Οι μάσκες και η κοινωνική αποστασιοποίηση, μάθαμε πως είναι δύο γνωστοί παράγοντες για να κρατάμε μακριά παθογόνους παράγοντες που μεταδίδονται με τον αέρα, όπως ο κορωνοϊός. Δεδομένης όμως της έλλειψης συγκεκριμένου φαρμάκου κατά του ιού, οι ερευνητές μελετούν τρόπους να αλλάξουν το … σάλιο.
Προς τον σκοπό αυτό, οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Κεντρικής Φλόριδας Μάικλ Κίνζελ, επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Μηχανικής και Αεροδιαστημικής Μηχανικής και Καρίμ Άχμεντ, αναπληρωτής καθηγητής στο ίδιο τμήμα, διερευνούν συνδυασμούς τροφίμων, που θα μειώνουν και θα πυκνώνουν το σάλιο των ανθρώπων, ώστε κατά το φτέρνισμα, τα σωματίδια να είναι όσο το δυνατόν μεγαλύτερα, για να «ταξιδεύουν» λιγότερο από τη στιγμή που θα βρεθούν στον αέρα.
Με αφορμή τη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Scientific Reports, ο επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Μηχανικής και Αεροδιαστημικής Μηχανικής του Πανεπιστημίου της Κεντρικής Φλόριδας Μάικλ Κίνζελ εξήγησε πως «Αυτή είναι μια νέα έννοια στο πλαίσιο του ελέγχου της πηγής. Προφανώς υπάρχουν οι μάσκες, αλλά αυτή είναι η πρώτη έρευνα που επικεντρώνεται σε αυτό που βγαίνει από την στοματική κοιλότητα ή το στόμα».
Σε προηγούμενες μελέτες τους οι Κίνζελ και Άχμεντ είχαν εξετάσει την αποτελεσματικότητα των μασκών στην τάξη, διερευνώντας τα χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να κάνουν κάποιον να γίνει αιτία υπερμετάδοσης του ιού, καθώς επίσης και τα συστατικά διαφόρων τροφίμων, που ενδεχομένως θα μπορούσαν να ελέγξουν τη μετάδοση αερομεταφερόμενων ασθενειών.
«Η ομάδα ερευνά το σχηματισμό σταγονιδίων επί χρόνια. Όταν στην αρχή της πανδημίας ακούσαμε ότι με ένα φτέρνισμα μεταφέρονται σταγονίδια πάνω από 27 πόδια, συνειδητοποιήσαμε ότι πρέπει να είναι μικρά αερολύματα, παρόμοια με αυτά που βλέπετε σε ένα μπεκ ψεκασμού. Η σκέψη μας ήταν να εστιάσουμε στην αλλαγή αυτών των σταγονιδίων, έτσι ώστε να πέφτουν στο έδαφος και να μην ταξιδεύουν τόσο μακριά», σημείωσε ο Κίνζελ.
Για τις ανάγκες της μελέτης, οι ερευνητές εξέτασαν τα χαρακτηριστικά του σάλιου, όπως η πυκνότητα και η ποσότητα, και την επίδραση των δύο αυτών παραγόντων στο πόσο μακριά μπορούν να φτάσουν τα σταγονίδια και αερολύματα που παράγονται από το φτέρνισμα ενός ανθρώπου, ως παράγοντες που σχετίζονται με τη μετάδοση των παθογόνων στον αέρα.
Το φτέρνισμα καρέ-καρέ στον αέρα καταγράφηκε από κάμερες υψηλής ταχύτητας, ενώ χρησιμοποιήθηκε λογισμικό επεξεργασίας εικόνας για να ποσοτικοποιηθούν τα σταγονίδια και αερολύματα. Στη συνέχεια εφαρμόστηκαν αριθμητικές μέθοδοι που υπολόγισαν με ακρίβεια τις ποσότητες σάλιου στο φτέρνισμα.
Η σύνθεση του σάλιου τροποποιήθηκε χρησιμοποιώντας τρόφιμα, όπως το άμυλο καλαμποκιού, το άγαρ άγαρ, η κόμμι ξανθάνης και το τζίντζερ.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το τζίντζερ μείωσε την ποσότητα σάλιου που αποβάλλεται από το φτέρνισμα κατά περισσότερο από 80% και ήταν εξίσου αποτελεσματική με τη μάσκα στη μείωση της απόστασης σταγονιδίων και αερολυμάτων από το φτέρνισμα.
Επίσης, το άμυλο αραβοσίτου και το κόμμι ξανθάνης αύξησαν το πάχος του σάλιου κατά 5 και 2.000%, αντίστοιχα. Έτσι, και αυτά, μείωσαν την απόσταση που μεταφέρονται τα αερολύματα από το φτέρνισμα, περισσότερο από τη μη χρήση μάσκας. Παρόλα αυτά όμως, η χειρουργική μάσκα ήταν ακόμα πιο αποτελεσματική στη μείωση της απόστασης αεροζόλ από το άμυλο καλαμποκιού και το κόμμι ξανθάνης.
Τα ευρήματα δείχνουν ότι ορισμένα προϊόντα διατροφής μπορούν να προσαρμοστούν, τόσο για να πυκνώσουν, όσο και για να μειώσουν το σάλιο, ώστε να μειώσουν τη μετάδοση των αερομεταφερόμενων ασθενειών.
