Σκια για τους λουόμενους θα προσφέρουν σε λίγο καιρό τα δέντρα που φυτεύτηκαν , στο πλαίσιο περιβαλλοντικής δράσης του ΔΟΠΠΑΤ Πράσινος Ιούνιος σε συνεργασία με τη ΔΕΥΑΝ στην παραλία της Πλάκας στο Δρέπανο του Δήμου Ναυπλιέων. Τους βραχυχίτωνες δεν τους συναντάς και πολύ συχνά στην Αργολίδα, όμως υπάρχει ένας πολύ καλός λόγος που προτιμήθηκαν.
Ο συγκεκριμένος τύπος δέντρου μεγαλώνει πιο γρήγορα από τα αρμυρίκια και είναι ανθεκτικά στο αλμυρό νερό.
Αξιέπαινη περιβαλλοντική δράση
Η δεντροφύτευση πραγματοποιήθηκε κατά μήκος του τσιμεντένιου προστατευτικού. Στόχος να μεγαλώσουν και να κάνουν φυσική σκιά για τους επισκέπτες της Πλάκας Δρεπάνου.
Τα ίδια δέντρα έχουν φυτευφτεί ακόμα στο σχολείο του Δρεπάνου και στο δρόμο προς Άγιο Σπυρίδωνα, στην απέναντι πλευρά του Βιβαρίου, στο πλαίσιο της ίδιας αξιέπαινης περιβαλλοντικής δράσης.
Βραχυχίτων ο σφενδαμνόφυλλος
Ο Βραχυχίτων ο σφενδαμνόφυλλος (Brachychiton acerifolius), κοινώς γνωστός ως δέντρο φλόγα Ιλλαουάρα (Illawarra flame tree), είναι ένα μεγάλο δέντρο της οικογένειας των Μαλαχοειδών (Malvaceae), γηγενές στις υποτροπικές περιοχές της ανατολικής ακτής της Αυστραλίας. Είναι διάσημο για τα φωτεινά κόκκινα σε σχήμα καμπάνας άνθη που συχνά καλύπτουν όλο το δέντρο, όταν είναι χωρίς φύλλα. Μαζί με άλλα μέλη του γένους Brachychiton, συνήθως αναφέρεται ως Κουρατζόνγκ (Kurrajong).
Ονομασία και ετυμολογία
Ο Brachychiton acerifolius, περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1855 από τους W. Macarthur και C. Moore. Μερικές φορές γράφεται ως Brachychiton acerifolium, κάτω από την υπόθεση ότι το όνομα του γένους Brachychiton (στα Ελληνικά) είναι ουδέτερο. Στην πραγματικότητα, το Brachychiton, είναι αρσενικό (είναι ένα bahuvrihi, και το πρώτο συστατικό είναι το περιγραφικό στοιχείο) και ως εκ τούτου το σωστό επίθετο του είδους είναι acerifolius. Η ονομασία Brachychiton προέρχεται από το Ελληνικό brachys, που σημαίνει “κοντό” και chiton, ένα είδος “χιτώνα”, αναφορικά με την επίστρωση των σπόρων προς σπορά. Το συγκεκριμένο επίθετο acerifolius υποδηλώνει την εμφάνιση του φυλλώματος με εκείνη του γένους Acer, των σφενδάμων.
Συνήθεια
Αυτό το δέντρο είναι ανεκτικό σε εύκρατα κλίματα και τώρα πλέον καλλιεργείται παγκοσμίως για την ομορφιά του. Ωστόσο, το μέγιστο ύψος των 40 m (130 ft) επιτυγχάνεται μόνο μέσα στο αρχικό, θερμότερο περιβάλλον.
Συνήθως, φύεται και φτάνει περίπου το ύψος των 20 m (66 ft).
Φύλλωμα και άνθη
Ομοίως με τους kurrajong συγγενείς, τα φύλλα είναι μεταβλητά, με έως και 7 βαθύς λοβούς. Είναι φυλλοβόλο – που ρίχνει τα φύλλα του, μετά την ξηρή περίοδο. Η εντυπωσιακή ανθοφορία εμφανίζεται στα τέλος της άνοιξης και το νέο φύλλωμα είναι έτοιμο για τις καλοκαιρινές βροχές. Σε περιοχές όπου ο χειμώνας δεν είναι ιδιαίτερα ξηρός, αυτός ο φυσικός ρυθμός μπορεί να γίνει κάπως ασταθής και το δέντρο μπορεί να ανθίσει μόνο εν μέρει.
Τα άνθη είναι ερυθρές καμπάνες με 5 εν μέρει συγχωνευμένα πέταλα. Οι σαν περικάρπιο καρποί (τεχνικά γνωστοί ως θυλάκια) είναι σκούρο καφέ, πλατύς, σχήματος βάρκας και μήκους περίπου 10 cm. Περιέχουν μάζες λεπτών τριχών που κολλούν στο δέρμα των ανθρώπων, καθώς και κίτρινους σπόρους. Είναι θρεπτικοί και τρώγονται από τους Ιθαγενείς μετά το ψήσιμο.
Εικόνες από το Δρέπανο
Δείτε παρακάτω φωτογραφίες από τα δεντράκια που φυτεύτηκαν στην παραλία του Δρεπάνου:
