Μετά και τις φετινές πυρκαγιές, τίποτα προς το παρόν δεν άλλαξε, καμιά διαφορετική προσέγγιση στο πρόβλημα των βροχοπτώσεων που σχηματίζουν χειμάρρους και προκαλούν στο βίαιο πέρασμά τους καταστροφές.
του Ευάγγελου Αλεξανδρή*
Η λύση είναι τόσο απλή: να εμποδίζεται συνεχώς η ελεύθερη ροή και συσσώρευση μεγάλης ποσότητας νερού στην πορεία του προς τη θάλασσα. Αυτό επιτυγχάνεται πολύ εύκολα με τοποθέτηση κορμών δέντρων κάθετα στη ροή του νερού, με ξερολιθιές, με μικροφράγματα κάθε είδους που συγκρατούν το νερό και το χώμα σε επίπεδες επιφάνειες και λακκούβες ώστε να έχει χρόνο το έδαφος να το απορροφήσει και να εμπλουτίσει έτσι τον υδροφόρο ορίζοντα.
Αποτρέποντας τη συνεχή επιτάχυνση του νερού και την γεωμετρική αύξηση του όγκου σαν χιονοστιβάδα!
Είναι 35 χρόνια τώρα που μιλώ για μικροφράγματα στις δασικές και ορεινές περιοχές ειδικά μετά τις πυρκαγιές που απογυμνώνουν το έδαφος από τις ρίζες, με κορμούς καμμένων και πεσμένων δέντρων και πέτρινα σκαλοπάτια κάθετα στη ροή, ώστε να συγκρατούνται τα όμβρια ύδατα χωρίς να γίνονται χείμαρροι και ποτάμια που τρέχουν βιαστικά προς τη θάλασσα. Έτσι στις αμέτρητες τεχνητές λακκούβες στην επιφάνεια της γης, σταματάει η λάσπη και απορροφάται το νερό στον υδροφόρο ορίζοντα, ξαναζωντανεύουν οι χαμένες στους αιώνες επιφανειακές πηγές που κάποτε ήταν γνωστές στους τσοπάνηδες κι έχουν ακόμα ονομασίες κρηνών αλλά χωρίς πλέον νερό.
Οι πυροσβέστες και το προσωπικό των δασαρχείων και οδοκαθαρισμού των Δήμων πρέπει να επιμορφωθούν στις σύγχρονες επιστημονικές μεθόδους και να ασχολούνται προγραμματισμένα με την φροντίδα της υπαίθρου, σύμφωνα με τις πιο σύγχρονες τεχνικές συντήρησης εδάφους από την διάβρωση, κατά της ερημοποίησης, αραίωσης του δάσους, δημιουργίας ζωνών πυρασφάλειας, προστασίας της πανίδας και χλωρίδας, φύλαξης και με ψηφιακά μέσα κατά κάθε παραβατικής συμπεριφοράς και κατάχρησης εκ μέρους των επισκεπτών και εκδρομέων.
Κάθε βροχή είναι πολύτιμος πλούτος που πρέπει να συσσωρεύεται για τον υδροφόρο ορίζοντα και να αποτρέπεται η καταστροφική της πορεία παρασέρνοντας κάθε τι στο πέρασμά της προς τη θάλασσα. Εδώ πολλοί επαρχιώτες δημαρχαίοι ζορίζονται ακόμα να ανοίξουν κοτζαμπάσικα με μπουλντόζες πιο φαρδιά ποτάμια για να μεταφέρουν πιο γρήγορα και πιο πολύ νερό από το βουνό στη θάλασσα, μαζί με τη λάσπη φυσικά και ό,τι άλλο βρουν στον δρόμο τους οι πλημμύρες. Καταστρέφοντας τα πάντα στο διάβα τους!
Χρειάζεται μια εθνική μελέτη πρόληψης κι ένας σαφής νόμος που να ορίζει ευθύνες και μέτρα συντονισμού της πολιτείας των πολιτών. Άργησε και συνεχίζει να αργεί ο νομοθέτης, με τη συνενοχή των αρμοδίων αρχών που είναι το δασαρχείο και σήμερα το υπουργείο πολιτικής προστασίας και του πολίτη.
Κανείς πλέον, σε συνθήκες κλιματικής κρίσης που θέτουν σε αμφισβήτηση την επιβίωσή μας, δεν δικαιούται να κάνει τον ανήξερο και να ρίχνει τις ευθύνες του αλλού ή να περιμένει κάτι να γίνει από μόνο του!
Ο Ευάγγελος Αλεξανδρής είναι Εκπαιδευτικός, Κοινωνιολόγος, Δημοσιογράφος
