Με οδυνηρή έκπληξη παρακολούθησα το διαφημιστικό μήνυμα που -υποτίθεται- προβάλλει την Πελοπόννησο. Δεν κατάγομαι από την περιοχή, αλλά μένω εδώ (στο Ναύπλιο) τα τελευταία 21 χρόνια. Επομένως, έχω το δικαίωμα να νιώθω (και) Πελοποννήσιος…
Αν μου έλεγαν ότι πρέπει να φύγω από το μέρος αυτό, νομίζω θα πάθαινα κατάθλιψη. Κι όχι μόνον για προσωπικούς κι οικογενειακούς λόγους, αλλά και γιατί θα αναγκαζόμουν να απομακρυνθώ από μια περιοχή που αγάπησα για τους ανθρώπους της (με όλα τα ελαττώματα που άλλωστε συναντάς παντού), για την ανυπέρβλητη φυσική ομορφιά της, για την ποικιλομορφία του τοπίου, την τραχύτητα των βουνών, το χρώμα της θάλασσας που αλλάζει αιφνίδια από μέρος σε μέρος, την πανάρχαιη ιστορία της.
Ακόμη, για τους ηρωικούς αγώνες του 1821 και την εδραίωση της Επανάστασης, για το άρωμα της πορτοκαλιάς όταν ανθίζει, για τον φιλότιμο αγώνα του Πάρνωνα να υψωθεί λίγο παραπάνω μήπως και ξεπεράσει τον υπερήφανο Ταϋγετο, για την υπέροχη αγριάδα της Μάνης, για τις δεκάδες των μοναστηριών που επιμένουν να γαλουχούν τον αγωνιώδη προσκυνητή σε μια εποχή δύσκολη και τυραννική, για τoν συναρπαστικό, ορεινό όγκο της που δεν κουράζεται να κουβαλάει, αιώνες τώρα, τα υπέροχα χωριά με τους αυθεντικούς ανθρώπους τους… Για τον Αγαμέμνονα που για χιλιετίες δεν λέει να ξεβολευτεί από την αλαζονική του στάση στο βουνό των Μυκηνών, για το θέατρο της Επιδαύρου όπου σμίγουν οι ανάσες των λαών με την καθοδήγηση του Αριστοφάνη και των Τραγικών Ποιητών μας, για το Ταίναρο όπου συνειδητοποιείς την ασημαντότητά σου μπροστά στο ατελείωτο μπλε μιας θάλασσας υπερκόσμιας, σχεδόν μεταφυσικής…
Θα μπορούσα να πω κι άλλα πολλά, μα δεν θα προσέθετα κάτι πιο ουσιαστικό από τα παραπάνω. Νομίζω, η Πελοπόννησος είναι -κυρίως- αυτά… Και πάντως, δεν είναι ο απαξιωτικός και προσβλητικός τρόπος με τον οποίον οι «ηθοποιοί» στο προκλητικό αυτό «σπότ» μιλούν για τους νησιώτες. Δεν είναι, ακόμη, ο απαίσιος χαρακτηρισμός «φούστα-μπλούζα» που αναφέρεται στην απαράμιλλη αρχιτεκτονική των Κυκλάδων. Επίσης, δεν είναι σίγουρα το επιθετικό ύφος με το οποίο καταδεικνύονται η απαξίωση, η αλαζονεία, ο νοσηρός τοπικισμός και, τελικά, ο ανθελληνισμός. Προσωπικά, απορώ με τα κριτήρια που σχεδιάστηκε το συγκεκριμένο, εμετικό μήνυμα. Δεν προσβάλλει μόνον τους νησιώτες. Προσβάλλει όλους τους Πελοποννησίους, είτε κατάγονται από την περιοχή, είτε ζουν εδώ. Είχα την τύχη να γνωρίσω χιλιάδες ανθρώπους της στενής αλλά και της ευρύτερης περιοχής. Στην μεγάλη τους πλειοψηφία, είναι καλοπροαίρετοι, υπερήφανοι για τον τόπο τους, ευγενείς, έντιμοι, φιλομαθείς, προοδευτικοί, εραστές της ομορφιάς, αγωνιστές της δημοκρατίας, ειλικρινείς, μαχητές. Πάντως, κανένας από όσους έχω γνωρίσει, δεν θα μιλούσε με τον προσβλητικό αυτόν τρόπο για άλλους Έλληνες που αγαπούν το ίδιο τον τόπο τους και πασχίζουν το ίδιο για την αξιοπρεπή και έντιμη επιβίωσή τους.
Σε μια εποχή σαν τη σημερινή που έχουμε ανάγκη -πιο πολύ από ποτέ- την ομοψυχία, την αλληλεγγύη, την κατανόηση, υπάρχουν -και μάλιστα σε θέσεις ζωτικής σημασίας- άνθρωποι που με τις πράξεις τους μπορούν να οδηγήσουν έναν ολόκληρο τόπο σε ένα παρελθόν σκοτεινό και αδιέξοδο, όπου βασίλευε η αμάθεια, ο σκοταδισμός, η στενόμυαλη θέαση των πραγμάτων, ο αρρωστημένος ατομικισμός. Όμως, θέλω να πιστεύω, έχει παρέλθει αμετάκλητα ο καιρός που οι «αξιωματούχοι» δεν έδιναν σε κανέναν λόγο για τις πράξεις τους. Για το προσβλητικό και οπισθοδρομικό αυτό μήνυμα που αντί να διαφημίζει, δυσφημεί την Πελοπόννησο και -πιο πολύ- τους υπερήφανους ανθρώπους της, υπάρχουν σαφώς υπεύθυνοι. Οφείλουν να λογοδοτήσουν. Για πολλούς λόγους. Κυρίως, επειδή κανένας δεν έχει το παραμικρό δικαίωμα στο όνομα της οποιασδήποτε εξουσίας να εκπροσωπεί με αυτόν τον χείριστο τρόπο τους άλλους, είτε είναι ψηφοφόροι του κόμματός του είτε όχι.
Θεωρώ πως -μετά την τόση κατακραυγή- το διαβόητο μήνυμα θα αποσυρθεί. Αν όχι, θα πρόκειται σαφώς για μια επίδειξη αλαζονείας εκείνων που έχουν την αυταπάτη ότι είναι «ισχυροί».
Με αληθινή τιμή που ζω εδώ
Πέτρος Λυγίζος
(φιλόλογος- συγγραφέας)
