Στον τόπο καταγωγής του, το αγαπημένο του Δρέπανο Αργολίδας βρίσκεται αυτό το σαββατοκύριακο ο μετεωρολόγος και βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Γιάννης Καλλιάνος μαζί φυσικά με τη συζυγό του και το 51 ημερών μωρό τους.
Αυτή είναι η πρώτη εκδρομή εκτός Αθηνών μαζί με τον μπέμπη, όπως αποκάλυψε ο ίδιος. Μάλιστα, όπως γράφει, στο ίδιο ακριβώς σημείο είχε φωτογραφηθεί με τον πατέρα του 40 χρόνια πριν, στην ίδια στάση, αλλά με αυτόν στο καροτσάκι.
Ο ίδιος ανήρτησε στο facebook μία χαρακτηριστική φωτογραφία από ένα ταβερνάκι στο Βιβάρι, σχολιάζοντας:
«Έφτασε η στιγμή που πήγαμε την πρώτη μας βόλτα εκτός Αθηνών!
51 ημερών είναι ο μπέμπης μας σήμερα και μας εξηγούσε (με κλάματα) από το πρωί ότι ήθελε να βγει μια βόλτα και να ξεσκάσει διότι είχε κουραστεί να πηγαινοέρχεται συνεχώς από το δωμάτιο στο σαλόνι.
Και πράγματι, τον φέραμε, που αλλού, στο Δρέπανο της Αργολίδας, στον τόπο καταγωγής μου. Ύστερα καθίσαμε στο διπλανό χωριό, το Βιβάρι, για φαγητό. Εκεί βγάλαμε και τη φωτογραφία αυτή!
Βέβαια η βόλτα μας δεν ήταν καθόλου ανέμελη, όπως ήταν παλιά, πριν γεννηθεί!
Έπρεπε αυτή τη φορά να κουβαλήσουμε όλη του την προίκα, με καρότσια, τσάντες, ρούχα, γάλατα, πάνες, πιπίλες, πορτ μπεμπέ, καθίσματα, κουβερτάκια, μωρομάντηλα και δεκάδες άλλα πράγματα. Γέμισε το αυτοκίνητο λες και πήγαινε τετραμελής οικογένεια για ένα μήνα διακοπές στον Καναδά. Συν τοις άλλοις άλλοτε έκλαιγε σπαρακτικά στο δρόμο, άλλοτε πεινούσε και έπρεπε να θηλάσει, άλλοτε είχε κάνει την ανάγκη του και έπρεπε να τον αλλάξουμε και κάποιες λίγες φορές που κοιμόταν για λίγο.
Μπορεί να αγχωθήκαμε λιγάκι γιατί ήταν η πρώτη μας φορά που πηγαίναμε εκδρομή και θέλαμε να τα κάνουμε όλα τέλεια αλλά άξιζε τον κόπο όλη η διαδικασία.
Μπορεί να είχαμε κάθε στιγμή το μυαλό μας στον μπέμπη μας αλλά σας μιλώ ειλικρινά, αυτή η βόλτα, μας γέμισε πολύ περισσότερο από ότι να την κάναμε μόνοι μας.
Και το πιο όμορφο απ’ όλα; Έχω και εγώ μια φωτογραφία από το ίδιο ακριβώς σημείο, καμία 40αρια χρόνια πριν, που με κρατούσε έτσι ακριβώς ο πατέρας μου μέσα σε ένα καροτσάκι. Τώρα, 40 χρόνια μετά, κρατάω τον γιο μου, στο καροτσάκι του, στο ίδιο ακριβώς σημείο…
Συγκινήθηκα πολύ όταν το αντιλήφθηκα αυτό…
Τι σου είναι ο χρόνος, πως περνάει έτσι…
Να είμαστε υγιείς και αγαπημένοι όλοι… Αυτό μένει στο τέλος…»
