υπαίθρου, όπου επικρατούσαν ληστείες, ανομία κ.λπ. – είναι αυτός που απαγόρευσε τη ζωοκλοπή -, προασπίστηκε την ελευθερία του Τύπου αλλά και των αδυνάτων.
Η πολιτική του σταδιοδρομία
Το 1909 αρνήθηκε υπουργικό αξίωμα επειδή ο ίδιος δεν είχε εκλεγεί από τον λαό και δεν το επέτρεπε στον εαυτό του ενώ έναν χρόνο αργότερα, έχοντας δημιουργήσει δικό του κόμμα κατάφερε να κερδίσει 21 έδρες και να εκλεγεί βουλευτής Αρκαδίας, συμπράττοντας στη συνέχεια με τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Το 1912 αποχώρησε από το Κόμμα των Φιλελευθέρων ύστερα από διαφωνία με τον Ελευθέριο Βενιζέλο και ίδρυσε το Προοδευτικό Κόμμα καταφέρνοντας μάλιστα στις επόμενες εκλογές, το 1915, να κατακτήσει επτά έδρες, ενώ το 1920, αν και δεν κατάφερε να κατέβει ως υποψήφιος ο ίδιος για λόγους υγείας, είδε το κόμμα του να αποσπά 14 έδρες.
Ως κοσμοπολίτης και πολυμαθής φρόντισε να ενημερωθεί για τα κείμενα περί Δικαιοσύνης σε όλο τον κόσμο, ενώ γνώριζε σε βάθος και την αρχαιοελληνική γραμματεία και τις θέσεις και παρατηρήσεις των Αρχαίων περί στρατηγικής και τακτικής.
Πέθανε στη Βιέννη έναν χρόνο αργότερα, σε ηλικία μόλις 57 ετών, αναγκάζοντας εκ των υστέρων ακόμα και τον αιώνιο εχθρό του, τον βασιλέα Γεώργιο Α’, να παραδεχτεί πως ποτέ «δεν συνεργάσθην με τόσο μεγάλο υπουργό».
Πηγές: kafeneio-megalopolis.gr, protothema.gr
